آسیب‌های اجتماعی، نابسامانی‌ها و ناهنجاری‌های رفتاری است که ریشه در بی‌نظمی‌ها، کژکارکردی‌های پدیده‌های اجتماعی و پیامدهای نامطلوب افراد جامعه دارد. جامعه‌شناسان معتقدند، ناهنجاری‌ها و جرائم اجتماعی در تمام اعصار و جوامع وجود داشته، اما در برخی از شرایط، با گسترش دامنه این ناهنجاری‌ها، معضلاتی ایجاد می‌شود.بر اساس آخرین محاسبات مرکز آمار ایران، جمعیت کشور در آبان سال ۱۴۰۳ حدود ۸۵ میلیون و ۹۶۱ هزار نفر برآورد شد که ۴۳ میلیون و ۳۷۲ هزار نفر را مردان و ۴۲ میلیون و ۵۸۲ هزار نفر را زنان تشکیل می‌دهند. مدت‌هاست برخی فعالان اجتماعی زنگ خطر زنانه شدن آسیب‌های اجتماعی را نواخته‌اند و اگرچه هنوز در بحث آسیب‌های اجتماعی زنان به مرز بحران نرسیده‌ایم، اما باید توجه داشته باشیم که عدم توجه به این موضوع زنان را در معرض آسیب‌های بیشتر قرار خواهد داد. علائم هشداردهنده‌ای نظیر افزایش نرخ ارتکاب به جرائم با توجه به رشد جمعیت، افزایش تنوع جرائم، کاهش سن ارتکاب به جرائم در میان زنان و ارتکاب علنی بسیاری از جرائم علیه اخلاق و عفت عمومی نشان میدهد که سنگ بنای اجتماع یعنی خانواده و نیز زنان به عنوان مادران آینده و پرورش‌دهندگان نسل آتی در معرض آسیب‌هایی قرار دارد.
یکی از موضوعاتی که به عنوان آسیبی جدی در کشور باید به آن پرداخته شود، قتل از نوع خانوادگی یا ناموسی است چرا که بر اساس آخرین آمارهای موجود در ۶ ماهه اول سال ۱۴۰۳ دست‌کم ۷۸ زن و دختر در شهرهای مختلف ایران به قتل رسیده‌اند.
فرقی نمی‌کند نامشان چیست و در کجا زندگی می‌کنند. غزل، رومینا، فاطمه و ... یکی را برادرش کشته، یکی را پدر، یکی را همسر و گاهی پسر عمو، یکی در شمال زندگی می‌کرده و یکی در جنوب، غرب یا شرق.