نقشه راه کنسرسیوم بانکی برای پرسپولیس چیست

 امروز پسر 9ساله‌ام که به تبع کنجکاوی‌های این دوره سنی باید به انواع و اقسام سؤال‌های فوتبالی‌اش جواب بدهم، می‌پرسید: «به نظرت 7سال بعد پرسپولیس وجود دارد؟» جواب دادم: بله، حتماً، پرسپولیس تا ابد می‌ماند چون میلیون‌ها هوادار دارد و تا وقتی این هوادارها باشند پرسپولیس هم هست. در ادامه گفتم شاید تا هفت سال بعد پرسپولیس هم مثل یک باشگاه اروپایی یا حتی حرفه‌ای در آسیا ورزشگاه اختصاصی داشته باشد تا برای بازی‌های خانگی‌اش به اراک و قزوین و... سفر نکند.
این بخش دوم را البته با کمی تردید گفتم و امیدواری‌ام خیلی امیدوارانه نبود. البته پروسه ساختن یک ورزشگاه حتی از نوع کوچکش نیازمند برنامه‌ریزی، طراحی، تأمین بودجه و پیش بردن پروژه با برنامه است و ممکن است این پروسه برای چند سال زمانبر شود اما سؤال اینجاست که چرا هواداران پرسپولیس حالا که تیم‌شان مالک خصوصی دارد نباید به داشتن یک ورزشگاه اختصاصی حتی فکر کنند؟
چهار سال قبل در گفت‌و‌گویی که با حسین کلانی اسطوره نامدار پرسپولیس داشتم او به تفصیل از ماجرای ساخت ورزشگاه اختصاصی پرسپولیس گفت. ماجرایی که مربوط به 20 تا 22 سال قبل و به دوره مدیریت مرحوم حجت‌الله خطیب در این باشگاه برمی‌گردد. ساخت ورزشگاه اختصاصی پرسپولیس دغدغه بزرگانی مثل زنده‌یادان همایون بهزادی، جعفر کاشانی و البته حسین کلانی بود. آن زمان قراردادی با سازمان گسترش امضا و قرار بر این شد تا در یک زمین 63هکتاری در پرند یک استادیوم فوتبال 55هزار نفری به علاوه چند زمین تمرین برای تیم‌های آکادمی، دریاچه مصنوعی، استخر، سالن کشتی، سالن چندمنظوره، موزه و... هم ساخته شود. در دوره دلار 800تومانی باشگاه پرسپولیس برای طراحی نقشه‌های این مجموعه 60 میلیون تومان هم هزینه کرد. حتی قرارداد به وزارت ورزش و شرکت توسعه و تجهیز رفت، قراردادهای تازه نوشته شد و این طرح 500میلیون تومان هم اعتبار گرفت اما به یکباره همه چیز کن‌فیکون شد و شرکت پرند هم زمین را گرفت و تمام!
اوایل دهه 90 محمد رویانیان در سفری که به ایتالیا داشت شیفته ورزشگاه شیک و جدید اختصاصی یوونتوس شد و همانجا از طراحان و شرکت سازنده این ورزشگاه رزومه خواست تا مشابه آن ورزشگاه را برای پرسپولیس بسازد. خود رویانیان می‌گوید حتی در پرند زمین‌هایی برای ساخت این پروژه جانمایی هم شد اما برنامه پیش نرفت.
سال 1392 بهروز منتقمی قائم‌مقام وقت باشگاه پرسپولیس در مصاحبه‌ای اعلام کرد زمین ورزشگاه اختصاصی و بسیار بزرگ پرسپولیس فراهم شده و کار طراحی آن آغاز شده است اما هیچ کس نفهمید منظور او همان پروژه نیمه‌تمام مدنظر رویانیان بوده یا بحث دیگری مطرح بوده است. اواخر دهه گذشته و مشخصاً سال 1399 مهدی رسول‌پناه مدیرعامل وقت باشگاه پرسپولیس در میان تمام دغدغه‌های ریز و درشتش از جمله بدهی‌های انبوه خارجی و داخلی و البته مشکلات جدی که با کارگزار اسپانسری باشگاه داشت وعده ساخت ورزشگاه اختصاصی را هم داد که البته در آن زمان شبیه به یک شوخی تلخ بود. رسول‌پناه در مصاحبه مفصلی که 90درصد صحبت‌هایش به آمار و ارقام مطالبات و پرونده‌های داخلی و خارجی اختصاص داشت، گفت: اکنون هم کارشناسان نقشه‌برداری و معماری مشغول کار هستند تا مجوز ورزشگاهی که زمین چمن، اماکن تفریحی، رستوران و... در آن وجود دارد، صادر بشود و بتوانیم برای پرسپولیس ورزشگاهی اختصاصی بسازیم.
در چهار سال گذشته خبر یا بهتر بگوییم ادعایی برای ساخت ورزشگاه اختصاصی پرسپولیس مطرح نشده چرا که مدیران این باشگاه از فردای خود مطلع نبوده و البته درگیر روزمرگی‌هایشان بوده‌اند اما حالا که شش ماه از تصدی کنسرسیوم بانکی بر سهام عمده پرسپولیس می‌گذرد و این باشگاه به نوعی صاحب مالک خصوصی شده می‌توان از برنامه‌های بزرگ و یک ویژن اساسی صحبت کرد و آرزوی دیرینه بزرگانی مثل جعفر کاشانی و همایون بهزادی را جامه عمل پوشاند.
حالا کنسرسیوم بانکی به عنوان صاحب 85درصد سهام باشگاه پرسپولیس باید برای آینده این باشگاه برنامه‌ریزی کند و حداقل انتظار می‌رود آنها هم دچار روزمرگی نشوند. امروز انتظار هواداران پرسپولیس از مالکان این باشگاه برنامه‌ریزی برای تحقق اهدافی است که طی 40سال گذشته شبیه به رؤیایی دور از دست بوده است. از این جهت لازم و ضرروری به نظر می‌رسد مدیران کنسرسیوم بانکی به صورت شفاف در یک نشست برنامه‌ریزی شده تمام اهداف و برنامه‌های خود برای تبدیل پرسپولیس به یک باشگاه واقعی را ترسیم کرده و در اهم برنامه‌های خود از ساخت و راه‌اندازی یک ورزشگاه و مجموعه اختصاصی برای پرسپولیس صحبت کنند. پرسپولیس نیازمند آن است تا مالکان جدید باشگاه نقشه راه مشخصی را تدوین کرده و هیأت مدیره را ملزم به پیش بردن این برنامه کرده و البته دغدغه‌های آنها را رفع کند که اگر این‌گونه شد و همه چیز از حالت سطحی بالاتر رفت بعید است ماجرای هلدینگ خلیج فارس و استقلال تکرار شود.