من تراپیست دارم شما چطور؟

درباره «روان‌درمانی» نیازی عمومی که تبدیل به نمایش برای قشری خاص شده است

من تراپیست دارم شما چطور؟

این روزها شنیدن «جلسه تراپی دارم» به ‌اندازه‌ «به باشگاه می‌روم» یا «کافه قرار دارم» عادی شده است. جمله‌ای که شاید تا چند سال پیش با خجالت و فقط درگوشی بین دوستان صمیمی بیان می‌شد که مبادا نشانه بحران روحی تلقی شود، حالا با افتخار و اطمینان گفته می‌شود. گویی امروزه روان درمانی و داشتن تراپیست نشانه‌ای از آگاهی، مدرن بودن، کلاس داشتن و طبقه اجتماعی بالاتر است.

جامعه