محرومیت‌های تکراری و غیربازدارنده
نیاز به آرای قاطعانه از سوی کمیته انضباطی
بازی جنجالی و پرحاشیه تیم پرسپولیس مقابل تراکتور در هفته گذشته، دردناک‌ترین ابعاد فوتبال را برای هواداران و بازیکنان به نمایش گذاشت. صحنه‌هایی از فحاشی‌های زشت و زننده، پرتاب سنگ و آسیب به برخی از تماشاگران، به وضوح نشان‌دهنده عدم وجود فرهنگ مناسب در بین عده‌ای از هواداران است. این مسأله دیگر تنها به‌عنوان یک مشکل مقطعی تعبیر نمی‌شود، بلکه به یک چالش ریشه‌ای برای فوتبال کشور بدل شده است.
این بازی از نظر امنیت و سلامت روانی تماشاگران و بازیکنان با حوادث ناگواری همراه بود. پرتاب سنگ از کاروان هواداران تراکتور، ایجاد جو هیجانی و سر دادن شعارهای نامناسب از سوی هواداران پرسپولیس، تصاویری تلخ از لیگ برتر ایران را در ذهن مخاطبان ثبت کرد. متأسفانه، این موارد نه‌تنها جنبه‌های منفی فوتبال ما را برجسته می‌کند بلکه به ترسی عمیق از تماشا و همدردی با فرهنگ ورزش در کشور منجر شده است.
با توجه به این حوادث، انتظار می‌رود کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال به سرعت اقدام کند. قطعاً محرومیت تعلیقی هواداران پرسپولیس که به دلیل حوادث مشابه در دیدار با تیم هوادار در گذشته به آنها ابلاغ شده بود، در دیدارهای آینده به مرحله اجرا درخواهد آمد. علاوه بر این، با توجه به شرایط رخ داده در این بازی، احتمال بدون تماشاگر شدن دیدارهای رفت و برگشت فصل آینده دو تیم نیز وجود دارد.
اما سؤال اصلی آن است که محرومیت هواداران از حضور در بازی‌ها یک رأی تکراری است که سال‌هاست از سوی کمیته انضباطی اعلام می‌شود و عملاً هیچ راهکار موفقی محسوب نمی‌شود. این حکم می‌تواند به‌عنوان یک اقدام بازدارنده در برابر تکرار مشابه این حوادث به حساب آید، اما آیا واقعاً مؤثر خواهد بود؟ آیا اقدام‌هایی که در سال‌های گذشته انجام شده، توانسته است نتیجه مثبتی به همراه داشته باشد؟
این تنها یک راه‌حل موقتی است و به نظر می‌رسد که کمیته انضباطی باید به دنبال راهکارهای مؤثرتری برای جلوگیری از این حوادث باشد. واقعیت تلخ این است که اگر کمیته انضباطی تنها به صدور رأی‌های مشابهی که در سال‌های گذشته داده است بسنده کند، به هیچ عنوان تغییری در رفتار هواداران ایجاد نخواهد شد. این اقدامات می‌بایست عمیق‌تر و اساسی‌تر باشند. عدم حضور تماشگر تنها جذابیت‌های فوتبال را خواهد کشت و عملاً هیچ راه‌حل مؤثر و بازدارنده‌ای محسوب نمی‌شود و تنها به کم شدن جذابیت بازی می‌انجامد. عدم وجود بازدارندگی لازم، باعث تکرار این‌گونه حوادث دردناک می‌شود و این در حالی است که ما به عنوان یک جامعه ورزشی به یک فرهنگ مناسب و سفیرهای شایسته‌ای در عرصه فوتبال نیاز داریم.
واقعه تأسفباری که برای سرباز احمدی رخ داد، به عنوان یک نماد از خشونت در فوتبال معرفی شد، باید برای ما درس عبرتی باشد اما متأسفانه در دیدار اخیر پرسپولیس و تراکتور مجدداً شاهد آسیب‌دیدگی یک هوادار از ناحیه چشم بودیم. این نشان‌دهنده این است که ما هنوز به مراحل ابتدایی برای رفع مشکلات فرهنگی و اجتماعی در فوتبال خود رسیده‌ایم. شکستن سکوت و پذیرش مشکلات، مرحله اول برای بهبود وضعیت کنونی است. ما باید مسائل را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهیم و تصمیمات صحیح و کارآمدی اتخاذ کنیم تا فرایند تغییرات مثبت آغاز شود.
