استقلال از حصار رضاوند خارج شد

براساس خبرهایی که در یکی، دو هفته اخیر از باشگاه استقلال به گوش می‌رسید کاملاً مشخص بود که مسئولان این باشگاه تمایل صد درصدی به تمدید قرارداد با آرش رضاوند ندارند. هرچند که به مانند حسینی، چشمی و رضاییان مذاکراتی با این بازیکن انجام شد اما رقم پیشنهادی باشگاه استقلال به سبب کارنامه نه چندان قابل دفاع رضاوند در سال‌هایی، چندان بالا نبود و در نهایت این بازیکن از استقلال جدا شد و با عقد قراردادی دو ساله به تیم سپاهان پیوست.
رضاوند در مدت حضورش در استقلال ۱۸۵ بازی رسمی انجام داد، ۷ گل زد و ۱۹ پاس گل داد؛ آماری که نشان می‌دهد او هرگز بازیکن ارزشمندی برای این باشگاه تلقی نمی‌شود. بازیکنی که با وجود بازی در یک پست مهم که باید هم در بازیسازی شرکت کند و هم در عملیات دفاعی کمک حال تیمش باشد، این تعداد گل می‌زند و فقط 19 پاس گل می‌دهد بیانگر ضعف‌های بسیار فنی است. حال اینکه سپاهان خواستار این بازیکن شده، مسأله‌ای درون باشگاهی محسوب می‌شود اما رضاوند طی سالیانی که برای استقلال به میدان رفت هیچ گاه نتوانست رضایت هواداران این باشگاه را جلب کند.
واکنش‌ها به جدایی رضاوند بعد از انتشار خبر عقد قرارداد این بازیکن نیز خود بیانگر واقعیت‌های ملموس در قبال این بازیکن است. شاید رضاوند توقع داشت به مانند دیگر چهره‌های مهم این باشگاه نظیر حسینی، چشمی یا رضاییان دستمزد آنچنانی بگیرد اما پر واضح است که او هرگز بازیکن اثر‌گذاری در استقلال نبود؛ یک بازیکن کاملاً معمولی که حتی شایستگی بازی در ترکیب اصلی استقلال را هم در بسیاری از میادین نداشت و بیشتر به درد ایفای نقش به عنوان یک بازیکن نیمکت‌نشین می‌خورد تا بازیکنی که همه مسئولیت‌های بازیسازی را در تیم بزرگی همچون استقلال به عهده داشته باشد.
به طور قطع سپاهان نیز از جذب رضاوند نتیجه مطلوبی به دست نخواهد آورد و بعید است که این بازیکن در ترکیب سپاهان نیز عملکرد قابل دفاعی از خود به جا بگذارد. به واقع رضاوند یک بازیکن کاملاً معمولی بود به طوری که با وجود سال‌ها فرصت بازی در تیم بزرگی همچون استقلال نه تنها موفق نشد هیچ محبوبیتی میان هواداران این باشگاه به دست آورد، بلکه حتی یک بار نیز به تیم ملی فوتبال ایران دعوت نشد.
در واقع دعوت نشدن رضاوند به تیم ملی در حالی که 185بار با پیراهن استقلال در میادین دیده شده، درنوع خود یک رکورد منفی بزرگ محسوب می‌شود. تردیدی نباید داشت هر بازیکنی این اندازه در ترکیب استقلال فرصت عرض اندام پیدا می‌کرد، دست کم یک بار به اردوی تیم ملی فراخوانده می‌شد اما رضاوند از مجالی که طی این سال‌ها در اختیارش قرار گرفت استفاده نکرد و هم استقلال را به عقب برد و هم اینکه مبالغ بسیاری از بودجه این باشگاه هزینه بازیکنی شد که ارزش واقعی را نداشت.
جدایی او از استقلال را حقیقتاً باید به فال نیک گرفت. با دستمزدی که قرار بود برای رضاوند هزینه شود، قطعاً جوان‌های با استعدادتری جذب خواهند شد. باشگاه استقلال حتی می‌تواند با مبالغ درخواستی بازیکنانی همچون رضاوند، گزینه‌های خارجی راهم مد نظر قرار دهد و تیم بهتری بسازد. شکی نباید داشت که با جدایی این بازیکن سبک بازی استقلال نیز تغییر خواهد کرد و استقلال فصل نوینی را رقم خواهد زد؛ چرا که تداوم حضور رضاوند در استقلال این تیم را در همان وضعیت ناامیدکننده سال‌های قبل حفظ می‌کرد.
انتهای پیام/