برد بزرگ به سبک تیم‌های کوچک!

شکست دادن سپاهان در اصفهان و مقابل چشمان 60هزار هوادارش آن هم بعد از چهار باخت فصل قبل فوق‌العاده شیرین است بخصوص وقتی بدانیم تیم هاشمیان در هفته اول هم کیفیت مناسبی ارائه نداده هم نتیجه نگرفته بود.
شکست سپاهان به خاطر تمام کری‌های هواداران، تقابل‌های بیست سال اخیر این دو تیم و البته بیرون آمدن از فشار لازم بود بخصوص که لیگ بعد از این بازی بزرگ دو هفته تعطیل شده و اگر پرسپولیس شکست می‌خورد تیم با بحران به تعطیلات می‌رفت و جمع کردن شرایط با توجه به حاشیه‌های نقل و انتقالات بسیار دشوار‌تر می‌شد که طبعا تأثیر منفی‌اش را روی تیم می‌گذاشت.
 در واقع هر طور نگاه کنید برد مقابل سپاهان برای پرسپولیس مثل یک اکسیر حیات دوباره بود تا در گام دوم چهره‌ای شادب پیدا کرده و با امید به روزهای آینده راهش را ادامه دهد اما سؤال اینجاست که وعده‌های هاشمیان و فلسفه تاریخی پرسپولیس کجای این ماجراست؟
واقعیت اینکه پرسپولیس در غالب دقایق بازی مقابل سپاهان یک تیم مدافع بود که فوتبال واکنشی بازی می‌کرد. پرسپولیس غالباً در نیمه خودی جمع شده، توپ را به حریف داده و به فکر ضدحمله بود که البته از این راه به گل رسید و برنده شد اما این مدل فوتبال در کجای فلسفه باشگاه بزرگ پرسپولیس و وعده‌های هاشمیان جای می‌گیرد؟
سرمربی جدید پرسپولیس در اولین مصاحبه‌اش روی ارائه فوتبال تهاجمی تأکید کرد و ایستاد. او در زمان بازیگری در اواخر دهه 70 بارها مقابل پرسپولیس بازی کرده و ذات فوتبال این باشگاه را خوب می‌شناسد. تیمی که بزرگی و پرافتخار بودنش را مرهون زلزله ناشی از فوتبال تهاجمی‌اش می‌دانست و اصلاً به خاطر همان فوتبال تهاجمی طرفداران زیادی پیدا کرد.
پرسپولیس که روزگاری حریفانش را در زمین خود محبوس می‌کرد و در همان بیست دقیقه نخست میخش را می‌کوبید حالا یک تیم واکنشی است که منتظر اشتباه حریف می‌ماند تا ضربه نهایی را به پیکرش وارد کند. البته که این هم یک مدل و استراتژی منطقی و رایج است که در بسیاری از لیگ‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد اما معمولاً تیم‌های کوچک و کم‌هزینه که ستاره‌ای در ترکیب خود ندارند مقابل تیم‌های بزرگ از چنین روشی بهره می‌برند نه پرسپولیسی که با وجود نقایص اسکوادش چیزی از سپاهان کم ندارد.
 پرسپولیس روی نیمکت کلی بازیکن خوب داشت و آنهایی که در زمین بودند هم غالباً بازیکنان گرانقیمت و شناخته شده‌ای به حساب می‌آمدند. در واقع تیم هاشمیان برای ارائه فوتبال برابر با سپاهان و حتی برتر از میزبانش چیزی کم نداشت اما به شکل ناباورانه‌ای در زمین خودش جمع شد، دفاع کرد و منتظر اشتباه حریف ماند تا به خواسته‌اش برسد.
حالا که سه امتیاز حاصل شده شاید بسیاری از هواداران سختگیر پرسپولیس هم به این استراتژی و روش بازی خرده‌ای نگیرند اما واقعاً ته دل همین هواداران هم از این برد خنک نشده و هیچ کس راضی نیست که با فوتبال تدافعی و مدلی که اصلاً با ذات و فلسفه پرسپولیس همخوانی و تناسب ندارد برنده از زمین بیرون آمد.
وحید هاشمیان در مصاحبه بعد از بازی تأکید کرد برای 15 دقیقه نخست برنامه داشتند اما آنچه مشخص است اینکه برنامه پرسپولیس چه قبل از گل برتری چه بعد از آن تغییری نکرد و مشخص بود تیم او چه چیزی از بازی می‌خواهد.
با این حال شاید بسیاری به نقشه و تدبیر کادر فنی پرسپولیس احترام گذاشته و حتی به خاطر اینکه دقیقاً می‌دانستند از بازی چه می‌خواهند از آن ستایش کنند اما واقعیت اینکه همان نقشه هم اصلاً خوب اجرا نشد و چنانچه از آن همه موقعیت سپاهان یکی یا دو تا گل می‌شد همه چیز بهم می‌ریخت و این نقشه و این مدل بازی تبدیل به بدترین روش و بدترین مدل بازی می‌شد.
واقعیت اینکه پرسپولیس به این برد نیاز داشت تا سرپا شود و جانی بگیرد اما در هیچ دوره‌ای به خاطر نداریم این تیم تا این حد متمرکز روی دفاع و ضدحمله باشد و شبیه تیم‌های کوچک و بی‌ستاره بازی کند.
محرم نویدکیا بعد از باخت تیمش از مدل بازی و کیفیت تیم خود راضی بود اما هاشمیان با وجود پیروزی و کسب سه امتیاز حیاتی بیشتر روی ایرادهای تیمش تأکید کرد تا مشخص شود پیروزی این مدلی و با این کیفیت که در فاز دفاعی ایرادهای فراوانی داشت حتی به دل سرمربی پرسپولیس هم نچسبیده و تنها حکم مسکنی موقت را داشته است که نمی‌تواند در ادامه راه هواداران را راضی نگه دارد و تیم این فصل را به پرسپولیس رؤیایی ذهن آنها نزدیک کند.

5 تعویضی که پرسپولیس را خطرناک کرد
با وجود مدل و استراتژی بازی غیرمعمول پرسپولیس که با ذات تاریخی این تیم همخوانی و سنخیت نداشت تغییرات حین بازی و تعویض‌های هاشمیان در جهت وارد کردن ضربه نهایی به حریف قابل تحسین بود.
سروش رفیعی، تیوی بیفوما، اوستون اورونوف، رضا شکاری و میلاد محمدی به عنوان بازیکنان تعویضی همگی در ضدحملات ویرانگر دقایق پایان نقش عمده‌ای داشتند و حضورشان در میدان به چشم آمد.
سروش رفیعی در حفظ و چرخش توپ و البته تغییر شیفت بازی از دفاع به حمله در آن لحظات بحرانی عملکرد فوق‌العاده‌ای داشت، بیفوما با حفظ توپ در زمین حریف، چرخش‌های بموقع و کارهای ترکیبی موقعیت‌های بسیار خوبی برای هم تیمی‌هایش ساخت، اورونوف هم از تکنیک خود سود برد و یک بار تیر دروازه سپاهان را لرزاند، شکاری تا آستانه گلزنی و گرفتن اخراجی از تیم سابقش پیش رفت و میلاد محمدی ضمن استحکام بخشیدن به دفاع چپ و مقابله با ایوان سانچز می‌توانست زننده گل دوم تیمش باشد و این یعنی که همه تعویض‌ها درست و بموقع انتخاب و انجام شدند.