یوزها؛ دور از نمره قبولی

صعود بدون شکست تیم ملی فوتبال ایران از مرحله دوم انتخابی جام جهانی 2026 در قاره آسیا به مرحله سوم این پیکارها موجب ایجاد این باور شده که یوزها نمره قبولی گرفته‌اند و آنچه را که از آنان توقع می‌رفته، انجام داده‌اند اما واقعیت چیزی به جز این است و دادن این نمره به آنها بسیار سخت می‌نماید.
درست است که تیم ملی ایران در هیچ‌یک از 6 بازی خود با سه تیم هنگ‌کنگ، ترکمنستان و ازبکستان متحمل باخت نشد، اما در هیچ‌کدام از دو مسابقه رفت و برگشت‌اش با ازبک‌ها نتوانست آنان را مغلوب کند و تساوی صفر - صفر سه‌شنبه شب (22 خرداد) دو تیم در تهران بیش از آنکه نتیجه‌ای قابل‌قبول برای ما باشد، نوعی پیروزی برای ازبک‌ها بود که در زمین ما (ورزشگاه آزادی تهران) شکست نخوردند و حتی بخت‌های جدی برای گلزن و کسب پیروزی هم داشتند. در نهایت آنچه ایران را به عنوان سرگروه دسته‌اش راهی مرحله بعدی کرد، فقط تفاضل گل بهتر نسبت به ازبک‌ها بود وگرنه هر دو تیم اندوخته امتیازی برابری (14 پوئن) داشتند و ازبکستان هم مثل ما بدون باخت ماند. وقتی تعداد تیم‌های حاضر در مرحله نهایی جام‌های جهانی از 32 به 48 تیم افزایش یافت و سهمیه آسیا هم به «هشت و نیم» (8 سهمیه قطعی و یک سهمیه مشروط) بالغ شد، همگان به این باور رسیدند که کار صعود ایران نسبت به ادوار قبلی بسیار آسان‌تر شده اما پیشرفت محسوس رقبا و نزول کیفی و فنی و فردی و گروهی فوتبال ایران سبب شده حتی در این عرصه بسیار فراخ برای صعود و به رغم وجود فرصت‌های متعدد برای این مهم کار ما برای مرحله بعدی سخت جلوه کند. نه تنها با شروع مرحله سوم دیدارهای انتخابی از 15 شهریور فرصت برای تدارک یوزها اندک است بلکه با احتساب شروع مجدد لیگ داخلی از اواسط مرداد و کلید خوردن مرحله گروهی لیگ نخبگان آسیا از 20 شهریور، فشردگی کارها بیشتر و ادغام امور تیم ملی با فعالیت‌های باشگاهی فزون‌تر می‌شود. به واقع هفته‌ای نخواهد بود که این سری رقابت‌ها با یکدیگر همزمان نشوند و بر یکدیگر تأثیر نگذارند و باشگاه‌ها و تیم ملی برای در اختیار داشتن بازیکنان‌شان با یکدیگر چانه‌زنی نکنند و یک طرف متضرر نشود و بابت آن انواع گلایه‌ها را نشنویم و کش و قوس‌ها بر سر این موضوعات بر جامعه فوتبال سایه نیندازد.
هنوز احتمال قوی‌تر و فرض حاکم این است که تیم ملی در همان مرحله سوم مقدماتی جام جهانی 2026 و در مصاف با 5 تیم همگروهی‌اش صعود خود را به عنوان یکی از دو تیم اول دسته خود قطعی کند و کار را به مراحل بعدی نکشاند اما صعود نه چندان یکطرفه از مرحله دوم و اما و اگرهای مشاهده شده در هر دو دیدارمان با ازبکستان و حریفان تشنه‌ای که از هر سو می‌آیند و در مرحله بعدی لاجرم با یکی - دو تا از آنان همدسته خواهیم شد، خبر از این می‌دهد که امیر قلعه‌نویی و یارانش باید با تلاش و تدارکی هرچه بیشتر پای به مرحله بعدی بگذارند و بر این باور نباشند که رقبا از همین حالا دست‌ها را به نشانه تسلیم بالا برده‌اند و مجوز صعود از هم‌اینک در جیب‌شان جای دارد.
انتهای پیام/