او یک فرشته بود

به گزارش ایران ورزشی بازیکنان روبن آموریم اشک می‌ریختند نه به‌خاطر اینکه گفته بود بدترین تیم تاریخ باشگاه هستند یا اینکه تلویزیون رختکن را شکسته بود؛ همان کارهایی که منچستریونایتد بعد از باخت هفته قبل مقابل برایتون انجام داد. مشکلات فعلی آموریم نسخه بزرگ شده و ارتقایافته نخستین گام‌های او در مربیگری در کازاپیا بود؛ تیمی دسته سومی در پرتغال وقتی‌که او فقط 33سال داشت.
آینده مبهمی داشت، از تاکتیک‌هایش انتقاد می‌شد، بازی‌ها را می‌باخت؛ آه، چقدر آشنا است. اما او جان به در برد البته معلوم نیست سرانجامش در یونایتد هم همین می‌شود. در این فصل از دوران حرفه‌ای او، یک مربی جوان و نامدار را به تصویر می‌کشد که می‌تواند قدرت بزرگی در مربیگری اروپا شود اگر سایه ترسناک جنجال‌های مالکیت شیاطین سرخ او را به شکست سوق ندهد.
کارلوس پیرس، مدیر ورزش کازاپیا که خطر کرد و در سال 2018 کسی را آورد که هیچ سابقه مربیگری نداشت، می‌گوید: «او یک جادوگر است، به هر چیزی دست می‌زند، طلا می‌شود. به او گفتم، ظرف ده سال یا در منچستریونایتد هستی یا در تیم‌های لیسبونی، این را می‌توانی به آنها که من را به خاطر فرصت دادن به تو، دیوانه می‌دانند، هم بگویی.»
بعد از سختی‌های اولیه آموریم، استعفایش را نوشت اما پیرس قبول نکرد و در آخر همه از سرمایه‌گذاری روی هافبک سابق پرتغال و بنفیکا خوشحال بودند.
روزی که آموریم باید می‌رفت، اشک همه در آمد. اواسط یک فصل داستان پیچیده مجوز مربیگری به کسر شش امتیاز از کازاپیا و پایین آمدن‌شان از صدر جدول منجر شد. آبل پریرا، یکی از کاپیتان‌های آن تیم داستان آن روز را این‌طور نقل می‌کند: «آموریم به ما گفت: بچه‌های من، من می‌روم چون نمی‌خواهم به خاطر من امتیازات بیشتری از دست بدهید. همه 24بازیکن حاضر در رختکن گریه می‌کردند حتی آنها که دو سه دقیقه بیشتر برایش بازی نکرده بودند.»
پریرا ادامه می‌دهد: «ما بازیکنی در تیم داشتیم به نام دریتسون که تا اوایل صبح در مک دونالد کار می‌کرد و چهار بچه داشت. خانه کوچکی اجاره کرده بود که فقط دو اتاق داشت، شرایط بدی داشت. یک روز گفت کمیسیون ملی حمایت از کودکان پرتغال می‌خواهد فرزندانش را بگیرد. ما هم پولی نداشتیم که به او کمک کنیم، سراغ روبن رفتیم و او گفت نگران نباشد، حلش می‌کنم. خانه‌ای برای او پیدا کرد و دو سال اجاره‌اش را داد. خود دریتسون در سال 2020 این ماجرا را برای روزنامه آبولا شرح داد و به آموریم لقب فرشته داد. روبن نمی‌خواست کسی بداند اما خود دریتسون موضوع را لو داد، بعد از این ماجرا هیچ‌کدام نمی‌خواستیم حتی یک بازی را ببازیم.»
جالب اینکه دریتسون اصلاً بازیکن مهمی برای کازاپیا نبوده و ستاره تیم گونچالو گرگوریو بود که در آن فصل 24 گل زد از جمله هت‌تریکی که دوران حرفه‌ای آموریم را نجات داد. دو بازی اول را باخته بودند و بازی سوم مسابقه سختی در پینیال نووو بود، شهر کوچکی در جنوب لیسبون که تیم پینیال نوونزه با ورزشگاه چمن مصنوعی و ظرفیت چندصدنفری در آن بود. قبل از آن بازی، آموریم به دفتر پیرس رفت و گفت اگر این مسابقه را نبرند، می‌رود. پیرس قبول نکرد و البته اعتمادش به این مربی جوان توجیهی نداشت. به هر حال کازاپیا سه بر صفر برنده شد و روی دور پیروزی افتاد. دوباره آموریم به دفتر پیرس رفت و گفت می‌خواهد تاکتیک تیم را عوض کند. پیرس به او گفت: «شوخی می‌کنی؟ بعد از دو باخت تاکتیک تیم را تغییر ندادی اما بعد از سه برد می‌خواهی این کار را بکنی؟ منطقی نیست. او گفت در سیستم 3-4-3 با استحکام بیشتری دفاع می‌کنیم و با چهار نفر حمله می‌کنیم.» و سیستمی که هواداران یونایتد با آن بیشتر آشنا می‌شوند، متولد شد.

دست نیافتنی
کازاپیا صدرنشینی دست‌نیافتنی شد تا وقتی ماجرای مجوز و کسر امتیاز پیش آمد اما به هر حال در آن فصل صعود کردند و اثر آموریم هرگز فراموش نشد. پریرا به یاد می‌آورد: «یک بازی مالکیت توپ دست ما بود اما حریف دو حمله کرد و دو گل جلو افتاد. آموریم بین دو نیمه گفت امروز بازی را می‌بریم چون ما خیلی بهتر از این تیم لعنتی هستیم. وقتی از رختکن بیرون آمد، مستقیم به نیمکت رفت و دیگر هیچ نگفت، هیچ. آن بازی را 4 بر 2 بردیم. بعد از بازی در رختکن گفت، این تیم عوضی من است و خودش هم مثل بقیه به گریه افتاد.»
آن شور و تعصب در این یک هفته در تیم منچستریونایتد هم وجود داشته. باید دید آیا در پایان کار اشک شوق است یا اشک حسرت.
 
انتهای پیام/