فصل جدید تاریخ

بعد از 210 دقیقه بازی و 13 گل، اینترمیلان برای دومین بار در سه سال به فینال لیگ قهرمانان رسید، آنها در برابر سه کامبک فوق‌العاده بارسلونا جان سالم به در بردند و با کامبک خودشان به برتری 7-6 رسیدند. بارسلونا در بازی رفت برتری 2 بر صفر و 3 بر 2 اینتر را جبران کرد و وقتی دو دقیقه مانده به پایان بازی برگشت، رافینیا گل زد، تصور می‌شد برای نخستین بار بعد از 10 سال فینال لیگ قهرمانان را تجربه می‌کند اما اینتر در وقت‌های تلف شده گل مساوی را زد و در وقت اضافه اول به گل برتری رسید تا اولین فینالیست بازی دهم خرداد در ورزشگاه آلیانس آره‌نای مونیخ باشد. قهرمان سه دوره اروپا در فینال سال 2023 با یک گل به منچسترسیتی باخت.
 
مسابقه‌ای برای نسل‌ها
کلمه حماسی برای توصیف این بازی شاید درست باشد. حتی کسانی که طرفدار این دو تیم نبودند از تماشای 120 دقیقه بازی-با احتساب وقت‌های تلف شده 130 دقیقه- جذاب، مهیج و به یادماندنی لذت بردند. خیلی کارها انجام شد برای سیستم چرخشی، مدیریت تیم و توان فیزیکی بازیکنان. هانسی فلیک مقابل وایادولید به 9 بازی اصلی استراحت داد و سیمونه اینتزاگی که تیم مسن‌تری دارد و در طول فصل به تناوب از بازیکنانش استفاده کرده، به 10 نفر. اما بازی سه‌شنبه شب در سن‌سیرو طور دیگری بود و هر چقدر که دو تیم بازیکنان ذخیره داشتند، به دقیقه 90 که می‌رسیدیم، خیلی وقت از خستگی‌شان می‌گذشت. اینتر کم آورده بود برابر بارسایی که دو گل خورده در نیمه اول را با سه گل پاسخ داد. پاهایشان سنگین بود، ذهن‌هایشان یاری نمی‌کرد، تصمیم گیری‌ها غلط و بی‌موقع بود، زیر سایه لامینه یامال قرار گرفته بودند.

شبکه‌های اجتماعی بارسلونا از تیمشان می‌گفتند که «هرگز نمی‌میرد». دو دقیقه از وقت‌های تلف شده مانده بود که بازی، سینمایی شد. فرانچسکو آچربی 37 ساله که از سرطان رها شده، فرشته نجات تیم شد-وقتی پیراهنش را درآورد بال‌های تتوشده فرشته را نشان داد- با پای غیرتخصصی‌اش مثل یک مهاجم تخصصی ضربه زد و امیدهای اینتر را حفظ کرد. او یکی از قهرمانان شب قهرمانان بود، مثل سلطان تعویضی‌ها، داویده فراتزی که گل برتری را زد، مثل مارکوس تورام که یادآور سرسختی پدرش، لیلیان بود، مثل نیکولو بارلا، الساندرو باستونی و دنزل دومفرایس که نامش را از یک ستاره سینما قرض گرفته‌اند. بهترین بازیکن زمین اما یان زومر بود، دروازه‌بان 36 ساله سوییسی که هفت سیو عالی‌اش تفاوت دو تیم بود. داستان او را می‌دانید.
تنها دلیل بودنش در اینتر این است که دو سال قبل بعد از رسیدن به فینال لیگ قهرمانان در استانبول، اینتر به خاطر سیاست‌های غلط مالی مجبور به فروش گلر درخشانش، آندره اونانا شد و به سراغ زومر رفتند که بایرن‌مونیخ او را نخواسته بود.

اما چهره شاخصی که در زمین نبود را فراموش نکنید. آن آدم کمرو با موهای لخت، برادر مشهورتر و فوق‌العاده فروتن: سیمونه اینتزاگی. مثل دو سال قبل، گروه پرتلاش، خودساخته و پا به سن گذاشته‌اش شگفتی آفرید و به بزرگترین مسابقه فوتبال باشگاهی رسید. مثل دو سال قبل، تمام ناباوران مجبور به اعتراف به بزرگی اینتر می‌شوند. او شاید خودشیفته نباشد، شاید از فلسفه خاصی پیروی نکند، اما همه کاری که می‌کند این است که بهترین بازی را از تیمش می‌گیرد. به این می‌گویند مربیگری.

