سرسخت و پرتنوع مثل «جین هاکمن»

به گزارش گروه هنر ایران آنلاین، به گفته سران پلیس منطقه نیومکزیکوی آمریکا، جسد بی‌جان هاکمن و همسر 64 ساله و شرق آسیایی وی، بتسی آراکاوا که یک پیانیست مجرب بود، در خانه مسکونی آنها در حومه سانتافه یافت شد. پلیس ادعا کرد هیچ نشانه‌ای از توطئه و شائبه جنایت پیرامون این رویداد کشف نشده اما افزود، دلایل و مشخصه‌های دقیق این رویداد هنوز روشن نشده و تحقیقات در این باره ادامه دارد. جین هاکمن که از 20 سال پیش اعلام بازنشستگی کرده بود، یکی از واپسین ستارگان نسل‌های طلایی هالیوود بود که دهه‌های 1960 تا 2010 را زیر سایه خود برده بودند. وی تا ابد به خاطر بازی استثنایی و پر از شر و شور خود در رل یک مأمور پلیس سختگیر واحد مبارزه با قاچاق شهر لس‌آنجلس آمریکا در «ارتباط فرانسوی یک» ساخته جنایی و کلاسیک و دراماتیک ویلیام فردکین در خاطره اهالی هنر هفتم باقی خواهد ماند. این نقش اسکار برترین بازیگر نقش اول مرد سال 1971 را به هاکمن بخشید و او البته 21 سال بعد از آن تاریخ اسکار دومش را برد. اسکار دوم هاکمن به خاطر بازی قوی وی در رل یک کلانتر فاسد در «نابخشوده» وسترن کلاسیک و «جان فورد»وار کلینت ایستوود به وی اهدا شد و این البته در شاخه نقش دوم مرد بود.

نقش پدربزرگ‌ها را دوست ندارم!
هاکمن در بیش از 80 فیلم بلند سینمایی بازی کرد و انواع رل‌ها را آزمود و اکثر ژانرها را تجربه کرد و حتی یک بار کمدی را هم که به خاطر چهره جدی و خشن او و شوخی‌ناپذیر بودن او یک دنیا از شخصیت او فاصله داشت، به رزومه کاری‌اش افزود و آن زمانی بود که سال 1974 در «فرانکشتن جوان» کمدی مدرن مل بروکس ایفای نقش کرد. وقتی از تنوع کاری و وسعت انتخاب‌های هاکمن سخن می‌گوییم باید متذکر شویم که او در «سوپرمن یک» که یک فیلم کمیک بوکی و آغازی بر فرانچایز دیرپای سوپرمن بود، در قالب لکس لوتور یکی از دشمنان بزرگ وی ظاهر شد. هاکمن در میانه دهه 2000 با تأکید بر اینکه به سبب بالا رفتن سن‌اش رل‌های پیشنهادی به وی مربوط به پیرمردها و پدربزرگ‌ها می‌شود (و این مسأله جذابیتی برای وی ندارد) از سینما کنار کشید و آخرین نقش و بازی باقی مانده از او به فیلم مفرح «به بندر موسپورت خوش آمدید» (محصول 2004) مربوط می‌شد.
 

ماندگاری یک غول
اهمیت هاکمن در سلسله مراتب هالیوود به سبب همراه و همپا بودن وی با بسیاری از ستارگان 50 سال اخیر هالیوود شکل می‌گیرد. در عصری که امثال جک نیکلسون، رابرت دنیرو، پل نیومن، داستین هافمن، آل پاچینو، رابرت ردفورد و البته مارلون براندو حکومت‌هایی طولانی را برای خود در هالیوود پی ریختند. هاکمن با آن چهره جدی و بی‌رحم و خنده‌های طعنه‌آمیز خود در قبال دشمنانش در آثار نمایشی متعددی شانه به شانه آنها سایید و اگرچه در بسیاری از فیلم‌ها فقط رل دوم را عهده‌دار شد اما هرگز پایین‌تر از ایفاکنندگان نقش‌های اصلی جلوه نکرد. از آن نسل‌های طلایی می‌توان به رابرت دووال و جیمز گارنر هم اشاره کرد ولی شمار آنها با گذشت ایام چنان کم شده که هاکمن به یکی از معدود مردان در قید حیات آن نسل‌های غیرقابل برابری تبدیل شده بود. چیزی که با مرگ مرموز او در روز پنجشنبه (9 اسفند) ظاهراً فقط پایانی بر آن ترسیم شد اما ماندگاری وی در این حرفه را همچون یک غول هرگز به خطر نخواهد انداخت.

وصال روحانـی- روزنامه‌نگار