به احترام این روز باشکوه

زنان سرزمینم عادت کرده‌اند نجیبانه و مظلومانه نقش بازی کنند. همسر، مادر، پرستار یا تیمارگر، تفاوتی ندارد. آنها گرما و سوی خانه‌اند. اما هرگاه قرار شد نقشی اجتماعی بازی کنند، باز هم بهترین بوده‌اند. دوشنبه اصفهان، یکی از این روزها بود. وقتی قرار شد مردان، خانه همیشگی را خالی کنند، بانوان ثابت کردند می‌شود فوتبال را محترمانه دید. بی‌آنکه جمعیت مجبور باشند گوش فرزندان‌شان را بگیرند تا شعارها، توهین‌ها و الفاظ ناشنیدنی را نشوند.
زنان ورزشگاه نقش جهان ثابت کردند می‌شود فوتبال را بی‌سنگ و خون دید. می‌شود خوب بود و در تاریخ ماند. حتماً لازم نیست سربازی کور شود تا ما حقایق تلخ فوتبال را ببینیم. آنها یک روز ورزشگاه را دست گرفتند تا به ما بگویند این همه سال بدون دلیل منطقی، ورزشگاه‌ها را مردانه خواستیم.
زنان سرزمینم هر بار قرار شد به میدان بیایند، درست آمدند و این بار هم این گونه بود. محترم آمدند، به یک بازی زیبا کمک کردند و به نقل از سید علی صالحی به ما گفتند اشتباه از ما بود که خواب سرچشمه را در خیال پیاله می‌دیدیم. ورزشگاه‌های خالص مردانه، آن طور که ما می‌گوییم، امن و راحت و زیبا نیست. گاهی باید مردانه از تفکرات اشتباه‌مان عقب‌نشینی کنیم که این، خود عین مردانگی است.
کاش سالی یکی دو بار آزادی را این گونه در اختیار بانوان قرار دهیم تا فوتبال با آنها روزهای متفاوت و زیبا را تجربه کند. دوشنبه نقش جهان یکی از زیباترین دوشنبه‌های تاریخ فوتبال ما بود. روزی که می‌توانیم به آن ببالیم. این روز باشکوه را بانوان سرزمینم خلق کردند.
انتهای پیام/