آغاز دوران تازه روسونری
بازگشت مد مکس به سن‌سیرو
به گزارش ایران ورزشی، شاید خوشبین‌ترین هواداران میلان نیز تصور نمی‌کردند که در پایان یک فصل تلخ و پرالتهاب، بازگشت سرمربی موفق سال‌های دور این تیم مرهمی بر زخم شکست‌های متوالی و ناکامی در رسیدن به رقابت‌های اروپایی باشد اما حالا، یکی از موفق‌ترین مربیان دو دهه اخیر سریآ یعنی ماسیمیلیانو آلگری، رسماً برای بار دوم هدایت میلان را قبول کرده است.
موضوعی که به مالکان میلان و تیم مدیریتی مغضوب این باشگاه پس از تصمیمات نادرست فصول اخیر، فرصتی برای آشتی با هواداران خواهد داد. از بخت بد میلان، عملکرد یوونتوس در این فصل به شکلی بود که آلگری بار دیگر، یکی از گزینه‌های هدایت این تیم باشد؛ از سویی دیگر وضعیت آنتونیو کونته در ناپولی نیز مشخص نبود و در صورت جدایی او، آلگری به‌عنوان گزینه نخست هدایت ناپلی‌ها مطرح شده بود. همین موضوع مذاکره میلان با آلگری را به یک امر دشوار تبدیل می‌کرد اما در نهایت و پس از ادامه همکاری ناپولی با کونته، سرانجام آلگری تصمیم به بازگشت به میلان گرفت تا مأموریت جاه‌طلبانه خود را در روسونری آغاز کند. مأموریتی دشوار برای بازگرداندن یک تیم نه‌چندان مدعی و سرخورده به رده‌های بالای سریآ. میلان در فصلی که گذشت با عملکرد ضعیف دو سرمربی پرتغالی یعنی پائولو فونسکا و سرجیو کونسیسائو، در رده هشتم جدول جای گرفت و برای نخستین بار از فصل ۲۰۱۶/۲۰۱۷ به این سمت، نتوانست سهمیه حضور در هیچ رقابت اروپایی‌ای را کسب کند؛ عملکردی که بیش از هر چیز، فاجعه مدیریتی میلان در دوران پس از روزهای شیرین حضور مالدینی را نشان می‌داد.
با این حال بازگشت آلگری به میلان، می‌تواند اقدامی مؤثر از سوی مدیران این باشگاه برای بازگشت میلان به روزهای اوج باشد؛ سرمربی‌ای که در سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۴، روی نیمکت میلان نشست و در فصل ۲۰۱۰/۲۰۱۱، موفق به کسب آخرین اسکودتو در حضور اسطوره‌های قدیمی این باشگاه شد. پوست انداختن میلان در سال‌های ابتدایی دهه ۲۰۱۰، با شجاعت آلگری شکل گرفت و حالا، هواداران میلان امیدوار هستند تا بازسازی تیم، بار دیگر با حضور آلگری شکل بگیرد. البته برخی از هواداران این تیم، اخراج زودهنگام سرجیو کونسیسائو و فرصت ندادن به این سرمربی برای یک فصل کامل حضور در سریآ ایتالیا را اقدامی غیرمنطقی و بی‌رحمانه از سوی مدیران باشگاه می‌دانند؛ آن هم در شرایطی که کونسیسائو با قهرمانی در کوپاایتالیا، می‌توانست فصل را با کسب دو جام به پایان برساند. درست مانند ناپولی این فصل که به‌عنوان قهرمانی رسید، غیبت میلان در رقابت‌های اروپایی و تمرکز کامل روی مسابقات لیگ می‌تواند نکته‌ای مثبت برای تیم در حال بازسازی میلان باشد.
دوران موفق او در یوونتوس بویژه در دوره ابتدایی حضور وی، نشان داده که آلگری مسیر موفقیت در فوتبال ایتالیا را به خوبی می‌شناسد و شاید قبول هدایت میلان در این مقطع، یکی از شجاعانه‌ترین اقدامات وی باشد. سرمربی‌ای که بسیاری او را به استفاده از کیفیت بازیکنان یوونتوس در دوره اول حضورش روی نیمکت این تیم محکوم می‌کردند، حالا هدایت تیمی را برعهده گرفته که حضور در رتبه هشتم لیگ، به خوبی نشان‌دهنده وضعیت اسفناک آن است. در اولین اقدام، آلگری به مدیران میلان اعلام کرده که بهترین بازیکن تیمش یعنی رافائل لیائو، به‌هیچ عنوان فروشی نیست و قصد دارد برنامه‌های خود را با حضور او پیش ببرد. البته که احتمال فروش تیجانی ریندرز به منچسترسیتی رد نمی‌شود اما آلگری فعلاً به دنبال حفظ بازیکنان کلیدی خود است و باید دید استراتژی میلان در پنجره نقل و انتقالاتی چگونه خواهد بود.
دستمزد بالای تئو هرناندز نیز برای مدیریت میلان مشکل‌ساز شده و احتمال جدایی او نیز بالاست. در کادر فنی آلگری شاهد حضور چهره‌هایی آشنا خواهیم بود؛ فرانچسکو ماینانلی، سرمربی تیم جوانان یوونتوس و دستیارش سیمونه پادوین، باشگاه تورینی رو ترک کرده و به کادر مربیگری مکس آلگری ملحق خواهند شد. همچنین مارکو لاندوچی که آلگری از زمان حضورش در کالیاری به‌طور مداوم با او کار کرده است، دستیار اصلی او خواهد بود. شنیده می‌شود برخلاف دوران حضور در یوونتوس، آلگری علاقه‌ای به استفاده از سیستم سه‌دفاعه در میلان ندارد و قرار است با همین سیستم ۳-۳-۴ یا ۱-۳-۲-۴ کار خود را پیش ببرد. حالا آلگری که پس از تغییر ۱۰سرمربی مختلف از زمان جدایی در سال ۲۰۱۴ به میلان بازگشته، مأموریتی سخت و دشوار برای بازگشت تاج و تخت میلان در سریآ دارد؛ با این حال بیش از هر سرمربی دیگری، می‌توان روی برنده شش عنوان قهرمانی سریآ برای به سرانجام رساندن این مأموریت حساب کرد.
انتهای پیام/