گابریل گارسیا مارکز درباره قصهگویی معتقد است که قصهگوها با این ویژگی به دنیا میآیند، نمیتوان از کسی قصهگو ساخت. قصهگویی، مثل خوانندگی، ذاتی است. آموختنی نیست. تکنیک چرا، آن را میشود یاد گرفت، اما توانایی قصه گفتن چیزی است که با آن به دنیا میآیید.
وودی آلن به گفته خودش هرگز متوقف نشده و از فرط فراوانی ایده دچار اضطراب میشود. مثلاً پنج ایده دارد که خیلی دلش میخواهد همه آنها را به مرحله عمل برساند. هفتهها یا شاید هم ماهها خواب و آرام ندارد که کدام یک را اول انجام بدهد. گاهی آرزو میکند یک نفر دیگر به جای او تصمیم بگیرد.
«رویای نوشتن» همان کتابی است که نویسندههای بزرگ در آن درباره نوشتن و دنیای خود صحبت میکنند؛ اینکه چه شد که به نوشتن روی آوردند و در پس نوشتهها و آزمون و خطاهایشان چه نکات و تجربیاتی برای خوانندگان به همراه دارند.