پاسخ به یک ابهام مهم

حامد جیرودی؛ این روزها همه جا صحبت از تیم ملی نوجوانان است. تیمی که در اولین بازی اش در جام جهانی زیر 17 سال موفق شد برزیل مدعی عنوان قهرمانی را با نتیجه سه بر دو شکست دهد و دست به شگفتی بزرگ بزند. شاگردان حسین عبدی با اینکه در بازی دوم شان مقابل انگلیس دو بر یک بازنده شدند ولی یک در بیشتر زمان بازی از حریف خود پیش بودند و روی دو اشتباه دروازه شان باز شد. با این حال، آنها با برتری پنج بر صفر برابر نیوکالدونیا توانستند به عنوان یکی از تیم های برتر سوم گروه های مختلف، راهی مرحله بعد شوند. اما سوالی که در این مدت، ذهن بسیاری از علاقه مندان به فوتبال را به خود مشغول کرد، این بود که چرا این ملی پوشان نوجوان که با استعدادی سرشار، یقه تیمی مانند برزیل را گرفتند، چرا وقتی به رده سنی امید می رسند، کاری از پیش نمی برند و نمی توانند طلسم صعود به المپیک را برای فوتبال ایران بشکنند؟

جلال چراغپور کارشناس فوتبال کشورمان در گفت و گویی که در خلال بازی های آسیایی هانگژو با صفحه ورزشی روزنامه «ایران» داشت، به نکته مهمی در این زمینه اشاره کرد و گفت: «این اتفاق از لحاظ علمی پاسخ دارد و آن این است که نوجوانان ما در این رده 70 درصد فوتبال طبیعی دوران کودکی خودشان را بازی می‌کنند و 30 درصد نیاز به سواد بازی دارند. وقتی به رده جوانان می‌رسند، این قضیه 50-50 می‌شود و 50 درصد نیاز به سواد بازی (تاکتیک تیمی) و 50 درصد نیاز به فوتبال مادرزادی دارند اما وقتی به رده امید می‌رسند، 80 درصد به سواد فوتبالی نیاز دارند  و 20 درصد نیازمند تکنیک و فوتبال طبیعی خودشان هستند. این نشان می‌دهد وقتی شیپور دانش فوتبال زده می‌شود، بازیکنان ما کم می‌آورند. اما وقتی 30 بازی در لیگ برتر انجام می‌دهند، دارای تجربه می‌شوند و می‌فهمند مورب چیست، یارگیری چگونه است و کجا بایستند.

آنها پخته می‌شوند ولی دیگر امید نیستند.» این توضیحات چراغپور به درستی نشان می دهد که باگ فوتبال ایران در رده سنی پایه چیست؟ چراغپور برای اینکه این مشکل چه راه حلی دارد، پیشنهادی هم داد و گفت مانند نیجریه که از تیم امیدش در لیگ کشورش به عنوان یک تیم مستقل استفاده کرد و قهرمان المپیک شد، ما هم تیم امید را در لیگ یک بازی دهیم. این پیشنهاد اگرچه جالب به نظر می رسد اما نیاز به کارشناسی دقیق دارد. چرا که هر کدام از این بازیکنان در باشگاه مطبوع خود توپ می زنند و تیم داری باشگاهی هم خود با توجه به بودجه مورد نیازش یک داستان جدا دارد. با این حال، موضوعی که باید به آن توجه داشت، این است که این تیم نباید به حال خود رها شود و یکی از اقدامات خوبی که گویا قرار است در این زمینه صورت بگیرد، انتخاب عبدی سرمربی تیم ملی نوجوانان بعد از پایان جام جهانی به عنوان سرمربی تیم ملی جوانان است. مربی که اعلام کرد:« از قول من بنویسید، تاریخ بعدی المپیک را این تیم رقم خواهد زد.» و حالا باید دید این آرزوی دور و دراز، به حقیقت تبدیل خواهد شد یا خیر!