پاکدامن، بت‌من نیست!

ایران آنلاین: علی پاکدامن که تنها شمشیرباز سابر ایرانی در گرند‌پری سئول بود، بعد از غیبت شمشیربازان آلمان و ایتالیا یعنی نفرات دهم و چهاردهم رنکینگ جهانی، به‌رغم رتبه هجدهمی رنکینگ، از روز دوم رقابت‌ها و در جدول اصلی دوئل کرد.

او ابتدا «چان فون» سنگاپوری را ۱۵-۸ برد و در مرحله یک‌شانزدهم به شمشیرباز کره‌ای رسید و او را هم با نتیجه ۱۵-۱۸ شکست داد و پا به مرحله یک‌هشتم گذاشت، جایی که «سباستین پاتریک» فرانسوی، نفر دوم رنکینگ جهانی انتظارش را می‌کشید، اما پاکدامن مقتدرانه و با نتیجه ۱۵-۱۳ او را هم از میدان به در کرد.

کاپیتان تیم ملی شمشیربازی سابر ایران برای صعود به مرحله نیمه‌نهایی و تصاحب مدال برنز و اولین مدالش در فصل جدید رقابت‌ها، باید از سد «لوکا کوراتلی» ایتالیایی، نفر هفتم رنکینگ جهان رد می‌شد، شمشیربازی که او را سال قبل در جام جهانی مجارستان برد و مدال گرفت، اما این‌بار مرد ایتالیایی با پیروزی ۹-۱۵، هم انتقام باخت سال قبل را از پاکدامن گرفت و هم به نیمه‌نهایی صعود کرد.

هرچند این باخت دست علی پاکدامن را از مدال کوتاه کرد، اما نباید به او ایراد گرفت. کاپیتان تیم ملی سابر ایران، تنها شمشیرباز بین ۲۱۰ نفر حاضر در گرند‌پری بود که بدون مربی روی پیست رفت، در حالی که او حین مسابقه باید یک‌تنه حواسش به همه چیز باشد؛ هم روی دوئل تمرکز کند، هم ضربه و داور  و هم زمان درخواست ویدیوچک.

پاکدامن به‌رغم اینکه لشکر یک نفره است، اما بت‌من نیست که یک‌تنه از پس همه بویژه نفوذ در داوری بر‌آید، در حالی که بقیه شمشیربازان را کادر کامل مربی، فیزیوتراپ و ماساژور همراهی می‌کنند و کادر، حمایت را انجام می‌دهد و شمشیربازان فقط مسابقه می‌دهند. او حتی قبل از مسابقه هم برای گرم کردن یا تمرین چون حریف تمرینی ندارد، باید با خواهش و التماس از شمشیربازانی که با آنها رفاقت دارد درخواست همراهی کند.

به همین دلیل است که وقتی پاکدامن، پاتریک فرانسوی را برد، همه از اینکه او تک و تنها مرد شماره دو سابر دنیا را برده حیرت کردند و این سؤال در ذهنشان چرخ ‌خورد که مگر می‌شود؟ نتیجه خوبی که علی پاکدامن بدون مربی و همراه در سئول با شکست پاتریک رقم زد، حتی صدای مربیان خارجی بویژه کمپ بائو را درآورده است.

آنها معتقدند نتیجه او بدون مربی، کارشان را زیر سؤال می‌برد. هرچند کاپیتان تیم ملی سابر دستش به مدال نرسید، اما نتیجه‌اش راه درست او برای تمرین با مربی اختصاصی‌اش را ثابت کرد و اینکه هنوز دود از کنده بلند می‌شود. شاید اگر پاکدامن در سئول تنها نبود، حالا باید از مدال و اتفاق خوب او می‌نوشتیم، نه حسرت‌ها. نتیجه‌ای که شاید تلنگری برای فدراسیون شمشیربازی باشد تا از این به بعد فکر جدیدی برای برگشت پاکدامن به روزهای اوجش کند؛ روزهایی که در نهایت به اسم فدراسیون و رئیس آن تمام می‌شود