غریب‌آبادی: تمام گزینه‌ها روی میز است
معاون وزیر خارجه گفت: طبعاً تصمیم گیران نظامی ما تمام گزینه‌های لازم را روی میز دارند، اما این چیزی نیست که ما آن را توصیه کنیم و چنانچه درگیری گسترده شود، به نفع آمریکا نخواهد بود.
ایران آنلاین: «کاظم غریب‌آبادی» معاون حقوقی و بین‌المللی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران مصاحبه‌ای با شبکه تلویزیونی راشاتودی در روز ۲۸ خرداد ماه انجام داده که متن کامل آن به شرح زیر است:
*دقایق ابتدایی صبح جمعه ایران مورد حمله ناجوانمردانه رژیم غاصب صهیونیستی قرار گرفت که در این حمله ما شاهد کشته شدن زنان، کودکان و غیرنظامیان زیادی بودیم. آن‌ها سعی کردند با این حملات و ترورها ضرباتی را به ایران وارد کنند. نظرتان را درباره ماهیت این حمله بفرمائید و اینکه چرا رژیم صهیونیستی به چنین حماقتی دست زده است؟
ابتدا به خانواده‌های شهدا -اعم از سرداران نظامی و دانشمندان و اساتید دانشگاه و مردم عادی شریفمان که به شهادت رسیدند- تبریک و تسلیت عرض می‌کنم. همچنین باید از روحیه مقاومت ملت ایران و نیروهای مسلح در برابر این تجاوز و جنایتی که توسط رژیم صهیونیستی در حال انجام است، تمجید کنیم.
همچنان که منشور ملل متحد تصریح دارد تجاوز و حمله مسلحانه به کشورها مغایر با حقوق بین الملل و نقض قواعد آن می‌باشد. از سوی دیگر برابر ماده ۵۱ منشور ملل متحد برای کشوری که تحت حمله مسلحانه و تجاوز قرار می‌گیرد، حق دفاع مشروع به رسمیت شناخته شده است. این حق دفاع مشروع معتبر است و تا زمانی که تجاوز متوقف شود یا خود متجاوز دست از تجاوز بردارد یا شورای امنیت آن را متوقف نماید، دفاع مشروع می‌تواند ادامه یابد.
ما تا الان شاهد هیچ اقدام جدی از سوی شورای امنیت و صدور قطعنامه‌ای در توقف تجاوز نبوده ایم. بنابراین جمهوری اسلامی ایران و نیروهای مسلح غیور و مردم شریف ما باید به این متجاوز درسی بدهند که آن را بر سر جای خود بنشاند. وقتی که سازمان‌های بین المللی مانند شورای امنیت به وظیفه خود عمل نمی‌کنند، این وظیفه منحصراً به عهده خودمان قرار می‌گیرد و اینجاست که باید به این متجاوز درسی قاطع و پاسخی جدی داد.
کاری که رژیم صهیونیستی انجام داد کاملاً مغایر با حقوق بین الملل و منشور ملل متحد است. البته این اولین بار نیست که این رژیم دست به چنین اقدامات مغایر با اصول حقوق بین الملل می‌زند. بارها و مکرراً در طول چند دهه این موجودیت غیرقانونی و نامشروع مردم بسیاری را در غزه و فلسطین به شهادت رسانده و به همسایگان خود تجاوز نظامی کرده است.
موجودیت این رژیم مبتنی بر اشغال و تجاوز و حمله مسلحانه و ترور و کشتار و خوی وحشیانه است. لذا باید به آن درسی داده شود تا دوباره مرتکب این جنایات نشود. تا الان شش روز است که این تجاوز و درگیری ادامه دارد. تقریباً تمامی کشورها -به جز ۳ یا ۴ کشور- این تجاوز را محکوم کرده اند؛ در وین یا ژنو یا نیویورک در محکومیت این تجاوز موضع گیری کرده اند یا در تماس‌های متعددی که با وزیر امور خارجه کشورمان داشته اند، این جنایت را محکوم یا از این تجاوز ابراز نگرانی کرده اند.
در واقع در خصوص این جنایت و تجاوز یک اجماع جهانی در حال شکل گیری است. دیروز شاهد دو بیانیه جدید گروهی بودیم. اتحادیه عرب یک بیانیه بسیار قوی را در محکومیت این جنایت صادر کرد و سازمان همکاری اسلامی نیز بیانیه شدید اللحنی را در محکومیت این تجاوز صادر نمود. روز شنبه نیز در استانبول نشستی اضطراری به همین منظور قبل از نشست عادی وزرای خارجه کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی برگزار خواهد شد. این موج محکومیت در حال کامل شدن است. در نشست اضطراری شورای امنیت سازمان ملل که بنا به درخواست ایران در همان جمعه -روز اول تجاوز- برگزار شد، تقریباً همه اعضا -به جز ۳ کشور- از این تهاجم ابراز نگرانی و یا آن را محکوم کردند. دو کشور اروپایی در کمال گستاخی برای رژیم صهیونیستی حق دفاع مشروع قائل شدند. آمریکا نیز از رژیم صهیونیستی حمایت کرد در حالی که جایی برای حمایت از این رژیم متجاوز وجود ندارد.
