بارسلونا را هیچ کس ندید

بارسلونا سه‌گانه داخلی را کسب کرد و می‌توانست در این فصل، تیم پرافتخارتری هم باشد.
تیمی با میانگین سنی 21 سال در بالاترین سطح فوتبال اروپا درخشید و چشم همه را خیره کرد. پروژه‌ای که توسط ژاوی در بارسلونا کلید خورد و توسط فلیک به بلوغ رسید، نه خواب بود نه رؤیا. یک واقعیت محض بود. دیدن حقایق این کتاب، چشمانی می‌خواهد که همه مایل به داشتن آن نیستند.
بارسلونا به همه دنیا گفت آکادمی‌ها، معادن ناب طلا هستند. معادن کشف استعداد و تولید پول. حالا بارسلونا ثروتمندترین تیم دنیاست چون تیمی دارد که می‌تواند تا سال‌ها در بالاترین سطح بازی کند.
آنچه در تیم بارسلونا افتاد، یک واقعیت مسلم از باشگاه‌هایی است که هم بهترین کیفیت را به آکادمی‌های خود می‌دهند و هم محصول آکادمی‌ها را جدی می‌گیرند. باشگاهی که این گونه کار کند از خریدهای غیر معمول و هزینه‌‌های هنگفت، بی‌نیاز می‌شود.
چند تیم در ایران مانند بارسلونا کار می‌کنند؟ چند تیم آکادمی قوی درست کرده‌اند و به نتیجه آکادمی‌های خود باور دارند؟ چند تیم به جای خریدهای 60 و 70 میلیاردی، پول را صرف4 توانمندی آکادمی‌های خود کرده‌اند؟ چند تیم از تماس با دلال‌ها برای خریدهای سرسام‌آور بی‌نیاز شده‌اند؟
نگاهی به بازار داغ خرید و فروش در فصل نقل و انتقالات بیندازید تا به پاسخ پرسش برسید.
تیم‌های ما فوتبال جذاب باشگاهی در اروپا را هر شب می‌بینند؛ اما برای لذت بردن. تخمه‌ای می‌شکنند و 90 دقیقه فوتبال می‌بینند. غافل از آنکه این فوتبال، وجوه دیگری هم دارد که به اندازه فوتبال اهمیت دارند.