سازمان‌ها در دنیای پر از تغییر و غیرقابل پیش‌بینی امروز، دیگر نمی‌توانند برای موفقیت بیشتر، به مهارت‌های ثابت تکیه کنند، زیرا آنچه سازمان‌ها را زنده و پیش‌رو نگه می‌دارد، توانایی یادگیری مستمر و سازگاری سریع است.
انسان در طول تاریخ، همواره درگیر یک پارادوکس بنیادین بوده است: از سویی مجذوب زندگی و شور هستی است، و از سوی دیگر، با سایه سنگین و گریزناپذیر مرگ مواجه است. این تقابل ظاهری، سرچشمه عمیق‌ترین ترس‌ها و پرسش‌های وجودی انسان است.
انسان‌شناس و استاد دانشکده علوم‌اجتماعی دانشگاه تهران گفت: عصر جدید انسان‌شناسی، عصر بازگشت به مغز است؛ بازگشتی که نه به معنای زیست‌گرایی افراطی، بلکه به‌منزله درک عمیق‌تر از پیوند میان طبیعت و فرهنگ است.
دیالکتیک میان «علوم‌اعصاب» و «علوم‌انسانی» یکی از جذاب‌ترین گفت‌وگوهای جریان علم معاصر است که می‌تواند درکی انقلابی از انسان و فرهنگ به‌دست دهد.