متجاوز را باید سر جای خود نشاند و آن را مسئولیت پذیر نمود. در نشست اضطراری شورای حکام که دوشنبه هفته جاری بنا به درخواست روسیه برگزار شد، تقریباً تمامی کشورهایی که صحبت کردند، حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران را محکوم کردند. این محکومیت که در اثر پیگیری‌های دیپلماتیک جمهوری اسلامی ایران صورت گرفت، بسیار گسترده است و ما از کشورهایی که موضع خود را به طور اصولی و با صراحت بیان کرده اند، قدردانی می‌کنیم. البته باید توجه داشت که در اینجا یک حق عادی نقض نشده بلکه ما با یک تجاوز مواجه هستیم. لذا کشورها باید از این اظهارات دیپلماتیک یک گام فراتر روند و در شورای امنیت قطعنامه‌ای علیه متجاوز به تصویب برسد؛ کما اینکه در شورای حکام نیز باید قطعنامه‌ای در خصوص ممنوعیت حمله به تأسیسات هسته‌ای به تصویب می‌رسید. اما متأسفانه ۳ کشور غربی از جمله آمریکا با یارگیری‌هایی که انجام می‌دهند، از این رژیم نامشروع و غیرقانونی حمایت می‌کنند. همین ۳ یا ۴ کشور هستند که در کنار رژیم صهیونیستی ایستاده اند و از آن حمایت می‌کنند ولی قاطبه جامعه جهانی این تجاوز را محکوم کرده است.
البته بنده از همین تریبون اعلام می‌کنم که وظیفه افکار عمومی جهان نیز است و افکار عمومی باید نسبت به تجاوز به هر کشوری حساس باشند و نسبت به آن واکنش نشان دهند. لذا باید اندیشمندان، نخبگان، سیاسیون و اصحاب رسانه در کشورهای مختلف و همچنین افکار عمومی باید صدای اعتراض خود را بلند کنند. چراکه رژیم صهیونیستی که امروز جسارت نموده و به ایران حمله کرده است، فردا به کشور دیگری حمله خواهد کرد و هیچکس در منطقه از این سگ دیوانه و هار در امان نخواهد بود.
*همان طور که اشاره کردید، به نظر می‌رسد که واشنگتن و دولت ترامپ در شرف ورود به جنگ و همراهی با رژیم صهیونیستی است و در ساعات گذشته اظهار نظرهای بسیار تند و تهاجمی علیه جمهوری اسلامی داشته است. از طرف دیگر وی در زمان انتخابات و قبل از ورود به کاخ سفید وعده خاورمیانه آرام، پایان جنگ اوکراین و صلح جهانی را داده بود. این تناقض را چه طور می‌بینید؟ در صورت ورود ایالات متحده به این جنگ، ایران از نظر دیپلماتیک و بین المللی دست به چه اقدامی خواهد زد؟
برای ما تقریباً روشن بود که رژیم صهیونیستی از حمایت بی چون و چرا و همه جانبه آمریکا برخوردار است. در گذشته نیز در مسائل عدیده و موضوعات مختلفی ما شاهد این امر بوده ایم. اگر کسی فکر می‌کرد که ممکن است آمریکا در قبال اقدامات رژیم صهیونیستی موضعی بی طرف اتخاذ کند، کاملاً در اشتباه بوده و ما هم به این امر وقوف داشتیم. در حال حاضر آمریکا اظهاراتی را بیان می‌کند مبنی بر اینکه قصد دارد تا مستقیماً وارد درگیری با ایران شود. در صورت وقوع چنین اتفاقی، صرف نظر از اینکه این اقدام به مثابه نقض حقوق بین الملل و به منزله تجاوز تلقی خواهد شد، معادله تغییر خواهد کرد و جمهوری اسلامی ایران این حق مشروع را دارد که به هر طرفی که وارد درگیری شود، پاسخی قاطع و جدی دهد.
