حواله دادن به آینده یعنی فرارکردن از نتایج ضعیف امروز وزنه‌برداری
اکبر خورشیدی: بد نبود قهرمان جهان، یک طلای مجموع درریاض نگرفت؟
اکبر خورشیدی را اهالی وزنه‌برداری خوب می‌شناسند. مربی سابق تیم‌های ملی وزنه‌برداری و دستیار ایرانی یوردان گئورگی ایوانف بلغار که او را سازنده و بنیانگذار وزنه‌برداری نوین ایران در بخش فنی می‌دانیم. خورشیدی که امروز در استان گیلان مشغول سازندگی پشتوانه‌ها و استعدادهای ناب در وزنه‌برداری است، نگاهش به عملکرد فنی کاروان وزنه‌برداری ایران در دو بخش مردان و زنان در رقابت‌های جهانی 2025 نروژ و ششمین دوره بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی متفاوت و قابل توجه است. ما نیز به همین بهانه و با توجه به نتایج ضعیفی که ملی‌پوشان وزنه‌برداری در ریاض عربستان دشت کرده‌اند با او همکلام شدیم.
*به عنوان مربی که سال‌ها هدایت فنی تیم‌های ملی وزنه‌برداری را کنار یکی از بزرگترین سرمربیان تاریخ این رشته در اوج برعهده داشتید فکر نمی‌کنید گاردی که مسئولان فدراسیون و کادرفنی بعد از ناکامی‌ها مقابل کارشناسان و منتقدان می‌گیرند، خیلی درست نیست؟
اصولاً بعد از مسابقات کارشناسان و خبرنگاران مسابقات را تجزیه و تحلیل می‌کنند. قطعاً در درجه‌بندی رویدادهای معتبر بین‌المللی، مطمئناً بازی‌های آسیایی، مسابقات جهانی و المپیک‌ها در صدر رتبه‌بندی قرار دارند و رویدادهایی مثل بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی به عنوان رویدادهای درجه دو بین‌المللی به شمار می‌روند. کشورها هم بر همین اساس، در رشته‌های ورزشی مختلف ورزشکاران توانمند خود را در دو بخش مردان و زنان تقسیم‌بندی می‌کنند تا بتوانند به نحو مطلوب از توان و ظرفیت ورزشکاران‌شان نهایت استفاده و بهره‌برداری را کنند. با توجه به این آنالیز باید دید که شرایط و عملکرد فنی تیم ملی وزنه‌برداری کشورمان در بحث نتیجه‌گیری مدالی و انفرادی در اوزان مختلف چگونه بوده است.
*نظر خودتان راجع به نتایج و عملکرد وزنه‌برداری در جهانی نروژ و بازی‌های ریاض چیست؟
-دیدگاه من هم نظر اکثریت اهالی وزنه‌برداری و کارشناسان این رشته است. نظرات کارشناسان و اهالی فن در رشته وزنه‌برداری بعد از مسابقات جهانی نروژ و ششمین دوره بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی متفق‌القول این بود که عملکرد فنی ما در هر دو بخش مردان و زنان خصوصاً در بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی ضعیف و دور از حد انتظار و توقع از وزنه‌برداری بود؛ چرا که ما نتوانستیم حتی یک مدال مجموع طلا را که در بالا بردن رتبه کاروان ایران نقش مهم و مؤثری ایفا می‌کند، در این رویداد کسب کنیم. آن هم با استفاده از زبده‌ترین و با کیفیت‌ترین وزنه‌برداران خود که استخوانبندی اصلی تیم ملی را در مسابقات جهانی 2025 نروژ تشکیل می‌دادند. عدم توفق در کسب مدال طلای بازی‌های همبستگی ناکامی تلخ و تأسف‌برانگیزی بود که قابل کتمان و نادیده گرفتن در ریاض نبود.
*فکر نمی‌کنید بهتر بود کادرفنی به جای اعزام ترکیب اصلی تیم در جهانی نروژ به ریاض از نفرات ذخیره اسم و رسم‌دار که در اردوی تیم ملی هم بودند استفاده می‌کرد؟
-بله درست است. شخصاً معتقدم ما هم باید به جای اعزام ایلیا صالحی‌پور، علیرضا معینی و علیرضا نصیری که 3 ملی‌پوش ما در رقابت‌های جهانی 2025 نروژ بودند و به واسطه فاصله زمانی کمی که بین رقابت‌های نروژ و بازی‌های همبستگی ریاض بود، خسته بودند و بدنشان ریکاوری نشده بود، از وزنه‌برداران رزرو خود مثل رضا دهدار یا مهدی کرمی در دسته وزنی 110 کیلوگرم، سید ایوب موسوی در دسته وزنی 94 کیلوگرم و وزنه‌بردارانی شبیه این ورزشکاران را به ریاض اعزام می‌کردیم تا هم بار سنگین توقعات را از روی دوش آنها کم می‌کردیم و هم به وزنه‌برداران درجه یک خود مثل معینی، صالحی‌پور و نصیری استراحت کامل می‌دادیم. قطعاً فیزیک و ژنتیک وزنه‌برداران با هم فرق می‌کند، مثلاً شرایط بدنی علیرضا نصیری با اکبر ژورائف ازبک کاملاً متفاوت است و همین موضوع هم موجب شد تا این وزنه‌بردار در ریاض نتواند مقابل ژورائف خصوصاً در دوضرب آن توانمندی را که در جهانی نروژ داشت، تکرار کند. همین کار و برنامه‌ریزی درست را عراقی‌ها برای علی الربیاوی وزنه‌بردار فوق سنگین عراقی و جوان خود داشتند که همه دیدیم چطور در ریاض عربستان خوش درخشید و چه رکوردهای عجیبی ثبت کرد که او را به عنوان یکی از مدعیان آینده‌دار و رقبای سرسخت ما هم در آسیا و هم در پیکارهای جهانی آتی معرفی کرد.
