اسکواد فینالیست آسیا، کم‌ارزش‌تر از پرسپولیس

الاهلی جده همان تیمی بود که در همین فصل لیگ نخبگان آسیا و در مرحله گروهی در عربستان اسیر تیم پر از ایراد گاریدو شد اما تنها به خاطر کیفیت و تجربه بالاتر فرانک کسیه در شروع مسابقه از آن میدان پیروز بیرون آمد. البته که گندوز در آن مسابقه درخشید و پنالتی ریاض محرز را گرفت و حریف سعودی هم موقعیت‌های خوبی برای گلزنی داشت اما پرسپولیس مقابل این تیم نمایشی برتر ارائه داد و شاید بتوان به راحتی گفت آن مسابقه بهترین نمایش تیم پرنوسان گاریدو بود که البته نتیجه‌ای در بر نداشت.
حالا همان تیمی که در خانه خود اسیر تیم نیم‌بند گاریدو بود، قهرمان لیگ نخبگان شده و حتماً آه و افسوسی برای بازیکنان و هواداران پرسپولیس به بار آورده که چطور همان حریف موفق به کسب چنین افتخاری شد؟
البته که دوباره همه به حضور ستاره‌های تأثیرگذاری مثل مندی، محرز، فیرمینو، کسیه و... در ترکیب اصلی الاهلی اشاره می‌کنند اما کافی است یک بار دیگر نمایش پرسپولیس مقابل الاهلی یا استقلال بحران‌زده در مصاف با این حریف را تماشا کنید تا ببینید و باور کنید که می‌شد این تیم را شکست داد و وقتی این تیم موفق به شکست الاهلال شده، غول آبی عربستان را هم می‌شود به زانو درآورد.
اما درس مهم‌تر از مراحل نهایی لیگ نخگان آسیا را کاوازاکی ژاپن به پرسپولیس و سایر تیم‌های ایرانی داد و آن اینکه با اسکوادی که چندان پرستاره نیست و ستاره‌هایش زرق و برق چندانی ندارند یا در مورد آنها تبلیغات نمی‌شود نیز می‌توان به فینال آسیا رسید و برای رسیدن به قهرمانی تلاش کرد. نکته مهم در مورد عملکرد کاوازاکی به عنوان تیم یازدهم جی‌لیگ، شکست الهلال پرستاره در نیمه نهایی بود؛ تیمی که در ذهن فوتبالدوستان ایرانی شکست‌ناپذیر به نظر می‌رسید و همه تصور می‌کردند با رنده کردن رقبایش در نیمه نهایی و فینال به راحتی با این اسکواد قهرمان خواهد شد.
در این میان نگاهی به ارزش ترکیب تیم‌های حاضر در نیمه نهایی لیگ نخبگان آسیا نشان می‌دهد کاوازاکی چه کار بزرگی انجام داده و چطور می‌تواند الگویی مناسب برای پرسپولیس و تیم‌های ایرانی باشد که مدام ناله می‌کنند و می‌گویند رقابت در این تورنمنت با تیم‌های عربستانی نشدنی است.
کاوازاکی در ترکیب خود سه چهار بازیکن برزیلی و یک کلمبیایی نه‌چندان گرانقیمت دارد که هیچ کدام بازیکنان مشهوری نیستند. تازه از بین این بازیکنان فقط یکی از آنها بازیکن اصلی است و در ترکیب بازی فینال دو تا از این خارجی‌ها به میدان رفتند. اریسون و مارسینیو دو بازیکن برزیلی حاضر در فینال برای کاوازاکی ارزشمندترین بازیکنان اسکواد این تیم از نظر سایت ترانسفرمارکت هستند اما نکته عجیب‌تر مجموع ارزش بازیکنان اسکواد این تیم در همین سایت است که بالغ بر 15 میلیون و 28 هزار یورو می‌شود. این در حالی است که این تیم نسبتاً ارزان‌قیمت ژاپنی در بازی نیمه نهایی الهلال کهکشانی را شکست داد که بازیکنانش از نظر ترانسفرمارکت جمعاً 180 میلیون یورو ارزش دارند.
