به یاد ملیکا محمدی؛ ستاره خاموش شده دنیای فوتبال زنان ایران

یک‌سال از شب شومی می‌گذرد که فوتبال ایران یکی از درخشان‌ترین ستاره‌هایش، ملیکا محمدی را از دست داد. دختری که سرشار از شور و زندگی بود، دختری که در دل تاریکی‌ها به تیغ امید و شجاعت چنگ زد و با تلاش‌های بی‌وقفه‌اش، جایگاه زنان ایرانی در ورزش را ارتقا داد. اما افسوس که این ستاره خیلی زود خاموش شد. غم از دست دادن او همچنان در دل‌های ورزشی‌دوستان و خانواده‌اش موج می‌زند. آسمان بارها طلوع و غروب کرده، همبازی‌هایش با دل‌های شکسته به میدان برگشتند، اما سنگینی فقدان او، همچنان دستی در دل مردم و دنیای فوتبال دارد.
ملیکا محمدی، متولد 9 فروردین 1379، نمادی از نسل جدیدی از دختران ایرانی است که عزم راسخی در پیگیری رؤیاهایشان داشتند. هافبک تیم ملی و باشگاه فوتبال خاتون بم، در یک اتفاق ناگوار و تلخ جان خود را در یک تصادف رانندگی از دست داد. با اینکه همبازی‌های او، بهناز طاهرخانی و زهرا خواجوی، در این سانحه آسیب دیدند و خوشبختانه جان به در بردند، اما جای خالی ملیکا همچنان احساس می‌شود.
پس از وقوع این حادثه تلخ، مراسم تشییع پیکر ملیکا در ورزشگاه‌های آزادی، حافظیه شیراز و فجر بم برگزار شد. آسمان گریه کرد و دل‌های بسیاری در سوگ او شکست. داستان زندگی ملیکا، از دو سو از تناقض سرشار است؛ از یک سو، او به دنیای فوتبال زنان ایران اعتبار بخشید، اعتبار و امیدی به نسل تازه‌ای از دخترانی که می‌توانند در این عرصه درخشان ظاهر شوند و از سوی دیگر، از دست رفتن او، به مثابه زلزله‌ای بود که بر روح فوتبال زنان کشورمان تأثیر گذاشت.
نسل ملیکا محمدی، نسلی است که امید و اعتماد را به خانواده‌ها بازمی‌گرداند. آنها به وضوح می‌بینند که دختران ایران توانایی درخشش در میادین بزرگ دنیا را دارند. او و هم‌نسلانش در واقع پرچمداران تغییری بودند که در زمین فوتبال به نفع دنبال‌کردن رؤیاها و آرزوها انجام گرفت. ملیکا قدرت امید را به دختران نشان داد که می‌توانند برای فوتبال آسیا پرچم را برافرازند و در چنین رقابت‌هایی، نمایشی شایسته داشته باشند. علمکرد او در میادین فوتبال، موجب تقویت روحیه تلاش و استقامت در میان دختران جامعه شد. 
زندگی همواره ادامه دارد، درست مانند زلزله بم که با تمام ویرانی‌های خود، نوری از امید را در دل‌های مردم این سرزمین زنده کرد. زندگی همیشه باید ادامه یابد و زنان و دختران دوشادوش هم برای تحقق رؤیاهایشان تلاش کنند، حتی با زخمی که گاهی دیر بهبود می‌یابد.
در نهایت، باید به خانواده محترم ملیکا، دست‌اندرکاران فوتبال و تمامی کسانی که در غم فقدان این دختر بی‌نظیر شریک بودند، تسلیت بگوییم. روحش در آرامش ابدی.
 
انتهای پیام/