درهای تیم ملی تا خرداد ۱۴۰۵ باز است

 در آستانه مسیری طولانی و حساس تا جام جهانی، آنچه بیش از هر چیز در سیاست‌های امیر قلعه‌نویی به چشم می‌آید، پرهیز آگاهانه از بستن زودهنگام لیست تیم ملی است؛ رویکردی که برخلاف بسیاری از دوره‌های گذشته، نه‌تنها اسامی را منجمد نمی‌کند، بلکه عمداً فضای رقابت را تا آخرین ماه ممکن باز نگه می‌دارد.
سرمربی تیم ملی به‌وضوح اعلام کرده که تا خرداد ۱۴۰۵ و زمان ارسال فهرست نهایی به فیفا، هیچ بازیکنی صاحب صندلی رزرو‌شده نیست و هیچ دری به روی شایستگان بسته نخواهد شد.
 در فوتبال حرفه‌ای معمولاً از ماه‌ها قبل اسکلت اصلی تیم ملی در ذهن سرمربی شکل می‌گیرد و تغییرات صرفاً در جزئیات اتفاق می‌افتد. اما قلعه‌نویی تلاش کرده این قاعده نانوشته را بشکند. او معتقد است تیمی که زود به قطعیت برسد، آرام‌آرام انگیزه رقابت را از دست می‌دهد و جای خود را به نوعی رضایت پنهان می‌دهد؛ رضایتی که در سطح جام جهانی می‌تواند بهای سنگینی داشته باشد. به همین دلیل، سیاست اصلی کادر فنی نه تضمین، بلکه رقابت مداوم است.
 درهمین راستا سرمربی تیم ملی بارها در صحبت‌های خود به این نکته اشاره کرده است: «نه سابقه ملی‌پوشی تضمین می‌آورد، نه نام بزرگ، نه حتی حضور در اردوهای قبلی. هیچ بازیکنی تضمین فیکس بودن ندارد و حتی اصل دعوت شدن نیز منوط به حفظ کیفیت و تداوم عملکرد است.»
این نگاه، فشار مثبتی بر بازیکنان باتجربه وارد می‌کند؛ آنها که سال‌ها پیراهن تیم ملی را پوشیده‌اند، حالا می‌دانند برای حفظ جایگاه خود باید هر هفته در سطحی بالا ظاهر شوند.
 در سوی دیگر، این سیاست بزرگ‌ترین سرمایه روانی برای بازیکنان لیگ برتر است؛ بویژه استعدادهایی که شاید تا پیش از این، شانس چندانی برای دیده شدن نداشتند. باز بودن درهای تیم ملی تا خرداد ۱۴۰۵ به این معناست که حتی یک بازیکن جوان یا کمترشناخته‌شده هم اگر بتواند در مقطع حساس لیگ عملکرد درخشانی داشته باشد، همچنان فرصت رسیدن به تیم ملی و حتی جام جهانی را خواهد داشت. این موضوع باعث شده هفته‌های پایانی لیگ فقط محل رقابت باشگاهی نباشد، بلکه ویترینی برای معرفی ملی‌پوشان بالقوه نیز محسوب شود.
 برای عملی شدن این رویکرد، قلعه‌نویی صرفاً به شعار بسنده نکرده است. دستیاران او مأموریتی فراتر از تماشای بازی‌ها دارند. آنها با «چشم خریدار» در ورزشگاه‌ها حاضر می‌شوند و گزارش‌هایی دقیق از جنبه‌های فنی، رفتاری و ذهنی بازیکنان تهیه می‌کنند. برای کادر فنی، فقط پاس صحیح یا گل زدن اهمیت ندارد؛ نحوه واکنش به فشار، نظم تاکتیکی، ثبات روانی و توانایی تطبیق با استانداردهای بین‌المللی نیز معیارهای کلیدی هستند.
 در کنار این فعالیت میدانی، خود سرمربی تیم ملی نیز نقش فعالی در فرایند ارزیابی ایفا می‌کند. دریافت منظم خلاصه و آنالیز ویدیویی تمام مسابقات لیگ باعث شده بخش قابل توجهی از زمان قلعه‌نویی صرف رصد جزئیات عملکرد بازیکنان شود. او فرایند انتخاب را به‌صورت آگاهانه به دو مسیر موازی تقسیم کرده است: بازیکنانی که شانس بالایی برای تشکیل استخوان‌بندی اصلی تیم دارند و آنهایی که شاید کمتر دیده شده‌اند، اما می‌توانند با استمرار کیفیت، معادلات را تغییر دهند.
 به طور قطع نتیجه این سیاست، زنده و پویا ماندن چرخه انتخاب است؛ سیاستی که هم انگیزه می‌آورد و هم امید.

  
امیر اشتباه کی‌روش را تکرار نمی‌کند
 سؤالی که حالا در افکار عمومی شکل گرفته این است که آیا امیر قلعه‌نویی ممکن است همان اشتباهی را تکرار کند که کارلوس کی‌روش در جام جهانی ۲۰۲۲ مرتکب شد؛ زمانی که با وجود سهمیه ۲۶ نفره فیفا، فهرست ایران تنها با ۲۵ بازیکن بسته شد و یک فوتبالیست ایرانی از حضور در بزرگ‌ترین رویداد فوتبال جهان محروم ماند. در آن مقطع، برای جلوگیری از ایجاد حاشیه، این تصمیم چندان مورد واکاوی قرار نگرفت، اما با گذشت زمان نقدهای زیادی به آن وارد شد و بسیاری آن را فرصتی سوخته دانستند.
 با این حال، بعید به نظر می‌رسد قلعه‌نویی وارد چنین ریسکی شود. سرمربی فعلی تیم ملی که همواره بر عدالت، رقابت و استفاده حداکثری از ظرفیت‌ها تأکید دارد، احتمالاً در شرایطی که تمام تیم‌های حاضر با لیست کامل ۲۶ نفره راهی جام جهانی می‌شوند، یک بازیکن ایرانی را از این تجربه محروم نخواهد کرد و به احتمال زیاد تیمش را با فهرست کامل به جام جهانی امریکا خواهد برد.