وداع باشکوه واردی؛۵۰۰ بازی، ۲۰۰ گل
به گزارش ایران ورزشی 13 سال بعد از روزی که لسترسیتی یک میلیون پوند به فلیتوود تاون پرداخت و جیمی واردی را گرفت، او آخرین بازی‌اش را برای روباه‌ها انجام داد و دویستمین گلش را زد. توپ از الکس پالمر رد شد و هواداران حاضر در کینگ پاور جشن آخرین گل واردی را باشکوه برگزار کردند. او به سمت هواداران ایپسویچ دوید و آنها را به سکوت دعوت کرد، بعد پرچم کرنر را در آورد تا ثابت شود روز، روز او است.
پانصدمین و آخرین بازی واردی نمی‌توانست بهتر از این شکل بگیرد و سقوط لستر-که در میانه این فصل اسفبار آشکار شده بود- موقتاً به دست فراموشی سپرده شد چون واردی مثل همیشه شخصیت اول داستان بود.
قهرمانی لیگ برتر، قهرمانی جام حذفی، یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان، نیمه نهایی لیگ کنفرانس اروپا و دو قهرمانی چمپیونشیپ؛ او خودش را طوری در فولکلور لستر جا انداخت که هیچ کس انتظار نداشت.
او بعد از پیروزی 2 بر صفر خانگی لستر گفت: «فوق‌العاده بود، هیجان‌انگیز و باورنکردنی. دوران لستر فرازهای خیلی بیشتری داشت و من از همه تشکر می‌کنم، هرگز فکر نمی‌کردم در لیگ قهرمانان بازی کنیم، قهرمان لیگ برتر شویم و ما به همه اینها رسیدیم.»
حالا که حضور در لیگ قهرمانان به خاطره‌ای در دوردست تبدیل شده، ضعف‌هایی در لستر شکل گرفته است و هواداران از شیوه اداره باشگاه ناراضی‌اند بعد از آنکه برای دومین بار در سه سال سقوط کردند. اما واردی در 13 سال خدمتش به باشگاه چراغ امیدی بود که تیم را به جلو سوق می‌داد. مهاجم 38 ساله که سابقه بازی برای تیم ملی انگلیس را دارد، جای دیگری به بازی ادامه می‌دهد و روباه‌ها باید جانشینی برایش پیدا کنند اما جدایی از هاردی سخت خواهد بود.
این بازی تقابل دو تیمی بود که فصل بعد در چمپیونشیپ با هم روبه‌رو می‌شوند اما پر از ادای احترام به شاخص‌ترین بازیکن میدان بود. چهار بنر آبی با تصویر واردی در چهار گوشه استادیوم بود در حالی که پرچم‌هایی هایلایت‌های دوران او در لستر را نشان می‌داد از بردن لیگ برتر و جام حذفی تا جشن برخی از گل‌هایش. هزاران هوادار پرچم‌های کوچکی داشتند که رویش نوشته بود: «متشکریم واردز» و صفحات بزرگ استادیوم هم مرتبا این را نشان می‌داد: «خداحافظی با بهترین بازیکن تاریخ».
واردی می‌خواست باشگاه را مقابل هواداران خودی ترک کند و تعداد بازی‌هایش برای لستر را به 500 برساند نه اینکه در بازی هفته آینده در بورنموث این کار را انجام دهد. همه چیز هم عالی پیش رفت و وقتی 10 دقیقه مانده به پایان از سوی رود فان نیستلروی تعویض شد، هم‌تیمی‌ها و کادر فنی برایش راهروی افتخار تشکیل دادند.
این راهرو بعد از بازی هم تشکیل شد در کنار دیگر اعضای تیم قهرمان سال 2016 لیگ برتر، وس مورگان، مارک آلبرایتون، جف اسکلاپ، دنی درینک واتر و دنی سیمپسون به همراه نایجل پیرسون، مربی‌ای که او را به لستر آورد. واردی در کنار خانواده‌اش در دایره مرکزی زمین مونتاژی از گل‌هایش را روی صفحات بزرگ استادیوم دید ضمن اینکه رئیس باشگاه، آیاوات سریواداناپرابها، او را در آغوش گرفت. به او یک روباه طلایی یادگاری هم هدیه دادند و به عنوان بهترین بازیکن فصل تیم انتخاب شد.
او در فصل قهرمانی لسترسیتی در لیگ برتر 24 گل زد و در فصل 2020-2019 آقای گل لیگ برتر شد تا مسن‌ترین بازیکنی باشد که به این جایزه می‌رسد. کلودیو رانیری مربی تیم قهرمان لستر در اواخر آن فصل به او لقب «اسب شگفت‌انگیز» داده بود. به هر حال نام او با قهرمانی لستر عجین شده و آخرین بازیکن از تیم قهرمان است که از کینگ پاور می‌رود. این پایان یک عصر بود و لستر باید یک اسطوره دیگر پیدا کند، اما هرگز دوباره کسی را مثل جیمی واردی پیدا نمی‌کند.
