پاکدامن: کاش با «آنسته» تمرین می‌کردیم

به گزارش گروه ورزشی ایران آنلاین، باختی که باعث سقوط یک پله‌ای او در جدیدترین رنکینگ جهانی شد. سقوط از پله ۱۵ به ۱۶، سقوطی که خودش هم آن را زنگ خطر می‌داند. او برخلاف تیم ملی سابر که ایتالیا ماند تا دو هفته‌ای در کمپ بائو تمرین کند، به خاطر نبود مربی‌اش به تهران برگشت. هرچند او روزهای سختی را بدون حریف تمرینی باید سرکند.

به نظر او، تمرین با مربی فرانسوی بهتر از کمپ بائو است: «شک نکنید اگر مربی‌ام همراهم بود، به کمپ بائو برای اردو می‌رفتم. هرچند بهتر بود به جای اردوی کمپ بائو، با آنسته مربی فرانسوی که تیمش هم قهرمان شد تمرین می‌کردیم. تیمی که شمشیربازانش مثل جان فیلیپ، سباستین پاتریک، ماکسیم پیانفتی و یک شمشیرباز جوان دیگر حریف تمرینی خیلی خوبی برای ما بودند.»

کاپیتان سابر که به‌خاطر نبود مربی‌اش قید اردوی کمپ بائو را زد، به گفته خودش در تهران بدون حریف تمرینی کار می‌کند: «من به‌خاطر اینکه مربی‌ام همراهم نبود، به تهران برگشتم تا زیر نظر او تمرین کنم، در حالی که اینجا نه اردویی هست و نه حریف تمرینی، ۲۰ روز بعد هم باید برای جام جهانی به مجارستان بروم.»

علی پاکدامن درباره سقوط در رنکینگ جدید می‌گوید: «دقیقاً سقوط من در رنکینگ جهانی برایم زنگ‌خطر است. امیدوارم بتوانم از این خطر به بهترین نحو رد شوم و اتفاق خوبی برای شمشیربازی رقم بزنم. باید قوی‌تر از قبل برگردم تا بتوانم نتایج بهتری بگیرم.»

او اعتراف می‌کند که جام جهانی پادووا خوب نبوده: «پادووا برای من زیاد خوب نبود. با اینکه مسابقه‌ام با گمشی شمششیرباز مجار دارنده دو مدال المپیک و جهان بود و حریفی قوی است، اما من در بازی جلو بودم و نباید می‌باختم، اما خوب هم بازی نکردم و باختم و در جدول ۶۴ تایی حذف شدم.»

کاپیتان تیم ملی سابر البته نبود مربی‌اش را هم بی‌تأثیر نمی‌داند: «بدون شک، نبود مربی‌ام تأثیر خیلی زیادی روی کارم داشت.»

ملی‌پوش سابر دلیل حضور مجتبی عابدینی کاپیتان سابق تیم ملی، کنار پیست او را دعوت خودش می‌داند: «من خودم از مجتبی خواستم تا کنار پیستم باشد. به هر حال او کاپیتان من بوده و تجربه زیادی دارد و خواستم کنار پیستم باشد.»

پاکدامن درباره دو کارت زردی که در جام جهانی پادووا گرفته می‌گوید: «متأسفانه کارت‌های زرد من زیاد شده، جام جهانی قبلی هم با یک کارت زرد باختم و اینجا هم دو تا گرفتم، آن هم به خاطر اینکه زود بازی را شروع کردم. اشتباه خیلی بدی بود. البته استرس و فشار زیادی روی من و توقع بالایی که از من هست، همه اینها به نداشتن ذهن آرام برمی‌گردد. ورزشکار اول باید ذهن آرام داشته باشد تا بتواند راحت مسابقه دهد. الان ساق پایم مصدومیت شدید دارد و بعد از بازی تیمی که همه اینها فشار زیادی روی من وارد می‌کند، ضربه بزرگی هم به من می‌زند.»

من با کمک فیزیوتراپ ایرانی‌ام در رم به بازی‌های تیمی رسیدم: «محمد شجاعی فیزیوتراپ ایرانی مقیم رم بعد از بازی انفرادی معاینه‌ام کرد که همسترینگ و فیله‌های کمرم گرفته بود و به زور ناپروکسن، یخ و حرکات کششی مرا رساند. من در دو بازی تیمی مقابل اوکراین و مصر با درد شدید دوقلوی ساق پایم بازی کردم. به‌رغم مصدومیت در بازی‌های تیمی بهتر از انفرادی کار کردم هرچند در مجموع راضی نبودم.»

خبرنگار: مهری رنجبر