انتقاد می‌کنیم چون «تیم ملی» مقدس است

این روزها همه درباره تیم ملی حرف می‌زنند و تورنمنتی که گمان می‌کنند در شأن تیم ملی نبود. 
همه بر این باورند که تیم جوانان ما می‌توانست بهترین انتخاب برای این تورنمنت باشد چون جوانان ما در برابر این حریفان به شکلی جدی مورد آزمایش قرار می‌گرفتند. 
حتی اگر تیم امید درگیر مسابقات قهرمان آسیا نبود هم گرینه مناسبی برای این اعزام محسوب نمی‌شد. 
اعزام تیم ملی بزرگسالان به این تورنمنت، شاید پایین آوردن جایگاه تیم ملی بود. اسلاف ما بر این باور بودند که حرمت امامزاده با متولی آن است. با این جهان‌بینی، حرمت تیم ملی را هم باید خودمان نگه داریم چون ما دلسوزترین افراد نسبت به این تیم مقدس هستیم. 
تیم ملی به تورنمنتی راه یافته که تیم‌هایی نظیر افغانستان، تاجیکستان و هند به آن نرسیده‌اند و برای آماده شدن در راه آن تورنمنت معتبر باید به فکر حریفانی معتبرتر، حرفه‌ای‌تر، سخت‌تر و کاربلدتر باشیم تا ایرادهای تیم ما را برجسته کنند. 
فشار افکار عمومی به دلیل حضور تیم ملی با همه نفرات در این تورنمنت، آنقدر بالا بود که سرمربی تیم ملی بارها اعلام کرد از اول با حضور تیم ملی در این بازی‌ها مخالف بود و اکنون هم از این سفر، پشیمان است.
تیم ملی باید خود را برای حریفانی در سطح اسپانیا، فرانسه، آلمان، انگلیس، آرژانتین و برزیل آماده کند و اکنون در این تورنمنت با این سطح قرار دارد. 
اگر نقدی می‌شود نه به دلیل دشمنی که برعکس، به دلیل اهمیت بالای تیمی است که همه ما آن را مقدس می‌دانیم. به دوستانی که مدام به دنبال ردیف کردن دشمنان خیالی و فرضی هستند توصیه می‌کنیم حتی لحظه‌ای به تئوری جدید فکر نکنند. این تیم از 100 سال قبل که تشکیل شد تا کنون، عزیز همه مردم ایران بود و خواهد ماند.
انتهای پیام/