بعد از بیست و دو سال خاطره تلخ حسن رنگرز تکرار شد

مجید حاتمی /درست بیست و دو سال پیش در نیمه نهایی مسابقات جهانی مسکو؛ حسن رنگرز نابغه آن روزهای کشتی ایران که می رفت تا مثل دو سال قبل در پاترا یونان طلای جهانی را به سینه بزند و جاودانه بشود اسیر اتفاق تلخی شد که او را از طلا دور کرد و شاید همان شروعی شد برای یک افول عجیب و خاحافظی در آتن ۲۰۲۴!

حسن رنگرز سرمربی امروز تیم ملی کشتی فرنگی ما که امروز در مسابقات جام جایزه بزرگ بوداپست کنار تشک سعید اسماعیلی نشسته بود آن روز و آن سال عنوان فرنگی کار برتر جهان را هم قبل از مدال طلای دنیا از آن خود کرده بود و همه را انگشت به دهان گذاشته بود و درست در لحظه ای که گوکولوف ترکمنستانی را روی پل نگه داشته بود از سر ذوق پیروزی برابر این حریف را به تصور ضربه فنی رها کرد و یادش رفت که باید صبر کند تا سوت پایان کشتی به صدا دربیاید. هنوز چهره امیر خادم رئیس وقت فدراسیون کشتی ، کنار آن تشک در ذهن اهالی کشتی مانده جایی که لب تشک ایستاده بود درست موقعی که داشت حظ کشتی حسن رنگرز را می برد ناگهان دودستی بر سرش کوبید و فریاد زد اما هرچه صدایش را در گلو انداخت و بالا و پایین پرید بی نتیجه بود و حسن رنگرز که حریف ترکمن را زودتر از سوت داور رها کرده بود با غافلگیری هرچه تمام کشتی را با ضربه فنی واگذار کرد. به همین سادگی....

آن روز فینال جهانی به خاطر یک اشتباه بچه گانه نابخشودنی از کف رفت و رنگرز به جایی دو طلایی شدن؛ مدال برنز جهان را به سینه زد اما این خاطره در ذهن رنگرز و اهالی کشتی ماند تا امروز که اتفاقات تلخ بوداپست، یک بار دیگر ما را مجبور کرد تا به سراغ تاریکخانه خاک خورده کشتی ایران برویم و آن روز و آن حادثه تلخ دوباره برایمان تداعی شود.

شاید حسن رنگرز امروز کنار تشک آرزو می کرد شاگردش برابر قهرمان جهان و المپیک ضربه فنی می شد ولی با این وضع نمی باخت تا بلکه سرمربی تیم ملی را به یاد گذشته ناباورانه اش نمی انداخت اما سعید اسماعیلی قدر خودش و فرصتی که نصیبش شده بود ، قدر کشتی خوبش برابر سانچز کوبایی را ندانست و سرافکنده و مبهوت و بازنده از تشک خارج شد.

ماجرا را از ابتدا مرور کنیم تا به عمق فاجعه پی ببریم... از آنجائیکه سعید اسماعیلی در این سالهای اخیر آنقدر خوب و فنی ظاهر شده بود که همه لب به تمجید او گشوده بودند و شانسش برای رسیدن به المپیک پاریس به اندازه شانس قهرمان المپیک قبلی یعنی محمدرضا گرایی نزدیک شده بود. عده ای او را آنقدر مستعد می دیدند که حتی در نبرد رودروی داخلی یا خارج از خانه هم بتواند محمدرضا گرایی را شکست دهد و مسافر پاریس شود اما ...

اما درست جایی که اسماعیلی باید شش دانگ تمام هوش و حواسش را معطوف به کشتی می کرد و دقیقا آنجا که برابر حریف کارکشته کوبایی یعنی سانچز با مدال طلای جهان و المپیک دلاورانه شش بر صفر پیش افتاده بود کشتی را وا داد و کار به شش به پنج رسید. اسماعیلی که فکرش را هم نمی کرد به خاطر قرار گرفتن اشتباه پاهایش فیتو بخورد و نیم تیغ شود در ادامه جبران کرد و کشتی را تا سه ثانیه مانده به پایان ۷ بر ۵ پیش بود ناگهان قهرمان ۲۱ ساله دزفولی کشتی را رها کرد و دستهایش را به نشانه پیروزی رو به رنگرز بالا برد. باور کردنی نبود فقط ۳ ثانیه تا سوت پایان و همین زمان کافی بود تا سانچز از پشت کردن اسماعیلی به او بهره برداری کند و با یک سالتو تماشایی قهرمان کشتی ما را به پل بزند و ۴ امتیاز طلایی را در یک صدم پایانی کشتی به چنگ آورد.

تصویر بالا به وضوح نشان می دهد که در ۴ دهم ثانیه پایانی کشتی اسماعیلی تابانده شده و حالا هر حرفی از ناداوری و اشتباه هیات ژوری فقط بهانه جویی است. به عبارت ساده قهرمان جوان کشتی ما می توانست با عبور از ستاره کوبایی و بعد از شکست رضا گرایی، خودش را گزینه اصلی اعزام به پاریس نماید اما با این اشتباه عجیب و بچه گانه هم فرصت المپیکی شدن خودش را عقب انداخت و هم دلهره فرصت دادن به کشتی گیر کم دقتی چون او را در دل کادر فنی انداخت . البته از همه این ها که بگذریم امروز سعید اسماعیلی حسابی کام حسن رنگرز را با یادآوری اشتباهی مشابه در ۲۲ سال پیش روی تشک های مسکو تلخ کرد.