انتهای پیام/
پانصدمین و آخرین بازی واردی نمی‌توانست بهتر از این شکل بگیرد و سقوط لستر-که در میانه این فصل اسفبار آشکار شده بود- موقتاً به دست فراموشی سپرده شد چون واردی مثل همیشه شخصیت اول داستان بود.
قهرمانی لیگ برتر، قهرمانی جام حذفی، یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان، نیمه نهایی لیگ کنفرانس اروپا و دو قهرمانی چمپیونشیپ؛ او خودش را طوری در فولکلور لستر جا انداخت که هیچ کس انتظار نداشت.
او بعد از پیروزی 2 بر صفر خانگی لستر گفت: «فوق‌العاده بود، هیجان‌انگیز و باورنکردنی. دوران لستر فرازهای خیلی بیشتری داشت و من از همه تشکر می‌کنم، هرگز فکر نمی‌کردم در لیگ قهرمانان بازی کنیم، قهرمان لیگ برتر شویم و ما به همه اینها رسیدیم.»
حالا که حضور در لیگ قهرمانان به خاطره‌ای در دوردست تبدیل شده، ضعف‌هایی در لستر شکل گرفته است و هواداران از شیوه اداره باشگاه ناراضی‌اند بعد از آنکه برای دومین بار در سه سال سقوط کردند. اما واردی در 13 سال خدمتش به باشگاه چراغ امیدی بود که تیم را به جلو سوق می‌داد. مهاجم 38 ساله که سابقه بازی برای تیم ملی انگلیس را دارد، جای دیگری به بازی ادامه می‌دهد و روباه‌ها باید جانشینی برایش پیدا کنند اما جدایی از هاردی سخت خواهد بود.
این بازی تقابل دو تیمی بود که فصل بعد در چمپیونشیپ با هم روبه‌رو می‌شوند اما پر از ادای احترام به شاخص‌ترین بازیکن میدان بود. چهار بنر آبی با تصویر واردی در چهار گوشه استادیوم بود در حالی که پرچم‌هایی هایلایت‌های دوران او در لستر را نشان می‌داد از بردن لیگ برتر و جام حذفی تا جشن برخی از گل‌هایش. هزاران هوادار پرچم‌های کوچکی داشتند که رویش نوشته بود: «متشکریم واردز» و صفحات بزرگ استادیوم هم مرتبا این را نشان می‌داد: «خداحافظی با بهترین بازیکن تاریخ».
واردی می‌خواست باشگاه را مقابل هواداران خودی ترک کند و تعداد بازی‌هایش برای لستر را به 500 برساند نه اینکه در بازی هفته آینده در بورنموث این کار را انجام دهد. همه چیز هم عالی پیش رفت و وقتی 10 دقیقه مانده به پایان از سوی رود فان نیستلروی تعویض شد، هم‌تیمی‌ها و کادر فنی برایش راهروی افتخار تشکیل دادند.
این راهرو بعد از بازی هم تشکیل شد در کنار دیگر اعضای تیم قهرمان سال 2016 لیگ برتر، وس مورگان، مارک آلبرایتون، جف اسکلاپ، دنی درینک واتر و دنی سیمپسون به همراه نایجل پیرسون، مربی‌ای که او را به لستر آورد. واردی در کنار خانواده‌اش در دایره مرکزی زمین مونتاژی از گل‌هایش را روی صفحات بزرگ استادیوم دید ضمن اینکه رئیس باشگاه، آیاوات سریواداناپرابها، او را در آغوش گرفت. به او یک روباه طلایی یادگاری هم هدیه دادند و به عنوان بهترین بازیکن فصل تیم انتخاب شد.
او در فصل قهرمانی لسترسیتی در لیگ برتر 24 گل زد و در فصل 2020-2019 آقای گل لیگ برتر شد تا مسن‌ترین بازیکنی باشد که به این جایزه می‌رسد. کلودیو رانیری مربی تیم قهرمان لستر در اواخر آن فصل به او لقب «اسب شگفت‌انگیز» داده بود. به هر حال نام او با قهرمانی لستر عجین شده و آخرین بازیکن از تیم قهرمان است که از کینگ پاور می‌رود. این پایان یک عصر بود و لستر باید یک اسطوره دیگر پیدا کند، اما هرگز دوباره کسی را مثل جیمی واردی پیدا نمی‌کند.
انتهای پیام/