این همه فشار و کم‌طاقتی عجیب نیست؟
پرسپولیس در دهه اخیر غالباً قهرمان لیگ برتر بوده، دو بار به فینال آسیا رسیده، دو بار قهرمان جام حذفی شده و غیر از دیروز که سوپرجام را از دست داد، 5بار این جام را برده است، حتی اگر شده بدون بازی! به همین خاطر باختن در یک سوپرجام و نبردن این جام نمی‌تواند حکم فاجعه داشته باشد و کاری کند تا هوادار به گریه بیفتد و تمام ارکان تیم و باشگاه را زیر سؤال ببرد.
البته که هواداران به باشگاه‌ها هویت می‌بخشند و دلگرمی و پشتوانه محکمی برای باشگاه‌ها هستند اما قرار نیست هیچ هواداری برای باشگاهش خط مشی تعیین کند یا در تصمیم‌گیری‌های کلان و مهم باشگاه محبوبش از قبیل اینکه چه کسی مدیرعامل باشد یا کدام سرمربی در تیم مسئولیت بگیرد تعیین‌کننده و اثرگذار باشند.
رفتار دیروز هواداران پرسپولیس بعد از واگذاری بازی به سپاهان و از دست دادن سوپرچام بار دیگر ثابت کرد، این هواداران که در دهه گذشته مدام از برد و موفقیت و جام خوشحال شدند و جشن گرفته‌اند با اولین شکست به شکل عجیبی از هم می‌پاشند و طاقت باخت ندارند، در حالی که خوب می‌دانیم اگر بحث پول و هزینه باشد باشگاه‌هایی مثل سپاهان و تراکتور همواره جلوتر از پرسپولیس هستند و هر طور که نگاه کنید در فوتبال قرار نیست همیشه برنده باشید.
واقعیت این است که تیم پرسپولیس در بازی دیروز روز فوق‌العاده‌ای نداشت اما بهتر از سپاهان بود و با کمی بدشانسی باخت و جام را به رقیبش داد اما هواداران به تأخیر یک‌ماهه برای انتخاب سرمربی معترضند و این اعتراض در پی نگرانی‌ها و حساسیت‌های بیش از اندازه آنها بروز پیدا می‌کند اما این همه فشار روی باشگاه برای انتخاب سرمربی با در نظر گرفتن تمام دشواری‌ها و پیچیدگی‌هایش عجیب به نظر می‌رسد.
البته که باشگاه پرسپولیس هم در پروسه انتخاب سرمربی دچار اشتباهات متعددی شده اما این‌طور نیست که شما امروز سفارش سرمربی خوب صاحب رزومه بدهید و فردا آن مربی با ساک و چمدانش جلوی باشگاه برای امضای قرارداد آماده باشد. پرسپولیس همین حالا جزو مدعیان قهرمانی لیگ برتر است و در آسیا شانس صعود دارد و در جام حذفی هم به مسیرش ادامه خواهد داد. از آخرین قهرمانی این تیم هم کمتر از 8ماه گذشته در حالی که رقیب سنتی در نیمه پایین جدول است و دیگر رقبا سال‌هاست که در حسرت قهرمانی لیگ مانده‌اند و با سوپرجام به اوج لذت می‌رسند پس با کمی صبر و آرامش همه چیز بهتر پیش خواهد رفت و نتیجه‌ای بهتر از انتخاب گاریدو نصیب پرسپولیس و هوادارانش می‌شود.
انتهای پیام/
البته که هواداران به باشگاه‌ها هویت می‌بخشند و دلگرمی و پشتوانه محکمی برای باشگاه‌ها هستند اما قرار نیست هیچ هواداری برای باشگاهش خط مشی تعیین کند یا در تصمیم‌گیری‌های کلان و مهم باشگاه محبوبش از قبیل اینکه چه کسی مدیرعامل باشد یا کدام سرمربی در تیم مسئولیت بگیرد تعیین‌کننده و اثرگذار باشند.
رفتار دیروز هواداران پرسپولیس بعد از واگذاری بازی به سپاهان و از دست دادن سوپرچام بار دیگر ثابت کرد، این هواداران که در دهه گذشته مدام از برد و موفقیت و جام خوشحال شدند و جشن گرفته‌اند با اولین شکست به شکل عجیبی از هم می‌پاشند و طاقت باخت ندارند، در حالی که خوب می‌دانیم اگر بحث پول و هزینه باشد باشگاه‌هایی مثل سپاهان و تراکتور همواره جلوتر از پرسپولیس هستند و هر طور که نگاه کنید در فوتبال قرار نیست همیشه برنده باشید.
واقعیت این است که تیم پرسپولیس در بازی دیروز روز فوق‌العاده‌ای نداشت اما بهتر از سپاهان بود و با کمی بدشانسی باخت و جام را به رقیبش داد اما هواداران به تأخیر یک‌ماهه برای انتخاب سرمربی معترضند و این اعتراض در پی نگرانی‌ها و حساسیت‌های بیش از اندازه آنها بروز پیدا می‌کند اما این همه فشار روی باشگاه برای انتخاب سرمربی با در نظر گرفتن تمام دشواری‌ها و پیچیدگی‌هایش عجیب به نظر می‌رسد.
البته که باشگاه پرسپولیس هم در پروسه انتخاب سرمربی دچار اشتباهات متعددی شده اما این‌طور نیست که شما امروز سفارش سرمربی خوب صاحب رزومه بدهید و فردا آن مربی با ساک و چمدانش جلوی باشگاه برای امضای قرارداد آماده باشد. پرسپولیس همین حالا جزو مدعیان قهرمانی لیگ برتر است و در آسیا شانس صعود دارد و در جام حذفی هم به مسیرش ادامه خواهد داد. از آخرین قهرمانی این تیم هم کمتر از 8ماه گذشته در حالی که رقیب سنتی در نیمه پایین جدول است و دیگر رقبا سال‌هاست که در حسرت قهرمانی لیگ مانده‌اند و با سوپرجام به اوج لذت می‌رسند پس با کمی صبر و آرامش همه چیز بهتر پیش خواهد رفت و نتیجه‌ای بهتر از انتخاب گاریدو نصیب پرسپولیس و هوادارانش می‌شود.
انتهای پیام/