گزارش
25544
فینال تاریخی نخستین جام جهانی فوتسال زنان
مانیل ۲۰۲۵؛ نبرد غولها برای فتح تاریخ
برزیلِ ویلسون سابوئیا، همانند نسخه مردان خود، با اقتدار کامل به فینال رسیده بود. سلسائو در مرحله گروهی ایران را با نتیجه قاطع 4 بر یک درهم کوبیده بود و در نیمهنهایی نیز اسپانیا مدافع عنوان قهرمانی اروپا را با همان نتیجه ۴ بر ۱ شکست داد. آماندینیا (کاپیتان و مغز متفکر تیم)، امیلی (بهترین بازیکن حال حاضر جهان)، آنا دی لوئیس و دبورا وانین، مثل همیشه آماده بودند تا نشان دهند چرا برزیل سالهاست سلطه بیچونوچرا بر فوتسال زنان دارد.
در سوی دیگر زمین، پرتغالِ لوئیس کنسیسائو قرار داشت؛ تیمی که با فوتسال سریع، پرس بیامان و حملات برقآسا شناخته میشود. اروپاییها در نیمهنهایی آرژانتین را با نتیجه باورنکردنی ۷ بر ۱ نابود کردند تا ثابت کنند رتبه سوم رنکینگ، تصادفی نیست. فیفو (شماره ۱۰ افسانهای)، جنیس سیلوا، کارلا وانِسا و لیدیا مورِیرا، ستارههایی بودند که هر لحظه قادر به خلق معجزهاند.
این فینال، تقابل دو فلسفه کاملاً متفاوت بود: برزیل با تسلط بر توپ، پاسکاریهای کوتاه و دقیق و استفاده از تکنیک فردی فوقالعاده؛ پرتغال با دوندگی بیپایان، پرس از بالا و ضدحملههای مرگبار. اما جذابیت ماجرا تنها به سبک بازی محدود نمیشد؛ رقابت برای کفش طلای تورنمنت (آماندینیا با ۱۱ گل پیشتاز بود) و توپ طلای بهترین بازیکن نیز بر هیجان افزوده بود.
ورود دو تیم به زمین با تشویق پرشور ۱۲ هزار تماشاگر فیلیپینی همراه شد. پرچمهای زرد و سبز برزیل و قرمز و سبز پرتغال، سالن را دو تکه کرده بود. همه میدانستند که برنده این بازی، نه فقط یک جام، بلکه یک میراث تاریخی به دست میآورد: نامی که تا ابد به عنوان «اولین قهرمان جهان» در کتابهای تاریخ فوتسال زنان حک خواهد شد.
فراتر از یک جام، این مسابقه به معرفی نخستین قهرمان فوتسال زنان جهان میپرداخت. برزیل و پرتغال به خوبی میدانستند که پیروزی در این دیدار، فراتر از یک عنوان ورزشی است و تأثیری ماندگار بر آینده این رشته خواهد داشت. این فینال، پیامی روشن به جامعه جهانی فوتبال زنان بود؛ فوتسال زنان، اکنون صاحب جایگاه جهانی شده است و از این پس باید آن را جدیتر دنبال کرد.
مانیل ۲۰۲۵، شبی که فوتسال زنان جهان رسماً بالغ شد و به همه اعلام کرد: از این پس، ما هم هستیم، ما هم میجنگیم و ما هم قهرمان میشویم.
انتهای پیام/