بازی با تانزانیا، دیدار مرگ و زندگی برای قلعه‌نویی

ناکامی در فینال کافا برابر ازبکستان و از دست رفتن جام قهرمانی، ضربه‌ای سنگین بر کارنامه امیر قلعه‌نویی وارد کرد؛ شکستی که نه‌تنها جام را از دستان او ربود، بلکه زنگ خطر را برای نیمکت تیم ملی به صدا درآورد. با این حال، سرمربی باتجربه تیم ملی تلاش کرد خاطره تلخ سپتامبر را پشت سر بگذارد و با امیدواری به فیفادی اکتبر، دیدار برابر روسیه را فرصتی برای بازسازی اعتماد از دست‌رفته بداند. اما فوتبال گاهی بی‌رحم‌تر از آن است که نقشه‌ها را به دلخواه مربیان پیش ببرد؛ مصدومیت غیرمنتظره چند ستاره کلیدی، قلعه‌نویی را درست در آستانه نبرد با تزارها غافلگیر کرد و همان کابوسی که از آن می‌ترسید، در ولگوگراد تکرار شد.
شکست برابر روسیه آرامش را از اردوی تیم ملی گرفت و برای نخستین بار موجی جدی از انتقاد، قلعه‌نویی و دستیارانش را دربر گرفت. حالا دیگر آسمان اردو تیره‌تر از همیشه است و فشار افکار عمومی لحظه‌به‌لحظه بیشتر می‌شود. با این وجود، قلعه‌نویی همچنان بر باور خود پافشاری می‌کند؛ اینکه تیمش پتانسیل بالایی دارد و با وجود باخت، نمایشی قابل قبول ارائه داده است. اما منتقدان، این سخنان را نوعی فرار رو به جلو می‌دانند. آنان معتقدند زمان اصلاحات فرا رسیده و اگر قلعه‌نویی همچنان در باورهای تاکتیکی خود پافشاری کند، آینده روشنی در انتظار تیم ملی نخواهد بود.
اکنون این جدال فکری میان قلعه‌نویی و منتقدان وارد مرحله‌ای تازه شده است؛ مرحله‌ای که در آن نه احساسات، بلکه نتایج سخن آخر را خواهند گفت. شکست‌های پی‌در‌پی و نوسان‌های تاکتیکی، صدای نارضایتی را از سکوها تا دفاتر فدراسیون رسانده است. طبیعی است که اگر روند فعلی ادامه یابد، واکنش مدیران فوتبال کشور نیز دیر یا زود گریبان سرمربی تیم ملی را خواهد گرفت.
در این میان، دیدار با تانزانیا به نقطه‌ای سرنوشت‌ساز تبدیل شده است؛ رسانه‌های منتقد این بازی را «مصاف مرگ و زندگی» برای امیر قلعه‌نویی توصیف می‌کنند. سرمربی تیم ملی به‌خوبی می‌داند که این بار منتقدان عقب‌نشینی نخواهند کرد. همه منتظرند تا نتیجه بازی سه‌شنبه مشخص شود تا کارنامه ماه‌های اخیر او را زیر ذره‌بین ببرند، بی‌رحمانه و بی‌ملاحظه.
شاید در ظاهر، تیم صدوهفتم رده‌بندی فیفا حریفی آسان به نظر برسد اما فوتبال ایران بارها در مقابل چنین تیم‌هایی طعم تلخ غرور را چشیده است؛ از افغانستان و هند گرفته تا تاجیکستان. تکرار آن اتفاقات، این‌بار می‌تواند حکم پایانی باشد بر دوران قلعه‌نویی در تیم ملی.
امیر قلعه‌نویی این روزها در میانه میدان نبردی نابرابر قرار دارد، نبردی میان ایمان به خویش و فشار بی‌امان بیرون از زمین. او بهتر از هر کسی می‌داند که اکنون، دیگر فرصتی برای آزمون و خطا باقی نمانده است. بازی با تانزانیا نه فقط یک مسابقه، بلکه آخرین هشدار است؛ هشداری که اگر نادیده گرفته شود، شاید راه بازگشتی باقی نماند.
انتهای پیام/