توصیه ما به آمریکا این است که اگر نمی‌خواهد جلوی متجاوز را بگیرد، لااقل صرفاً نظاره گر این اقدام باشد. اما اگر بخواهد فعالانه به نفع رژیم وارد عرصه شود، جمهوری اسلامی ایران ناچار است که از ابزارهای خود استفاده کند تا هم درسی به متجاوزین دهد و هم از امنیت ملی و منافع ملی خود دفاع کند. جمهوری اسلامی ایران ثابت کرده است که همواره در برابر متجاوزین به خوبی از خود دفاع می‌کند و قادر است که از کیان نظام و امنیت مردم خود دفاع کند. ما ۸ سال درگیر جنگ تحمیلی بودیم؛ جنگی که در آن رژیم صدام تنها نبود بلکه عموم کشورهای غربی و برخی از کشورهای شرقی از آن حمایت می‌کردند. اما مردم ما بعد از ۸ سال مقاومت بالاخره پیروز از این میدان خارج شدند.
البته این به معنای استقبال از جنگ نیست. ما از هیچ جنگی استقبال نکرده ایم و هیچ گاه به دنبال گسترش جنگ نبوده ایم. در طول جنگ تحمیلی هم سیاست ما همین بود اما طبیعی است وقتی که میهن و مردم آماج حملات و تجاوز قرار گیرد، ما چاره‌ای جز دفاع نداریم و اگر آن‌ها به ابزارهای مختلف متوسل شوند و دامنه جنگ را گسترده‌تر کنند (به عنوان مثال اگر آمریکا و کشورهای دیگر در حمایت از رژیم صهیونیستی وارد شوند)؛ ما چاره‌ای نداریم جز اینکه از ابزارهای دیگر برای دفاع از کشور خود استفاده کنیم.
اینکه این ابزارها چه خواهد بود، طبعاً تصمیم گیران نظامی ما تمام گزینه‌های لازم را روی میز دارند. اما این چیزی نیست که ما آن را توصیه کنیم. چنان چه درگیری گسترده شود، به نفع کشورهای غربی، کشورهای منطقه و حتی خود آمریکا هم نخواهد بود و طبیعتاً ایران تنها طرفی نخواهد بود که آسیب می بیند. این رویکرد در مغایرت با ادعای فردی است که خود را مرد صلح معرفی می‌کند.
اگر او به دنبال صلح است، پس چگونه دو روز قبل از دور ششم گفت و گوها، تجاوز رژیم صهیونیستی آن هم با چراغ سبز آمریکا روی می‌دهد و اکنون نیز اظهاراتی دال بر ورود آن‌ها به صورت مستقیم به جنگ با هدف حمایت از رژیم صهیونیستی بیان می‌شود.
آنچه در شرایط کنونی برای جمهوری اسلامی ایران اولویت دارد، دفاع قاطعانه از کشور و میهن خود است و ما اکنون به هیچ گزینه دیگری فکر نمی‌کنیم. ما کاملاً مصمم هستیم که با استفاده از همه ابزارها از میهن و مردم خود دفاع کنیم. البته هم‌راستا با دفاع، گزینه تهاجم نیز وجود دارد و این گونه نیست که تنها تدافعی باشیم بلکه به صورت تهاجمی برای دفاع عمل خواهیم کرد.
*اگر آمریکا خواستار بازگشت ایران به میز مذاکره شود، شرایط ایران برای مذاکره چیست؟
همان گونه که تأکید کردم ما در حال حاضر تنها به گزینه دفاع همراه با تهاجم فکر می‌کنیم. هرگاه متجاوز پاسخ قاطع و درس عبرت گرفت و شرایط لازم فراهم شد؛ طبیعی است که ما همواره تأکید کرده ایم که میز مذاکره را ترک نمی‌کنیم. دیپلماسی همواره مورد توجه جمهوری اسلامی ایران بوده است. اما از روز جمعه تا کنون و در کشاکش درگیری‌ها، رفتن به پای میز مذاکره هرگز گزینه ما نبوده است؛ آن هم در حالی که مردم ما زیر بمباران رژیم صهیونیستی هستند و البته ما هم در حال پاسخ به آن در چارچوب حق دفاع مشروع هستیم. مذاکره در این شرایط به معنای تسلیم است و هیچ گاه این رویکرد در دستورکار جمهوری اسلامی ایران نبوده و نخواهد بود. ما در چنین شرایطی، فضا را مناسب برای مذاکره نمی‌بینیم.