در عین حال شاید جالب باشد که بدانید ارزش بازیکنان النصر، دیگر تیم حذف شده عربستانی با رونالدو، دوران، مانه و دیگران 175 میلیون یورو است و الاهلی که در نگاه اول کم‌بنیه‌تر و کم‌شانس‌تر از این دو تیم دیگر عربستانی به نظر می‌رسید، با اسکواد 169/93 میلیون یورویی در نهایت قهرمان شد.
با این وجود موضوع وقتی جالب‌تر می‌شود که بدانیم ارزش اسکواد پرسپولیس در ترانسفرمارکت 15/60 میلیون یورو است و این یعنی مجموع ارزش بازیکنان تیم فعلی پرسپولیس با تمام ایرادهایی که به آن گرفته می‌شود از مجموع ارزش بازیکنان تیم کاوازاکی بالاتر است. البته که صرفاً ارقام و اعدادی که در ترانسفرمارکت به عنوان ارزش بازیکنان در نظر گرفته می‌شود به اندازه رقم دقیق و واقعی قراردادشان نیست اما به همان نسبت می‌توان تأیید کرد که مثلاً اسکواد الهلال 12 برابر اسکواد پرسپولیس و کاوازاکی ارزش دارد یا در این زمینه پرسپولیس و کاوازاکی تقریباً در یک سبد قرار می‌گیرند.

 
خودباوری؛ همان چیزی که فینالیست ژاپنی داشت
با در نظر گرفتن همین ارقام دم‌دستی اولین سؤال در ذهن مخاطبان فوتبال در ایران و البته طرفداران پرسپولیس این خواهد بود که چطور کاوازاکی، موفق به شکست الهلال در عربستان شد و به فینال رسید اما پرسپولیس مثل یک اسیر دست و پا بسته چهار گل از همان حریف عربستانی دریافت کرد یا در تهران مقابل تیم نیم‌بند النصر شایسته پیروزی نبود و اصلاً به مرحله حذفی نرسید؟
در نگاه اول همه به تفاوت کیفیت اسکواد پرسپولیس و حریفان عربستانی‌اش اشاره می‌کنند اما کاری که کاوازاکی انجام داد، ثابت کرد حتی با شرایطی مشابه می‌توان کارهای بزرگی انجام داد و با رقبای قدرتمند عربستانی مقابله کرد. هر چند خود ژاپنی‌ها هم به ولخرجی عجیب عربستانی‌ها و تفاوت عجیب و غریب ارزش بازیکنان این تیم‌ها با سایر تیم‌های آسیایی اشاره کرده و بعضاً می‌گویند رقابت غیرممکن شده اما کاری که کاوازاکی در عربستان انجام داد، نشان داد که عنصر «خودباوری» یا به عبارتی تمرکز روی حس جنگجویی و مبارزه‌طلبی می‌تواند اتفاقات بزرگی را رقم بزند.
تفاوت دیدگاه ژاپنی‌ها با فوتبالیست‌ها، مربیان، پیشکسوتان و رسانه‌های ایرانی درست همان جایی بود که هیچ‌کدام از این چهار دسته افراد، از النصر، الهلال و الاهلی در ذهن و باور خود غول‌هایی نساختند که نشود شکست‌شان داد. البته که ژاپنی‌ها به تفاوت کیفیت بازیکنان گرانقیمت و تعیین‌کننده این باشگاه‌های متمول کاملاً واقف بودند اما هیچ‌کس از شنیدن نام رونالدو، دوران و فیرمینو به خودش نلرزید و با ایجاد یا تقویت حس خودباوری، مبارزه تا لحظه آخر ادامه یافت و حالا همه از کاوازاکی به عنوان یک نایب قهرمان شایسته یاد می‌کنند که می‌تواند الگویی مناسب برای پرسپولیس و تمام تیم‌های ایرانی حاضر در این تورنمنت باشد.