وقتی در گرماگرم همنشینی سران «دی۸» در قاهره، «عبدالفتاح السیسی» رئیس‌جمهوری مصر، مسعود پزشکیان، میهمان بلندپایه ایرانی را در کاخ خود به گرمی در آغوش کشید و همزمان خبر بازگشایی سفارتخانه‌های ایران و مصر جدی‌تر از همیشه زمزمه شد، حافظه تاریخی خاورمیانه به روزهایی در اوایل تابستان ۱۳۷۹ بازگشت؛ زمانی که همه چیز در دولت محمد خاتمی و حسنی مبارک، رؤسای‌جمهوری وقت ایران و مصر برای ازسرگیری رابطه دو کشور مهیا شده بود و شاید هیچ‌گاه هم به اندازه آن زمان به گشودن درهای رابطه نزدیک نشده بود اما تنها ۲ روز مانده به اعلام بیانیه آغاز رابطه‌ای که می‌توانست ناقوس شومی هم برای اسرائیل باشد، یک تماس تلفنی از آن سوی خط در قاهره حکایت از این داشت که این کلاف هزار گره همچنان باز نشده باقی می‌ماند.