دلبسته امیدی در سنگلاخ گیتی
یک عمر میزدم لاف از اختیار و اینک
گو ابرِ غم ببارد تا همنشین عشقم
نبود روا که گیرم جا در حضیض پَستی
سرشارم از جوانی هر چند پیر دهرم
از خاک پاک مشهد نقشی است بر جبینم
سرگشته روزگاری پَرگاروار دارم
رَه بیشکیب پویم، دل بیقرار دارم
چون شمع، اشک و آهی بیاختیار دارم
از غم چه باک دارم کاین غمگسار دارم
سیلم که هستی خود از کوهسار دارم
چون سرو در خزان نیز رنگ بهار دارم
شادم «امین» که از دوست، این یادگار دارم
نکته جالب توجه اینکه رهبر انقلاب پیشتر در نوروز امسال و در جریان محفل شعرخوانی شاعران، یک بیت از این غزل را خوانده بودند.