جزیره هرمز؛ قربانی اجرایی نشدن طرح محدودسازی ورود گردشگر
برخی از گردشگران جزیره هرمز در نوروز امسال فاجعه‌ای را رقم زدند و با برداشت خاک‌های رنگی این اثر طبیعی و جاذبه گردشگری را مخدوش کردند؛ این در حالیست که مدیرکل دفتر توسعه گردشگری داخلی، می‌گوید پیشتر مسئول سازمان بنادر و دریانوردی با اجرای طرح محدودسازی ورود افراد براساس ظرفیت این جزیره موافقت نکرد و ساکنان جزیره نیز موافق افزایش تعداد گردشگران بودند
ایران آنلاین: مصطفی فاطمی مدیرکل دفتر توسعه گردشگری داخلی روز سه شنبه در مورد تخریب اثر طبیعی جزیره هرمز اظهار داشت: سال گذشته طرحی را برای حفظ اثر طبیعی و جاذبه گردشگری جزیره هرمز در نظر گرفته و پلتفرم آن را آماده کردیم، در این طرح مواردی همچون محدودسازی ورود مسافران با توجه به ظرفیت منطقه، آگاه سازی، ثبت‌نام از متقاضیان و پرداخت هزینه برای ورود لحاظ شده بود.
به گزارش ایرنا، وی افزود: در مورد اجرای طرح مورد نظر با شهرداری هماهنگ کردیم و موضوع را با سازمان بنادر و دریانوردی در میان گذاشتیم اما مسئولان این بخش با بیان این نکته که تردد به جزیره هرمز فقط از طریق قایق و شناور امکانپذیر است، نمی‌توانند شناورها را به پذیرش این طرح مجاب کنند و اینگونه شناورهای غیرمجاز افزایش یافته و جان مسافران به خطر می افتد. به همین دلیل با اجرای طرح موافقت نکردند.
فاطمی تاکید کرد: مسئولان بنادر و دریانوردی یکی دیگر از دلایل مخالفت با اجرای طرح مورد نظر را تمایل مردم این جزیره به افزایش گردشگران عنوان کردند چون آنها از عواید حضور گردشگران متنفع می‌شوند.
به گزارش خبرنگار ایرنا، قبل از تبلیغ برای جذب گردشگر در هر منطقه علاوه بر در نظر گرفتن ظرفیت اماکن اقامتی و تامین زیرساخت، باید فرهنگ‌سازی مناسبی هم صورت گیرد تا اینگونه آثار طبیعی و جاذبه‌های گردشگری به ورطه نابودی کشانده نشود. شاید اگر مسئولان محلی اجازه اجرای طرح حفاظت از جزیره هرمز را می‌دادند یا لااقل ناظرانی در منطقه مستقر می‌شدند، خاک ارزشمند جزیره به توبره کشیده نمی‌شد و دیگر نیاز به برگزاری پویش‌هایی برای بازگرداندن خاک به منطقه و ایجاد دردسری تازه برای متولیان محیط زیست نمی‌شد.
هُرمُز جزیره ای بیضی‌شکل
هُرمُز جزیره بیضی‌شکل با مساحتی بیش از ۴۲ کیلومتر مربع در هشت کیلومتری بندرعباس و در مجاورت تنگه هرمز قرار دارد. روی سطح این جزیره سنگ‌های رسوبی و لایه‌هایی از مواد آتشفشانی پوشیده شده است. سواحل زیادی در سراسر جزیره وجود دارد و «الهه نمک» نمونه بارز تنوع بالای خاک در جزیره هرمز است.
بهشت زمین‌شناسی
جزیره هرمز در میان زمین شناسان به دلیل برخورداری از انواع خاک، به بهشت زمین‌شناسی شهره است. سنگ‌ها نشان می‌دهند که در طی هزاران سال که جزیره هرمز به تدریج از آب بیرون آمده، به اشکال مختلف فرسایش یافته است. قدمت زمین‌شناسی این جزیره حدود ۶۰۰ میلیون سال و عمر خارج از آب آن حدود ۵۰ هزار سال است.
ساحل سرخ
ساحل سرخ به‌لحاظ رنگ شبیه مریخ است. اگرچه رنگ سرخ در همه قسمت‌های جزیره هرمز به چشم می‌خورد و به نمادی از جزیره هرمز تبدیل شده است اما در ساحل سرخ و معدن خاک سرخ بسیار ملموس‌تر و پررنگ‌تر است. آب دریا در ساحل سرخ تا چند متری، قرمز رنگ دیده می‌شود و دلیل آن حل شدن موادمعدنی خاک در آب دریا است.
دره رنگین‌کمان
دره رنگین‌کمان شناخته شده‌ترین جاذبه جزیره هرمز با بیش از هفتاد طیف رنگی متفاوت ساخته شده است. تنوع سنگ‌ها و کانی‌های مختلف، هرمز را به ظرفیتی بالقوه برای گردشگری زمین‌شناسانه تبدیل کرده است. در این دره کانی‌های سازنده سنگ‌های مختلف، در لایه‌های متفاوتی سوار برهم یا در کنار هم نقش بسته‌اند. طیف رنگ‌های زرد، سرخ، نقره‌ای و سیاه عمدتاً از ترکیبات رُسی و اکسید آهن هستند؛ در حالی که خاک‌های سفید، آبی، صورتی و خاکستری حاصل ترکیبات آتش‌فشانی‌اند که وجودشان در کنار هم به هرمز جلوه‌ای بی‌مانند بخشیده است.
دره مجسمه‌ها
دره مجسمه‌ها در نزدیکی ساحل در بخش کوهستانی جنوب غربی جزیره واقع شده، این دره دارای صخره‌هایی به اشکال مختلف است که هر کدام به یک حیوان، کله گوسفند، مرغ و اژدهایان مختلف تشبیه شده‌اند. در طول دره، مسیر باریک‌تر می‌شود و ناگهان به پرتگاهی با حدود ۴۰ متر ارتفاع می‌رسد. منظره دره تماماً رو به خلیج فارس است.
الهه نمک
کوه الهه نمک در واقع یک بلور نمکی بزرگ است. این کوه و غار دورن آن، طی سالیان زیاد در اثر فعالیت‌های زمین‌شناسی و فرسایش آبی و بادی شکل گرفته‌اند. کوه الهه نمک برخلاف دیگر کوه‌ها صدا را منعکس نمی‌کند. زیر کوه الهه نمک، آبی با رنگ نارنجی جریان دارد. جریان این آب به کمک پدیده‌های طبیعی دیگر طی سال‌های زیاد سبب ظهور غار الهه نمک یا غار فیروزه‌ای در دل کوه الهه نمک شده است.
موزه دکتر نادعلیان
موزه دکتر نادعلیان که به نام موزه و گالری «احمد نادعلیان» نیز شناخته می‌شود، آثار احمد نادعلیان را در برگرفته، پروژه‌های هنری بوم‌شناختی او شامل حکاکی‌های صخره‌ای است که نه تنها کارهای او بلکه کارهای زنان بومی محلی، بازمانده‌های موجودات دریایی و عروسک‌هایی ساخته شده از مواد بازیافتی در موزه او به نمایش گذاشته شده است.
انتهای پیام/