دومین نکته، پیگیری یک اقدام و سیاست دفاعی در تأسیس این پایگاه است. جمهوری اسلامی ایران احداث استحکامات دفاعی در زیر کوه برای مصون ماندن از اقدامات تهاجمی دشمنان را از سالهای دفاع مقدس و همزمان با ورود نخستین موشکهای بالستیک به کشور آغاز کرد، پس از آن و طی دهههای پس از جنگ نیز این سیاست با توسعه شهرهای موشکی زیرزمینی و پس از آن شهرهای پهپادی زیرزمینی تداوم یافت و حتی این الگوی موفق در دیگر حوزهها نیز اجرا شد.
سیاستی مبتنی بر پدافند غیرعامل که سالهاست با محوریت قرارگاه مهندسی رزمی خاتمالانبیا، نه تنها هزینهها و امکانات لازم برای حفاظت از مراکز حساس و حیاتی نظامی کشور را به حداقل میرساند، بلکه منجر به رعایت اصل غافلگیری در عملیات نیز میشود. موضوعی که با توجه به ویژگیهای جغرافیایی کشور ایران و برخورداری از رشتهکوههای مرتفع و فراوان حائز اهمیت است و در حقیقت هر کوهی در این کشور را باید مأمن و انباری از قدرت تهاجمی انباشته شده در نظر گرفت.
سومین نکته، یک ویژگی بارز این پایگاه نسبت به نمونههای مشابه خارجی است که بیانگر توانمندی فنی مهندسان و طراحان سازنده پایگاه عقاب 44 است؛ آشیانههای زیرزمینی که عبارت دقیق آن Underground Hanger است موضوع تازهای در دنیا نیست و چند کشور در دنیا کاربر آن هستند، لیکن تفاوت بزرگ پایگاه عقاب 44 با نمونههای مشابه خارجی این است که در نمونههای خارجی به علت کمبود اکسیژن و پیچیدگی طراحی مکانیزمهای تهویه هوا، جنگندهها با موتور روشن قابلیت حرکت در پایگاه یا آشیانه زیرزمینی را ندارند، اما در این پایگاه با فائق آمدن بر این پیچیدگیها و طراحی سامانه تهویه هوا، این قابلیت به وجود آمده است که جنگندهها بتوانند با موتور روشن نیز در آن طی مسیر کنند که از این حیث این پایگاه در جهان بینظیر است.