ستون‌های استوار ایرانند! چه بپذیریم چه نه مدت‌هاست بر همین ستون‌ها تکیه زده‌ایم و زندگی می‌کنیم. در روزگاری نه‌چندان دور، آن زمان که بوی نان سنگک و صدای بازی کودکان کوچه‌های خاکی شهر را پر کرده بود، جوانانی از دل همان کوچه‌ها برخاستند که نه غم نام داشتند نه نان، اما دهه شصت، دهه افتخارآفرینی آنها شد؛ جان‌شان را کف دست گرفتند و به قلب آتش زدند.