تویوتا MC۸-R، محصولی انحصاری برای رقابت های GT۱

مصطفی خدابخشی – ایران آنلاین: ام سی 8 آر در رسته خودروهای مسابقه ای قرار داشت که از طریق کمپانی تویوتا در دهه 90 میلادی تولید و روانه دنیای بزرگ خودرو شد. این خودرو بر اساس معماری MR2  طرح ریزی شد و در آن به منظوری مواجهه با مک‌لارن و پورشه از موتور V8  توئین توربو که توانایی تولید ۶۰۰ اسب بخار را داشت، بهره گیری شد.

تویوتا در شرایطی به سراغ تولید این خودرو رفت که در دنیای خودروهای پرفورمانس طی سال های قبل تر از این با تولید محصولاتی قدرتمند و سریعی همچون سوپرا، MR2، سلیکا و لکسوس LFA اعتبار ویژه ای را برای خود دست و پا کرده بود.

یکی از نکات مهم و دارای اهمیت در تولیدات تویوتا این بود که هر کدام از محصولاتش به نمادی در دسته خود تبدیل شد همانطور که سوپرا با موتور 2JZ  در این مسیر گام برداشت و MR2  که توانست لقب ارزان‌ترین خودروی اسپرت موتور وسط را به خود اختصاص دهد و LFA با موتور V10 به عنوان شاهکار مهندسی در دنیای خودرو شناخته شود.

با تمام این اوصاف و در کنار کلکسیونی از محصولات بی نظیر در تویوتا یک خودروی بسیار کمیاب وجود دارد که از آن می توان به عنوان سریع‌ترین و جسورانه‌ترین تلاش تویوتا در دنیای موتوراسپرت نام برد. SARD MC8-R نام این خودرو است که در دهه 90 میلادی از سوی شریک موتوراسپرت تویوتا یعنی شرکت SARD روی خط تولید رفت تا رقیبی جدید در در دسته GT1 در دهه ۱۹۹۰ پا به میدان بگذارد.

این خودروی جذاب بر پایه پلتفرم تویوتا MR2 ساخته شد اما تحول در آن چنان چشم گیر بود که کمتر می توان ادعای شبیه بودن این خودرو با  MR2  را داشت. در بررسی شاخص های طراحی این خودرو باید گفت که شاسی جلو MR2 تا حدی در MC8-R  حفظ شد اما در طراحی عقب خودرو شاهد یک طراحی کاملا متفاوت هستیم.

بهره گیری از موتور ۴ لیتری V8 توئین توربو در وسط خودرو از دیگر شاخصه های طراحی این خودرو بود. موتوری که توان تولید ۶۰۰ اسب بخار قدرت را داشت و می توانست بیش از ۶۵۰ نیوتن متر گشتاور تولید کند تا از این طریق این خودرو را به نسخه ای قابل اتکا در حوزه خودروهای مسابقه ای مبدل سازد.

همچنین باید گفت که MC8-R  نسبت به MR2 از بدنه ای متفاوت تر بهره برد به گونه ای که برای داشتن آیرودینامیکی بهتر و موثرتر در آن از پانل‌های فیبر کربنی سبک و عریض استفاده شد. از دیگر تفاوت های این خودرو با مدل پایه خود افزایش ۴۰۰ میلی‌متر محور عقب به منظور افزایش پایداری در سرعت‌های بالا بود.

بر اساس اطلاعات موجود از این خودرو استثنایی باید گفت که وزنی در حدود۱۳۴۰ کیلوگرم داشته که با بهره گیری از  گیربکس دست ساز پورشه و با تکیه بر سیستم انتقال قدرت محرک عقب می توانست بازدهی بالایی را به ثبت برساند.

این پرفورمنس مسابقه ای که برای حضور در رقابت های نفس گیر لمان طراحی شده بود حریف های قدری همچون مک‌لارن F1 GTR، پورشه ۹۱۱ GT1 و فراری F40 LM را در پیش روی خود داشت. با تمام فراز و فرودها نهایتا این خودرو در سال ۱۹۹۵ توانست به مسابقات لمان راه پیدا کند. مسابقه ای که چندان برایش خوش نامی به همراه نیاورد باعث شد تا در چهاردهمین دور با مشکل فنی رو به رو شود و از ادامه مسابقه جا بماند.

با این وجود تیم سازنده MC8-R  کار را متوقف نکردند و با نسخه ای بهبود یافته مساابقات را در سال ۱۹۹۶ پیگیری کرد که این بار نتیجه ای بهتر از کسب رتبه بیست و چهارم از مجموع بیست و پنج تیم شرکت کننده نتواند به دست آورد. این تلاش برای سال 97 هم تکرار شد اما باز نتیجه ای جز عدم توانایی در عبور از مرحله پیش‌انتخابی حاصل نشد.

با تمام این شکست ها و به عبارتی ناکامی ها باید تلاش تویوتا را جز معدود اقدامات مستقل ژاپنی برای حضور در مسابقات  در GT1، دانست.