نگران و امیدوار

نتایج کاروان ایران در بازی‌های آسیایی قابل قبول بود. این جمله مشترک همه مدیران ورزش ایران در وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک بود.
نگاهی به 6 دوره بازی‌های همبستگی نشان می‌دهد رده ایران همواره بین 4 تیم اول بوده است. توجهی به جایگاه عربستان نداریم که هم در دوره اول و هم در دوره اخیر به دلیل میزبانی، جایگاهی قابل اعتنا به دست آورد. همه می‌دانیم چه ابزاری در اختیار میزبان است و چگونه از این فرصت طلایی استفاده می‌کند. کاروان عربستان در دوره‌های دیگر در خاک کشوری بیگانه، جایگاهی بهتر و مناسب‌تر از دهم پیدا نکرده و همین نشان می‌دهد رده چهارم عربستان در این دوره از بازی‌ها نباید ما را نگران کند.
حضور قدرتمند کشورهای آسیای میانه از ازبکستان گرفته تا قزاقستان و قرقیزستان نشان از تحرکی تأمل برانگیز دارد که باید ریشه‌ای مورد تحلیل قرار گیرد. ازبکستان نه تنها در فوتبال که در همه رشته‌ها برنامه‌ای مفصل برای جدا کردن خود از منطقه آغاز کرده و به نظر می‌رسد در سال‌های آینده باید منتظر اتفاقات عجیب‌تری باشیم.
مدیران ورزش کشور در اولین ارزیابی علمی از مسابقات باید به نقاط قوت و ضعف کاروان ما بپردارند و زمینه رقابت برابر در رشته‌های دیگر را فراهم کنند.
نکته بسیار امیدوارکننده، درخشش چشمگیر دختران ما در رشته‌های مختلف بود. دختران ما نزدیک به نیمی از طلاهای کاروان ما را به دست آوردند که نشان می‌دهد سرمایه‌گذاری روی ورزش بانوان، بسیار درست و دقیق و منطقی صورت گرفته و باید در همین راستا ادامه پیدا کند.
دختران ما در همه رشته‌های فعال در بازی‌ها، درخشیده و توانایی‌های خیره‌کننده خود را به رخ کشیدند و ضرورت دارد مدیران ورزش ما نگاه جدی‌تری به این بخش داشته باشند.