 
فصل پرافتخار بارسلونا
وقتی این فصل به پایان برسد، بازیکنان بارسلونا چیزهای زیادی دارند که به آن افتخار کنند. باخت به اینتر به رویاهای آنها برای نخستین قهرمانی اروپا در یک دهه و رسیدن به سه‌گانه پایان داد اما آنها در این فصل قهرمانی سوپرجام و جام حذفی اسپانیا را به دست آورده‌اند و با چهار امتیاز اختلاف در صدر جدول لالیگا قرار دارند. علاوه بر این تیم جوانی دارند به رهبری یامال و پدری و فصل جدیدی را در تاریخ باشگاه می‌نویسند نه اینکه اتکایشان به گذشته باشد. آنها نقش خود را در این نیمه‌نهایی به یادماندنی بازی کردند، چند بار کامبک زدند کاری که بارها در طول فصل انجام داده‌اند هرچند مقابل اتلتیکومادرید و بنفیکا خوش‌شانس‌تر بودند. هفته قبل باخت برابر رئال مادرید در فینال کوپا دل ری را با برد عوض کردند.
شاخصه این تیم روحیه مبارزه‌طلبی‌اش است. دیگر عقده خودکم‌بینی در اروپا وجود ندارد. دنی اولمو جو میان بازیکنان قبل از بازی برگشت را مثل میهمانی توصیف کرد، روح ناکامی‌های گذشته اروپایی-آن باخت‌ها مقابل رم و لیورپول به ترتیب در سال‌های 2018 و 2019- دیگر بر تیم حاکم نیست. این ذهنیت به هواداران هم منتقل شده. چهار هزار هوادار حاضر در میلان بنرهایی داشتند که رویش نوشته بود: «ما برگشته‌ایم» و این باور به وجود آمده تیم خوب فلیک می‌تواند با بهترین‌های اروپا رقابت کند. بخشی از آن به خاطر یامال است که نه تنها خود را به عنوان یکی از بهترین‌های جهان جا انداخته بلکه اعتماد به نفسی دارد که به کل تیم سرایت کرده. نقاط ضعفی هم دارند که اینتر از آنها استفاده کرد مثل دفاع از بالا و خوردن گل‌های آسان اما بیشتر اوقات فوتبال پرریسک فلیک جواب داده و برای یکشنبه قصد ندارند آن را تغییر دهند، ال‌کلاسیکو بهترین فرصت برای فراموش کردن این شکست و رسیدن یک دستشان به جام قهرمانی لالیگا است.


 الماس 24 قیراطی
این بازی به سبک خودش شاهد دیگری بود بر اینکه یامال مثل الماس 24 قیراطی است که نگرش، مهارت، تکنیک و توانایی مافوق طبیعی‌اش در بزرگترین موقعیت‌ها خودنمایی می‌کند. اگر سه‌شنبه شب برای اولین بار او را می‌دیدید احتمالاً درک درستی از این نداشتید که چرا هر دو مربی قبل از مسابقه به او «نابغه» لقب دادند چون چشم‌های ما به بازی درخشان هفته قبلش و مشارکتش در گل‌های بارسلونا بود و این تیم را در ورزشگاه المپیک زنده نگه داشت به خصوص نقشه گل سوم بارسلونا که روی کرنر خاص یامال و گل رافینیا به ثمر رسید. این بازی اما بازی با آتش بود. زمین لغزنده، جو خصمانه، رقبای بی‌رحم و خشن و داوری که اگرچه عالی بود اما خطاهای سنتی و برخوردهای فیزیکی را بدون دمیدن در سوتش می‌گذراند. او شکست خورد اما از آغاز تا پایان توپ می‌خواست، اینتر را محک می‌زد و پرچمدار بارسلونا بود. برای دومین بار پیاپی در یک هفته، بازیکن مأمور مهار او، فدریکو دی‌مارکو تعویض شد با صورت سرخ و ریه‌هایی که می‌خواستند مورد لطف واقع شوند و کمتر کار کنند. قبل از پایان دراماتیک این بازی، او دو بار زومر را به واکنش واداشت که شاید بهترین سیوهای فصل لیگ قهرمانان باشد و یک بار هم توپ را به تیرک دروازه زد. باید از یامال تشکر کنیم، او خود فوتبال است، برای ما لذتبخش است، رویاهای ما را زندگی می‌کند و انگار در چشم‌های ما فریاد می‌زند: «دوباره امتحانم کن، بیشتر از اینها دارم.»

