۹ سرمربی خارجی در لیگ ۱۶ تیمی

بیست و چهارمین دوره لیگ برتر فوتبال کشورمان میانه بازی‌ها را هم رد کرده و این روزها به تماشای بازی‌های هفته هجدهم نشسته‌ایم. تا اینجای لیگ برتر، شاهد جدا شدن چهار تیم سپاهان، تراکتور، پرسپولیس و فولاد از سایر تیم‌ها در صدر هستیم و البته در انتهای جدول هم تیم هوادار وضعیت بحرانی دارد و تیم‌های شمس‌آذر قزوین، خیبر خرم‌آباد، مس رفسنجان و نساجی مازندران هم تیم‌هایی هستند که از میانه‌های جدول جدا شدند و جزو تیم‌های انتهای جدول رده‌بندی به حساب می‌آیند که در صورت لغزش هر کدام از این تیم‌ها، می‌توانند در کنار هوادار نامزد سقوط باشند.

این شرایط کلی لیگ برتر براساس جدول رده‌بندی تا قبل از بازی‌های هفته هجدهم است، اما واقعیت‌های دیگر در این دوره وجود دارد که شاید تا کنون کمتر شاهد این قضیه بودیم و به نظر می‌رسد امسال رکورد جدیدی در لیگ برتر ثبت شده است.

به طور کلی در هجده بازی گذشته 8 سرمربی خارجی روی نیمکت تیم‌های لیگ برتری نشسته‌اند و یک مربی خارجی دیگر در آستانه نشستن روی نیمکت یکی از تیم‌های لیگ برتر است. سپاهان که فعلاً صدرنشین لیگ برتر است در 18 بازی گذشته از دو سرمربی خارجی یعنی ژوزه مورایس و کارترون بهره برده است. تراکتور از اول فصل تا کنون از درگان اسکوچیچ استفاده کرده و پرسپولیس هم دو مربی خارجی یعنی گاریدو و کارتال را روی نیمکتش دیده است.

استقلال که اوضاع خوبی ندارد، بعد از جواد نکونام و سهراب بختیاری‌زاده، دست به دامن موسیمانه شد که ثمری نداشت و حالا به دنبال مربی خارجی دیگری هستند و این روزها باز هم شاهد حضور مربی خارجی دیگری روی نیمکت آبی‌پوشان خواهیم بود. استقلال خوزستان فعلاً با بوژوویچ روزهای بهتری نسبت به فصل گذشته سپری می‌کند و احتمالاً تا آخر فصل با این سرمربی ادامه دهد. نساجی مازندران که با ساکت الهامی شروع کرد، حالا میلوشویچ را روی نیمکت خود دارد. به این ترتیب 9 سرمربی خارجی تا اینجای لیگ برتر در لیگ 16 تیمی حضور داشتند که به نظر می‌رسد در عین حال که رکورد جدیدی به حساب می‌آید، اما باز هم شاید بتوان گفت موضوع حادی نیست و قابل هضم ‌باشد.

اما جالب است که در همین شرایط انگار مدیران سایر باشگاه‌ها هم دلشان برای سرمربی خارجی غنج می‌رود و منتظر ناکامی احتمالی هستند تا نیمکت تیمشان را به سرمربی خارجی مزین کنند! در این بین نساجی پیشقدم شد و با رفتن الهامی به جای بهره گرفتن از مربیان داخلی، روی به مربی خارجی آورد و شاید بتوان پیش‌بینی کرد که در هفته‌های باقی‌مانده باز هم شاهد حضور سرمربیان خارجی باشیم. اما براساس شنیده‌ها این اتفاقات خیلی هم اتفاقی نیست و برخی تیم‌ها و افراد از قبال آوردن مربیان خارجی، حسابی به سود و منفعت شخصی می‌رسند و این علاقه‌مندی به جذب مربیان خارجی خیلی هم براساس نیازهای واقعی تیم‌ها نبوده و گاهی حضور مربیان خارجی فضای مناسبی را برای سوء‌استفاده برخی افراد ایجاد می‌کند که نیازمند نظارت بیشتر سازمان‌های نظارتی است. این موضوع در تیم‌هایی که معمولاً از منابع دولتی و نیمه‌دولتی و در حقیقت از جیب مردم استفاده می‌کنند، بیشتر ضرورت دارد و باید مورد توجه قرار گیرد.