سختترین و شاید شیرینترین برد بعد از بازی سپاهان
پرس نفس پرسپولیس را گرفت
دو سال قبل هم سعید دقیقی با شمسآذر موی دماغ پرسپولیس شده بود و آن مسابقه در ورزشگاه آزادی یکی از بهترین و زیباترین بازیهای لیگ برتر شد. مسابقه دیروز پرسپولیس و پیکان هم اگر در ورزشگاه آزادی برگزار میشد میتوانست چنین ویژگی مهمی داشته باشد.
تصور کنید در مسابقهای که تماشاگر ندارد و صدای فریاد نیمکتنشینان در تلویزیون به گوش میرسد، تعداد صحنههای مهم و موقعیتها آنقدر زیاد است که ذهنیت یک بازی ضعیف و بیهیجان فقط برای لحظاتی به ذهن میرسد.
واقعیت این است که پیکان در این مسابقه تا حد زیادی پرسپولیس و اوسمار را سورپرایز کرد. شاید تصور نمیشد این تیم آنقدر خوب پرس کند که پرسپولیس هیچ فرصتی برای بازیسازی و خلق موقعیت نداشته باشد. این پرس و شدت آن از همان دقیقه3 که احمدزاده مقابل محوطه جریمه توپ را لو داد و اولین موقعیت حریف شکل گرفت مشهود بود. پرس پیکان در نیمه اول فوقالعاده بود و در بسیاری از دقایق این نیمه فرم بازی پرسپولیس شکل نگرفت.
همین پرس باعث شد پرسپولیس برای ساخت بازی مشکل داشته و خبری از حفظ توپ و کار گروهی نباشد. در عین حال مدافعان کناری پرسپولیس در این مسابقه طی نیمه اول روز خوبی نداشتند و خبری از پیریزی حملات از کانالهای کناری هم نبود. به سبب این مشکلات موقعیتهای پرسپولیس با فاصله زیادی از هم و با پاسهای مستقیم و نه پاسهای کوتاه متعدد شکل میگرفت.
پرسپولیس در وقتهای اضافه نیمه اول در حالی با هوش و خلاقیت اورونوف به گل رسید و از نیمه اول برنده از زمین بیرون آمد که یک بازی کاملاً متعادل با موقعیتهای نسبتاً برابر با حریف جوانش داشت.
با شروع نیمه دوم شرایط تیم اوسمار بهتر شد. دیگر خبری از پرس شدید تیم دقیقی نبود و سرخها راحت فوتبالشان را بازی کردند اما دوباره از این برتری بهموقع سود نبردند تا کار خودشان را سخت کنند. دقیقی قبل از دقیقه65 سومین تعویض خودش را هم انجام داد و با راه انداختن کانالهای کناری و بالا بردن کیفیت خط حملهاش دوباره پرسپولیس را تحت فشار قرار داد. فشاری که لحظه به لحظه بیشتر شد تا جایی که در دقایق پایانی بازیکنان پرسپولیس مشغول دفع توپ با هدف کاستن از فشار حریف بودند.
این سختترین بازی و برد پرسپولیس بعد از دیدار مقابل سپاهان بود و شاید این سه امتیاز یکی از مهمترین و شیرینترین دستاوردهای تیمی باشد که باید یاد بگیرد در زمان برتری اندوختهاش را غنیتر کرده یا اگر موفق نبود، مثل این مسابقه از آنچه بهدست آورده بهخوبی محافظت کند.
انتهای پیام/
تصور کنید در مسابقهای که تماشاگر ندارد و صدای فریاد نیمکتنشینان در تلویزیون به گوش میرسد، تعداد صحنههای مهم و موقعیتها آنقدر زیاد است که ذهنیت یک بازی ضعیف و بیهیجان فقط برای لحظاتی به ذهن میرسد.
واقعیت این است که پیکان در این مسابقه تا حد زیادی پرسپولیس و اوسمار را سورپرایز کرد. شاید تصور نمیشد این تیم آنقدر خوب پرس کند که پرسپولیس هیچ فرصتی برای بازیسازی و خلق موقعیت نداشته باشد. این پرس و شدت آن از همان دقیقه3 که احمدزاده مقابل محوطه جریمه توپ را لو داد و اولین موقعیت حریف شکل گرفت مشهود بود. پرس پیکان در نیمه اول فوقالعاده بود و در بسیاری از دقایق این نیمه فرم بازی پرسپولیس شکل نگرفت.
همین پرس باعث شد پرسپولیس برای ساخت بازی مشکل داشته و خبری از حفظ توپ و کار گروهی نباشد. در عین حال مدافعان کناری پرسپولیس در این مسابقه طی نیمه اول روز خوبی نداشتند و خبری از پیریزی حملات از کانالهای کناری هم نبود. به سبب این مشکلات موقعیتهای پرسپولیس با فاصله زیادی از هم و با پاسهای مستقیم و نه پاسهای کوتاه متعدد شکل میگرفت.
پرسپولیس در وقتهای اضافه نیمه اول در حالی با هوش و خلاقیت اورونوف به گل رسید و از نیمه اول برنده از زمین بیرون آمد که یک بازی کاملاً متعادل با موقعیتهای نسبتاً برابر با حریف جوانش داشت.
با شروع نیمه دوم شرایط تیم اوسمار بهتر شد. دیگر خبری از پرس شدید تیم دقیقی نبود و سرخها راحت فوتبالشان را بازی کردند اما دوباره از این برتری بهموقع سود نبردند تا کار خودشان را سخت کنند. دقیقی قبل از دقیقه65 سومین تعویض خودش را هم انجام داد و با راه انداختن کانالهای کناری و بالا بردن کیفیت خط حملهاش دوباره پرسپولیس را تحت فشار قرار داد. فشاری که لحظه به لحظه بیشتر شد تا جایی که در دقایق پایانی بازیکنان پرسپولیس مشغول دفع توپ با هدف کاستن از فشار حریف بودند.
این سختترین بازی و برد پرسپولیس بعد از دیدار مقابل سپاهان بود و شاید این سه امتیاز یکی از مهمترین و شیرینترین دستاوردهای تیمی باشد که باید یاد بگیرد در زمان برتری اندوختهاش را غنیتر کرده یا اگر موفق نبود، مثل این مسابقه از آنچه بهدست آورده بهخوبی محافظت کند.
انتهای پیام/