از همان اولین روزهای جنگ اوکراین در زمستان ۲۰۲۲، جهان دیگر همان جهان سابق نبود. قواعدی که تا پیش از آن بر روابط میان قدرت‌های بزرگ حاکم بود، ناگهان رنگ باخت و نظام بین‌الملل به صحنه‌ای از رقابت‌های شتاب‌گرفته و بی‌پایان بدل شد؛ رقابتی که از انباشت تاریخی تضادها و جابه‌جایی‌های تدریجی در موازنه قدرت سر برآورده بود. در این میان، پرسش بزرگ‌تر آن است که آیا ما در عصر فروپاشی نظم پیشین به سر می‌بریم یا در میانه تولد نظمی تازه‌ایم که هنوز قواعدش شکل نگرفته است؟
حسین نوروزی در یادداشتی به روزنامه ایران گفت: در روزگاری که منطقه ما گرفتار بحران‌های پی‌درپی است، فرهنگ می‌تواند زبان صلح و دوستی باشد.
عمرو حمزوی_ عضو ارشد و مدیر برنامه خاورمیانه در بنیاد کارنگی در یادداشت خود نوشت: توافق صلح غزه با رویکرد مرحله‌ای (تدریجی‌گرایی) می‌تواند شانس موفقیت بالاتری داشته باشد.
سفیر اسبق ایران در کویت در گفت‌وگو با روزنامه «ایران»، با اشاره به تحولات اخیر در غزه و موضع‌گیری جمهوری اسلامی ایران، تأکید کرد که تهران با پرهیز از مداخله مستقیم و حفظ آمادگی کامل دفاعی، در پی طراحی ابتکارهای مستقل برای آینده نظم منطقه‌ای است. وی این رویکرد را «دیپلماسی صبر فعال» خواند که هدف آن حفظ مشروعیت منطقه‌ای و پرهیز از بازی در زمین دیگران است.