آیندهنگری، تنها راه توسعه فوتسال زنان
فوتسال زنان ایران، علیرغم پتانسیلهای فراوان، در سالهای اخیر با موانع و چالشهای جدی مواجه بوده است. این مشکلات، به ویژه در نخستین حضور رسمی تیم ملی در جام جهانی فوتسال زنان، نمایان شد و نگرانیها را در خصوص آینده این رشته ورزشی افزایش داد.
از زمان آغاز همهگیری کووید ۱۹، فعالیتهای رسمی فوتسال زنان در ایران با وقفهای طولانی مواجه شد. لغو مسابقات جام ملتها و محدودیتهای اعمال شده بر برگزاری اردوها و بازیهای تدارکاتی، تأثیرات منفی خود را بر آمادگی تیم ملی گذاشت. در حالی که مسابقات کافا به عنوان یک رویداد منطقهای برگزار شد، اما به هیچ وجه نتوانست جایگزین مناسبی برای رقابتهای بینالمللی سطح بالا باشد. این کمبود تدارکات و آمادگی نامناسب، در نهایت منجر به عملکردی زیر سطح انتظار در جام جهانی شد؛ جایی که بازیکنان مستعد ایرانی نتوانستند تواناییهای واقعی خود را به نمایش بگذارند و از صعود به مرحله حذفی بازماندند.
وضعیت کنونی فوتسال زنان ایران، زنگ خطری جدی را به صدا درآورده است. رها کردن این رشته ورزشی به حال خود، بدون برنامهریزی مدون و آیندهنگری، تنها به تداوم عملکرد ضعیف و افزایش فاصله با قدرتهای برتر فوتسال جهان منجر خواهد شد. تعیین مرز مشخص بین حمایت و مطالبهگری، زمانی امکانپذیر خواهد بود که امکانات و رسیدگی به فوتسال بانوان در ایران، با استانداردهای بینالمللی تیمهای بزرگ جهان نظیر برزیل و ایتالیا همخوانی داشته باشد. حمایت صرف از بازیکنان، بدون فراهم کردن بستری مناسب برای رشد و پیشرفت، تنها به ایجاد یک نگاه حمایتی و عقبماندگی بیشتر دامن خواهد زد.
یکی از ارکان اساسی آیندهنگری در فوتسال زنان، تبادل تجربه و حضور مربیان ایرانی در عرصه بینالمللی است. فدراسیون فوتبال میتواند با اعزام مربیان جوان و مستعد به مسابقاتی نظیر جام جهانی، فرصتی را برای کسب تجربه و آشنایی با متدهای نوین مربیگری فراهم کند.
تجربه رویارویی با تیمهایی مانند روسیه، نیوزیلند و لهستان در جام جهانی، نشان داد که رقابت با حریفان واقعی و قدرتمند، نقش بسزایی در آمادهسازی تیم ملی برای مسابقات جهانی دارد. برگزاری منظم و برنامهریزیشده این نوع بازیها، بازیکنان را با استانداردهای جهانی آشنا کرده و اعتماد به نفس لازم برای رقابت در سطوح بالا را در آنها تقویت میکند.
اگر خواهان موفقیت فوتسال زنان ایران در آینده هستیم، دیگر زمان آزمون و خطا و نگاههای کوتاهمدت به پایان رسیده است. باید با رویکردی آیندهنگرانه و ایجاد ساختاری حرفهای، مسیر رشد و پیشرفت این رشته ورزشی را هموار سازیم. این مهم، تنها با برنامهریزی اصولی، ایجاد اردوهای مستمر، انجام بازیهای دوستانه با تیمهای قدرتمند جهانی و حمایت همهجانبه از فوتسال زنان امکانپذیر خواهد بود. فوتسال زنان ایران نباید به امان خدا رها شود؛ آینده این رشته ورزشی در دستان تصمیمگیران امروز است و هرگونه کوتاهی، هزینهای گزاف برای نسلهای بعدی به همراه خواهد داشت.
انتهای پیام/