*احتمالاً پیش‌بینی نمی‌کنید اگر پاشنه آشیل وزنه‌برداری ترمیم نشود، به‌زودی در آسیا هم توان ایستادن مقابل رقبا را نخواهیم داشت؟
متأسفانه باید بگویم به نکته درست و تأسف‌برانگیزی اشاره کردید که نگران‌کننده است. تیم مدیریتی و فنی فدراسیون وزنه‌برداری باید قبول کنند و بپذیرند که در 3 سال گذشته هم در بازی‌های آسیایی، هم در المپیک و هم در رویدادهای مهمی که باید نتیجه می‌گرفتیم، ناکام بودیم و نتیجه دلخواه برای وزنه‌برداری کسب نشد. اینکه ما الان چند سال است نتوانستیم در بازی‌های آسیایی، رقابت‌های جهانی و المپیک صاحب مدال طلا شویم، مشکلی جدی و اساسی است که تصمیم‌سازان فدراسیون باید با تقویت و استفاده از نقدهای فنی منتقدان، کارشناسان و اهالی فن ضعف خود را پوشش داده و وزنه‌برداری ایران را مقابل تهدیدات جدی بین‌المللی که پیرامون ما قرار دارد، قوی و ایمن کنند. اینکه در فوق سنگین نتوانستیم عنوان قویترین مرد دنیا را پس بگیریم و اینکه الان در قاره آسیا همین کشورهای همسایه ما مثل بحرین، عربستان، قطر و... وزنه‌برداران قدرتمند و مدعی دنیا را که رقبای اصلی ما در اوزان مختلف هستند، خریداری کرده و به تابعیت خود درمی‌آورند، اتفاقی تلخ و تهدیدی جدی برای وزنه‌برداری ایران در مسیر پیش رو است که اگر فکری برای مقابله با آن نکنیم، حتماً در آینده پشیمان خواهیم شد. پشیمانی که هیچ سودی برای وزنه‌برداری نخواهد داشت جز ناکامی‌های بزرگتر و شکست‌های مستمر و سریالی تکراری روی دست ورزش ایران. معتقدم همان‌طور که برای آینده برنامه‌ریزی داریم، از ظرفیت‌ها و پتانسیل‌های حال حاضر وزنه‌برداری مثل همین حافظ قشقایی که بعد از 7 سال دوری او را به ریاض بردیم هم استفاده کنیم تا حال وزنه‌برداری بهتر از چیزی شود که الان می‌بینیم.
*فکر می‌کنید دلیل اصلی مصدومیت‌های سنگینی که در این مدت وزنه‌برداران درجه یک ما را زمینگیر کرد، چیست؟
قطعاً همین‌طور که گفتید، مصدومیت‌های پی‌درپی و زمینگیرکننده وزنه‌برداران درجه یک ما حاصل همین تفکر غلطی است که ما در تمامی رویدادها و اردوهای تیم ملی از این بچه‌ها مثل داودی، یوسفی، معینی، نصیری و... استفاده می‌کنیم و با فشارهای زیاد و غیراستانداردی که به آنها می‌آوریم، باعث می‌شویم هم بدنشان فرسوده شود و هم با آسیب‌دیدگی‌هایی درگیر شوند که خارج شدن از آن سخت است و شاید حتی نشدنی. قطعاً از نظر من به عنوان کسی که عمر و جوانی‌ام را در وزنه‌برداری گذاشتم، اینکه وعده‌فروشی کنیم و با حواله دادن اهالی وزنه‌برداری به آینده، ناکامی‌ها را نبینیم و نقاط ضعف فراوان خود را بپوشانیم، نه تنها نتیجه نخواهیم گرفت، بلکه در آینده هم قبول داشته باشیم یا نه، باید منتظر ناکامی‌ها و شکست‌های بدتر از این حتی در قاره آسیا باشیم. در جهانی و المپیک که قطعاً طلایی شدن ما با این وضعیت که می‌بینیم، بعید و حتی نشدنی است مگر اینکه تفکرات اشتباه و استراتژی غلطی که این مجموعه در پیش گرفتند اساسی و درست تغییر کرده و منعطف‌تر از گذشته شود. اگر دنبال خوب شدن حال وزنه‌برداری هستیم، باید بین خانواده وزنه‌برداری آشتی برقرار شود و حرف منتقدین و بزرگترهای وزنه‌برداری عملیاتی و ریشه‌ای شنیده شود، نه رفع تکلیفی و دم‌دستی. برای المپیک ما باید برنامه داشته باشیم. مشخص است که ما در سبک‌وزن شانسی برای کسب سهمیه نداریم. در سنگین‌وزن و فوق‌سنگین هم می‌دانیم که گرفتن مدال طلا، نقره و برنز با این وضعیت دشوار و سخت است. بنابراین از حالا اگر استراتژی ما درست تعریف شود، می‌توانیم در لس‌آنجلس موفق باشیم. در غیر این‌صورت باید منتظر همان نتایجی باشیم که در المپیک فرانسه و بازی‌های آسیایی هانگژو گرفتیم.
انتهای پیام/