تنوری که هیچ گاه سرد نمی‌شود

سال گذشته همین روزها بود که رئیس فدراسیون فوتبال گفت: «یک دلال در سال اخیر 127 میلیارد تومان درآمد داشته است.» یکی از اعضای هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال هم هفته قبل گفت: «اختیار فوتبال ایران در دست دلال‌هاست.»
این دو نقل قول به خوبی انفعال فدراسیون فوتبال را در برابر پدیده دلالیسم نشان می‌دهد و البته ثابت می‌کند دلال‌ها به دلیل این انفعال چگونه تاخته و چه امپراطوری عظیمی برای خود ساخته‌اند.
قدرت گرفتن دلال‌ها در این فوتبال آنقدر برای مردم آزاردهنده شده که ترجیح می‌دهند درباره این واژه حرف نزنند. وقتی می‌بینند چه اعداد و ارقامی از حساب‌های دولتی (که متعلق به مردم است) رد و بدل می‌شود و در این میان، چه خوان پر از نعمتی برای دلال‌ها فراهم شده تا هر گونه که می‌خواهند رفتار کنند و هر مقدار که می‌خواهند بردارند، ذهن‌شان خراش بر می‌دارد.
سفره دلال‌ها کاری به تحریم ندارد. هر مقدار سفره مردم کوچک شود و هر کالایی از سبد زندگی مردم کسر شود، سفره دلال‌ها کمترین تغییری نمی‌کند.
این تنوری است که هیچ گاه سرد نمی‌شود. تا پول دولتی و مدیران فوتبال دولتی هستند، دلال‌ها غرق در شادی‌اند؛ چون خللی در چرخه اداره فوتبال پدید نمی‌آید. پول‌های زبان بسته مردم اول فصل می‌آید و آخر فصل یک ریال آن هم باقی نمی‌ماند. در این میان درصد قابل توجهی از این پول‌های سرسام‌آور متعلق به دلال‌هایی است که از خواب اداره‌کنندگان فوتبال، نهایت بهره را می‌برند. به قول مجید جلالی «تا شیوه اداره فوتبال به این شکل است، نباید توقع هیچ تغییری داشت چون اصلاً قرار نیست تغییر ایجاد شود».
انتهای پیام/