دعوت نیمار به تیم ملی منطقی نیست
بازگشت نیمار به سانتوس، خاستگاه فوتبالیاش، تصویری کامل از دوگانگیهای کارنامه او در سالهای اخیر ارائه کرد: نبوغی انکارناپذیر که با شکنندگی جسمانی و البته حاشیههای گاه و بیگاه پیوند خورده است.
بازگشت نیمار به سانتوس در ابتدای سال ۲۰۲۵، با واقعیت سخت مصدومیتها زود به چالش کشیده شد. او تنها در ۲۰ بازی از ۳۸ بازی لیگ برزیل حضور یافت و فقط ۸ گل به ثمر رساند. مصدومیتهای پیاپی، از همسترینگ تا پارگی مینیسک زانو (مشابه مصدومیت وحشتناک اکتبر ۲۰۲۳ در تیم ملی)، اجازه نداد تا ریتم و تأثیرگذاری پایدار خود را بازیابد. حتی در میانه فصل، اخراج به خاطر تقلای آشکار برای گل زدن با دست (در شکست ۱-۰ مقابل بوتافوگو) و درگیریهای لفظی با هواداران خشمگین پس از شکستهای سنگین، جنجالیترین لحظات این فصل را برایش رقم زد.
نفوذ نیمار فراتر از زمین نیز با چالش مواجه بود. صحنهای گویا در شکست ۳-۲ مقابل فلامینگو آشکار کرد که او هنوز احترام کامل تمام همتیمیها را کسب نکرده است. هنگامی که او برای دریافت یک ضربه دروازه کوتاه به عقب دوید و از همتیمیها خواست صبور باشند، مدافع تیم لوآن پرز، بدون توجه به او توپ را به سمت جلو شلیک کرد.
اما زمانی که سانتوس با خطر سقوط مواجه شد، نیمارِ قهرمان قدعلم کرد. با وجود هشدار پزشکان مبنی بر نیاز فوری به عمل جراحی زانو و خطر ترکیدن زانویش در صورت فشار بیشتر، او با وجود تحمل درد، برای نجات باشگاه دوران کودکیاش به میدان بازگشت. در دو بازی حیاتی مقابل اسپورت رسیف و یوونتود، او به تنهایی بار تیم را بر دوش کشید. یک هتتریک درخشان و یک گل و پاس گل در این دو بازی، نه تنها ۶ امتیاز سرنوشتساز را به ارمغان آورد، بلکه بقای سانتوس در لیگ را نیز تضمین کرد.
این بازگشت قهرمانانه، هرچند زیبا و نمادین بود اما نمیتواند و نباید مبنایی احساسی برای دعوت او به تیم ملی برزیل در جام جهانی ۲۰۲۶ از سوی آنچلوتی باشد. دلایل این امر مشخص است: «آمادگی جسمانی و ریسک مصدومیت، نیاز تیم ملی به ثبات و تداوم بازینان و در نهایت رعایت عدالت در حق نسل جدید. کارلو آنچلوتی برای ساخت تیمی منسجم و قابل پیشبینی، نیاز به بازیکنانی دارد که در بالاترین سطح آمادگی جسمانی باشند و بتوانند در طول تورنمنت عملکردی پایدار ارائه دهند. نیمار کنونی، با وجود نبوغش این تضمین را نمیدهد.
نیمار با نجات سانتوس، داستان بازگشت خود را به زیبایی هرچه تمامتر به پایان برد. با این حال، قدم گذاشتن در مسیر جام جهانی ۲۰۲۶ میتواند این تصویر قهرمانانه را مخدوش کند و به جای یادآوری روزهای درخشان گذشته، افول فیزیکی او را در بزرگترین صحنه جهان به نمایش بگذارد. کارشناسان فوتبال در برزیل معتقدند که دعوت از او می تواند فقط به دلیل مسائل احساسی باشد و نه از روی منطق. برزیل برای داشتن بهترین ترکیب خود در آوردگاه جام جهانی باید بازیکنانی آمادهتر از نیمار را با خود به قاره امریکا ببرد و این موضوع چالش بزرگی را پیش روی آنچلوتی قرار داده است.
انتهای پیام/
نفوذ نیمار فراتر از زمین نیز با چالش مواجه بود. صحنهای گویا در شکست ۳-۲ مقابل فلامینگو آشکار کرد که او هنوز احترام کامل تمام همتیمیها را کسب نکرده است. هنگامی که او برای دریافت یک ضربه دروازه کوتاه به عقب دوید و از همتیمیها خواست صبور باشند، مدافع تیم لوآن پرز، بدون توجه به او توپ را به سمت جلو شلیک کرد.
اما زمانی که سانتوس با خطر سقوط مواجه شد، نیمارِ قهرمان قدعلم کرد. با وجود هشدار پزشکان مبنی بر نیاز فوری به عمل جراحی زانو و خطر ترکیدن زانویش در صورت فشار بیشتر، او با وجود تحمل درد، برای نجات باشگاه دوران کودکیاش به میدان بازگشت. در دو بازی حیاتی مقابل اسپورت رسیف و یوونتود، او به تنهایی بار تیم را بر دوش کشید. یک هتتریک درخشان و یک گل و پاس گل در این دو بازی، نه تنها ۶ امتیاز سرنوشتساز را به ارمغان آورد، بلکه بقای سانتوس در لیگ را نیز تضمین کرد.
این بازگشت قهرمانانه، هرچند زیبا و نمادین بود اما نمیتواند و نباید مبنایی احساسی برای دعوت او به تیم ملی برزیل در جام جهانی ۲۰۲۶ از سوی آنچلوتی باشد. دلایل این امر مشخص است: «آمادگی جسمانی و ریسک مصدومیت، نیاز تیم ملی به ثبات و تداوم بازینان و در نهایت رعایت عدالت در حق نسل جدید. کارلو آنچلوتی برای ساخت تیمی منسجم و قابل پیشبینی، نیاز به بازیکنانی دارد که در بالاترین سطح آمادگی جسمانی باشند و بتوانند در طول تورنمنت عملکردی پایدار ارائه دهند. نیمار کنونی، با وجود نبوغش این تضمین را نمیدهد.
نیمار با نجات سانتوس، داستان بازگشت خود را به زیبایی هرچه تمامتر به پایان برد. با این حال، قدم گذاشتن در مسیر جام جهانی ۲۰۲۶ میتواند این تصویر قهرمانانه را مخدوش کند و به جای یادآوری روزهای درخشان گذشته، افول فیزیکی او را در بزرگترین صحنه جهان به نمایش بگذارد. کارشناسان فوتبال در برزیل معتقدند که دعوت از او می تواند فقط به دلیل مسائل احساسی باشد و نه از روی منطق. برزیل برای داشتن بهترین ترکیب خود در آوردگاه جام جهانی باید بازیکنانی آمادهتر از نیمار را با خود به قاره امریکا ببرد و این موضوع چالش بزرگی را پیش روی آنچلوتی قرار داده است.
انتهای پیام/