به‌طور خلاصه، صحنه‌های زشت و ناگوار بازی پرسپولیس و تراکتور نه‌تنها نشان‌دهنده عدم آگاهی و فرهنگ نسبت به رفتار هواداری است، بلکه زنگ خطر جدی برای فوتبال ماست. کمیته انضباطی باید تصمیمات قاطع و بازدارنده‌ای اتخاذ کند تا از بروز خشونت‌های مشابه در آینده جلوگیری شود. این اقدام باید همراه با آموزش فرهنگ صحیح هواداری و ترویج الگوهای مثبت در ورزش باشد. تنها در این صورت است که می‌توانیم به یک جامعه ورزشی سالم و مناسب برای جوانان و هواداران افتخار کنیم.
انتهای پیام/
این بازی از نظر امنیت و سلامت روانی تماشاگران و بازیکنان با حوادث ناگواری همراه بود. پرتاب سنگ از کاروان هواداران تراکتور، ایجاد جو هیجانی و سر دادن شعارهای نامناسب از سوی هواداران پرسپولیس، تصاویری تلخ از لیگ برتر ایران را در ذهن مخاطبان ثبت کرد. متأسفانه، این موارد نه‌تنها جنبه‌های منفی فوتبال ما را برجسته می‌کند بلکه به ترسی عمیق از تماشا و همدردی با فرهنگ ورزش در کشور منجر شده است.
با توجه به این حوادث، انتظار می‌رود کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال به سرعت اقدام کند. قطعاً محرومیت تعلیقی هواداران پرسپولیس که به دلیل حوادث مشابه در دیدار با تیم هوادار در گذشته به آنها ابلاغ شده بود، در دیدارهای آینده به مرحله اجرا درخواهد آمد. علاوه بر این، با توجه به شرایط رخ داده در این بازی، احتمال بدون تماشاگر شدن دیدارهای رفت و برگشت فصل آینده دو تیم نیز وجود دارد.
اما سؤال اصلی آن است که محرومیت هواداران از حضور در بازی‌ها یک رأی تکراری است که سال‌هاست از سوی کمیته انضباطی اعلام می‌شود و عملاً هیچ راهکار موفقی محسوب نمی‌شود. این حکم می‌تواند به‌عنوان یک اقدام بازدارنده در برابر تکرار مشابه این حوادث به حساب آید، اما آیا واقعاً مؤثر خواهد بود؟ آیا اقدام‌هایی که در سال‌های گذشته انجام شده، توانسته است نتیجه مثبتی به همراه داشته باشد؟
این تنها یک راه‌حل موقتی است و به نظر می‌رسد که کمیته انضباطی باید به دنبال راهکارهای مؤثرتری برای جلوگیری از این حوادث باشد. واقعیت تلخ این است که اگر کمیته انضباطی تنها به صدور رأی‌های مشابهی که در سال‌های گذشته داده است بسنده کند، به هیچ عنوان تغییری در رفتار هواداران ایجاد نخواهد شد. این اقدامات می‌بایست عمیق‌تر و اساسی‌تر باشند. عدم حضور تماشگر تنها جذابیت‌های فوتبال را خواهد کشت و عملاً هیچ راه‌حل مؤثر و بازدارنده‌ای محسوب نمی‌شود و تنها به کم شدن جذابیت بازی می‌انجامد. عدم وجود بازدارندگی لازم، باعث تکرار این‌گونه حوادث دردناک می‌شود و این در حالی است که ما به عنوان یک جامعه ورزشی به یک فرهنگ مناسب و سفیرهای شایسته‌ای در عرصه فوتبال نیاز داریم.
واقعه تأسفباری که برای سرباز احمدی رخ داد، به عنوان یک نماد از خشونت در فوتبال معرفی شد، باید برای ما درس عبرتی باشد اما متأسفانه در دیدار اخیر پرسپولیس و تراکتور مجدداً شاهد آسیب‌دیدگی یک هوادار از ناحیه چشم بودیم. این نشان‌دهنده این است که ما هنوز به مراحل ابتدایی برای رفع مشکلات فرهنگی و اجتماعی در فوتبال خود رسیده‌ایم. شکستن سکوت و پذیرش مشکلات، مرحله اول برای بهبود وضعیت کنونی است. ما باید مسائل را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهیم و تصمیمات صحیح و کارآمدی اتخاذ کنیم تا فرایند تغییرات مثبت آغاز شود.
به‌طور خلاصه، صحنه‌های زشت و ناگوار بازی پرسپولیس و تراکتور نه‌تنها نشان‌دهنده عدم آگاهی و فرهنگ نسبت به رفتار هواداری است، بلکه زنگ خطر جدی برای فوتبال ماست. کمیته انضباطی باید تصمیمات قاطع و بازدارنده‌ای اتخاذ کند تا از بروز خشونت‌های مشابه در آینده جلوگیری شود. این اقدام باید همراه با آموزش فرهنگ صحیح هواداری و ترویج الگوهای مثبت در ورزش باشد. تنها در این صورت است که می‌توانیم به یک جامعه ورزشی سالم و مناسب برای جوانان و هواداران افتخار کنیم.
انتهای پیام/