 اعتماد ستودنی فلیک
نیمه اول آشکار بود؛ اولمو در زمین گم بود جز وقتی که روی گل اول اینتر توپ را لو داد و جرارد مارتین آمار اشتباه وحشتناکی داشت، پاس‌های صحیحش به اینتری‌ها به اندازه هم‌تیمی‌ها بود و در گل دوم اینتر نقش داشت. بدتر اینکه اولمو در شرایطی به این بازی آمد که بعد از مصدومیت اشتباهات مشابهی را مرتکب شده بود و در جست‌و‌جوی ترکیب دست نیافتنی طراوت، اعتماد به نفس و فرم بود. در مستایا مقابل هلند توپ را لو داد و اسپانیا فقط در ضربات پنالتی بر تیم رونالد کومان غلبه کرد. در بازی اخیر برابر سلتاویگو هم توپی را از دست داد اما بارسلونا در نهایت بازی 3 بر یک باخته را برد. مارتین هفته قبل هم روی دو گل اینتر نقش داشت اما آیا واقعاً آنقدر خوب بود که می‌توانست شش روز بعد به بارسا در پیروزی برابر اینتر کمک کند. حتی صدای مارکا هم درآمد. اما سانتر مارتین برای گل بارسا کمک زیادی کرد بعد اولمو با ضربه سر عالی‌اش بازی را مساوی کرد. گاهی وقت‌ها باید اعتماد کنیم، خبرنگارها و هواداران مثل دوست‌های باهوش و باتجربه یعنی همان کاری که فلیک کرد و به بازیکنان جوان و مستعد میدان داد. نتیجه به نفع بارسلونا نشد اما باید به فلیک ادای احترام کرد.

 
رکورد بهترین فصل تاریخ لیگ قهرمانان
رافینیا به رونالدو رسید
رافینیا یکی از پدیده‌های فصل 2025-2024 بوده و به بارسلونا کمک کرده یکی از بهترین تیم‌ها باشد. بال برزیلی با گل دقیقه 87 که به اینترمیلان زد و البته پرپر شد، با رکورد منحصر به فرد کریستیانو رونالدو برابر شد. رافینیا دومین بازیکنی است که در یک فصل لیگ قهرمانان به آمار 21 گل و پاس گل می‌رسد و از این جهت به رکورد رونالدو در فصل 2014-2013 رسید. در آن فصل رونالدو 17 گل زد و چهار پاس گل داد و به رئال مادرید کمک کرد به انتظار طولانی‌اش برای رسیدن به لادسیما پایان دهد. رونالدو در 11 بازی به این آمار رسید و رافینیا در 12 بازی در شکل جدید 13 گل زد و هشت پاس گل داد هرچند باعث قهرمانی تیمش نشد. البته رافینیا با ورود هانسی فلیک به بارسلونا متحول شده و در حالی یکی از بهترین بازیکنان فصل تیمش شده که عملکردی ناامیدکننده زیر نظر ژاوی هرناندس داشت و گفته می‌شد در تابستان قصد جدایی از تیم را داشته است. او در 52 بازی این فصل در رقابت‌های مختلف 31 گل زده و 25 پاس گل داده است.

 
جوایز مالی یوفا برای رسیدن به فینال لیگ قهرمانان
درآمد 72 میلیون یورویی اینتر
اینترمیلان رسماً به عنوان اولین فینالیست لیگ قهرمانان در فصل 2025-2024 معرفی شد بعد از برد دراماتیک 4 بر 3 مقابل بارسلونا و حالا علاوه بر این افتخار بزرگ به جوایز مالی باارزشی هم دست پیدا می‌کند. در شکل جدید لیگ قهرمانان که تیم‌های بیشتری حضور دارند و بازی‌های بیشتری انجام می‌شود، جوایز مالی هم افزایش یافته و اینتر پول خوبی برای موفقیت در رسیدن به فینال به دست می‌آورد. هر تیم با حضور در لیگ قهرمانان اروپا، 6/18 میلیون یورو دریافت می‌کند. در مرحله لیگ که بابت هر برد 1/2 میلیون یورو و هر تساوی 700 هزار یورو به تیم‌ها تعلق می‌گیرد، اینتر شش برد، یک تساوی و یک باخت داشت که روی هم 3/13 میلیون یورو می‌شود. صعود به مراحل حذفی 13 میلیون یورو پاداش دارد و اینتر بابت پیروزی برابر فاینورد، بایرن مونیخ و بارسلونا در یک هشتم، یک چهارم و نیمه‌نهایی به ترتیب 5/12، 15 و 5/18 میلیون یورو دریافت می‌کند. به این ترتیب اینتر حدود 3/72 میلیون یورو تنها بابت نتایج خود می‌گیرد و این جدا از درآمد اسپانسرشیپ و حق پخش است. پیروزی در فینال 5/6 میلیون یورو دیگر به حساب اینترمیلان واریز می‌کند به علاوه اینکه بابت حضور در سوپرجام اروپا هم چهار میلیون یورو می‌گیرند. اینها یعنی قهرمانی در اروپا 83 میلیون یورو برای اینتر جوایز مالی خواهد داشت و این پول برای باشگاهی مثل اینتر واقعاً زیاد است.
 

