شاهرخی: ظلی بچه محل و همبازی ما بود

حامد جیرودی: همایون شاهرخی سرمربی اسبق تیم ملی که سال‌های ۱۳۴۳ تا ۴۸ در پاس با مرحوم ظلی همبازی بود، درباره او به «ایران» گفت: «برایم سخت است که از واژه مرحوم برای فرامرز خان استفاده کنم. ما در محله ژاله (میدان شهدا) و خیابان شکوفه بچه محل بودیم و با هم بزرگ شدیم. البته او حدود سه سال از من بزرگ‌تر بود و فوتبالش را زودتر و از تیم‌های شرق و کیان آغاز کرد و به پاس رفت که من هم در ادامه از دیهیم به این تیم رفتم و در پاس چند سالی کنار هم بودیم تا اینکه آقای ظلی به تیم تاج رفت.»

زنده یاد ظلی، پیشکسوتی محترم، مهربان، مؤدب با دانش و با شخصیت بود که با همه اهالی فوتبال و رسانه‌ها برخورد خوبی داشت. شاهرخی درباره بعد شخصیتی او چنین نظر داد: «همه اینها که گفتید درست بود به اضافه اینکه خیلی مرد بود و به همه کمک می‌کرد. از زمان بچگی همین طور بود.»

شاهرخی درباره بعد فنی زنده یاد ظلی هم توضیح داد: «او حدود هفت سال در تیم ملی کنار زنده یاد عزیز اصلی جزو دروازه بانان بزرگ فوتبال ایران به شمار می‌آمدند که در المپیک ۱۹۶۴ حضور داشتند و به قهرمانی جام ملت‌های آسیا ۱۹۶۸ رسیدند. ظلی در پاس گلر اصلی ما بود. البته گاهی هم با او شوخی می‌کردیم و می‌گفتیم فرامرز گل مفت خوردی ولی در کل او بزرگ‌تر ما بود و احترامش را همیشه حفظ می‌کردیم.»

او درباره اینکه خاطره خاصی از ظلی دارد، یادآور شد: «من خودم سنم بالا رفته و باید خیلی به مغزم فشار بیاورم ولی در کل او بچه محل خوب ما بود که از نظر اخلاق سرآمد بود و ما هم کنارش توانستیم فوتبال بازی کنیم و روزهای به یاد ماندنی را سپری کنیم. به هر حال تقدیر الهی این بود که فرامرز خان از این دنیا برود و امیدوارم که روحش شاد باشد.»