انتقاد چفرین از زیرساخت‌های فوتبال ایتالیا
پاسخ اینتر به رئیس یوفا
الکساندر چفرین یک بار دیگر بشدت از زیرساخت‌های ناکافی و رو به ویرانی فوتبال ایتالیا انتقاد کرد و استادیوم‌های این کشور را از جمله بدترین‌ها در میان کشورهای بزرگ فوتبالی دانست. او این هفته در مصاحبه با اسپورت مدیاست بحث ناتوانی سری A در مدرنیزه کردن استادیوم‌ها و برابری با رقبای اروپایی را مطرح کرد. او سال‌ها است که از روند کند پروژه‌های نوسازی در فوتبال ایتالیا انتقاد می‌کند و می‌گوید دولت، شهرداری‌ها و سرمایه‌گذاران خصوصی باید به باشگاه‌ها کمک کنند. با آنکه نشانه‌هایی از پیشرفت بروز کرده مثل اینکه میلان و اینتر طرح استادیوم جدید را مطرح کرده‌اند و آتالانتا به نوسازی استادیومش ادامه می‌دهد، اما فاصله آنها با امثال انگلیس، آلمان و اسپانیا بسیار زیاد است. استادیوم سن‌سیرو نماد وضعیت ورزشگاه‌های ایتالیا است که اگرچه خاطره‌انگیز و به یادماندنی است اما در حال حاضر شرایط برگزاری فینال لیگ قهرمانان را ندارد. این برای ایتالیا اهمیت زیادی دارد چون قرار است ایتالیا به همراه ترکیه میزبانی یورو 2032 را بر عهده داشته باشد. در حالی که حرف‌های رئیس یوفا بازتاب‌های زیادی داشت، اینتر پاسخ چفرین را داد، نه از طریق رسانه‌ها و لابی‌های سیاسی بلکه در زمین فوتبال. نراتزوری در نیمه نهایی لیگ قهرمانان با یک بازی شجاعانه 4 بر 3 بارسلونا را شکست داد و با ارائه فوتبالی البته از سوی هر دو تیم که سال‌ها در ذهن هواداران بماند، پاسخ روایت منفی چفرین از فوتبال ایتالیا را داد.

 
التماس هواداران عجول اینتر
بگذارید به ورزشگاه برگردیم!
وقتی رافینیا در فاصله سه دقیقه مانده به پایان وقت قانونی بازی بارسلونا با اینترمیلان گل برتری را زد، عده‌ای از هواداران تیم میزبان شروع به ترک ورزشگاه کردند. اینتر در نیمه دوم دست پایین داشت و بعد از خوردن گل سوم، فکر نمی‌کردند راهی برای بازگشت وجود داشته باشد. اما در سومین دقیقه وقت‌های تلف شده فرانچسکو آچربی 37 ساله گل تساوی را زد و سن‌سیرو منفجر شد.
عده‌ای از هواداران بخت برگشته اینتر که ناامید و سرخورده راه خروج را در پیش گرفته بودند، برگشتند و مجبور شدند به نیروهای امنیتی استادیوم التماس کنند که اجازه دهند به ورزشگاه برگردند تا شاهد وقت‌های اضافه باشند. شبکه TNT اسپورت ویدیویی منتشر کرد که گروهی از هواداران ناامیدانه بیرون ورزشگاه 80 هزار نفری از نیروهای امنیتی درخواست بازگشت دارند، به هر حال آنها پایان هیجان‌انگیز دیدار تیمشان را از دست دادند و هواداران فوتبال در شبکه‌های اجتماعی به انتقاد از آنها پرداختند که با ترک زودهنگام بازی، یکی از بهترین بازی‌های تاریخ تیمشان در رقابت‌های اروپایی را از نزدیک ندیدند.