*نتانیاهو برای سال‌های متمادی دنیا را با ادعای دستیابی قریب الوقوع ایران به بمب اتمی فریب داده و اکنون نیز با همین بهانه تهاجم خود را آغاز کرده است. آیا وی این تهاجم را با کمک شرکای آمریکایی خود انجام داد یا اینکه آمریکا نیز فریب وی را خورده است؟
اولاً اینکه رژیمی مانند رژیم صهیونیستی که خود عضو هیچیک از معاهدات خلع سلاح کشتار جمعی، از جمله معاهده عدم اشاعه هسته‌ای نیست و مسلح به این سلاح‌ها از جمله سلاح هسته‌ای است، این ادعا را مطرح کند به واقع ادعای مضحکی است. چنین ادعایی به سخره گرفتن معاهده عدم اشاعه و اساسنامه سازمان بین المللی انرژی اتمی است و افکار عمومی بین المللی باید نسبت به این موضوع وقوف داشته باشند.
نکته دوم اینکه نزدیک به سه دهه، این ادعا نه تنها از سوی رژیم صهیونیستی بلکه حتی در گذشته گاهاً از سوی آمریکایی‌ها نیز مطرح شده است اما در پاسخ باید گفت: پس سلاح هسته‌ای کجاست؟ اتخاذ این رویکرد در واقع نوعی عوام فریبی و فریب افکار عمومی برای توجیه اقدامات آن‌ها علیه جمهوری اسلامی است.
چندی قبل خانم گابارد، مدیر امنیت ملی آمریکا به عنوان هماهنگ کننده تمام نهادهای امنیتی و اطلاعاتی آن کشور گزارش داد که طبق اطلاعات ما ایران کماکان به دنبال ساخت سلاح هسته‌ای نیست؛ اما آقای ترامپ که به دنبال تشدید تنش با جمهوری اسلامی ایران از جمعه گذشته تا کنون است، ظرف همین دو روز گذشته، یافته‌های خانم گابارد را زیر سوال برده است. دلیل این نگاه، همسو نبودن این یافته‌ها با اهداف سیاسی ترامپ است؛ به نحوی که حتی یافته‌های نهاد امنیتی و اطلاعاتی خود را که به عنوان یک منبع موثق در اختیار نهادهای داخلی و سازمان‌های بین المللی قرار می‌گرفت نیز در راستای اهداف سیاسی خود و رژیم صهیونیستی زیر سوال برده است.
مجموعه این اقدامات، برنامه‌ها و توطئه‌های سیاسی برای رسیدن به اهداف خاصی است و الا مقامات ارشد کشورمان بارها اعلام کرده اند که جمهوری اسلامی ایران از لحاظ شرعی و قانونی و تعهدات بین المللی به دنبال ساخت سلاح هسته‌ای نیست.
کشورهای مزبور به دنبال فریب افکار عمومی با نیت خاص هستند و نمونه آن نیز گزارش اخیر آژانس انرژی اتمی و قطعنامه‌ای است که شورای حکام صادر کرد. این قطعنامه به دو ادعای کوچک در ۲۵ سال گذشته برمی گردد؛ چراکه هیچ موضوعی در فعالیت‌های جاری هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران نیافته اند. لذا طبیعی است که ما آژانس انرژی اتمی و شخص مدیرکل را در این طراحی‌ها سهیم بدانیم.
طبعاً کشورهایی که به این قطعنامه رأی مثبت داده اند را نیز اگر در مواردی سهیم ندانیم اما از طریق سفرای خود به آن‌ها اعلام کرده ایم که حداقل در تله آمریکا و رژیم صهیونیستی افتاده اند. ظرف همین چند روز اخیر، دو یا سه کشوری که به قطعنامه آژانس رأی مثبت داده بودند؛ به ما اعلام کرده اند که تصور نمی‌کردند این قطعنامه مورد سو استفاده قرار گیرد.
این قبیل اقدامات باعث ضربه به اعتبار سازمان‌های بین المللی، از جمله آژانس بین المللی انرژی اتمی و شورای حکام و قطعنامه‌های آن می‌شود و طبیعی است وقتی که نهادی مورد سو استفاده قرار گیرد و به محلی برای ضربه زدن به امنیت ملی ما تبدیل شود؛ اقدامات لازم را برای حفاظت از تأسیسات هسته‌ای خود به عمل خواهیم آورد.
*اقدامات بین المللی وزارت امور خارجه در این ۶ روزه چه بوده و چه انتظاری از جامعه بین المللی دارید و به اعتقاد شما جامعه جهانی چه میزان در زمینه توقف این تهاجم موفق عمل کرده است؟
ما در وزارت امور خارجه اولویت اول خود را روشنگری و توجیه کشورها و سازمان‌های بین المللی نسبت به این تجاوز و مغایرت آن با حقوق بین الملل و منشور ملل متحد قرار داده ایم و بر همین اساس تحرک دیپلماتیک گسترده ای را آغاز کرده ایم.
در همین راستا در روز اول پس از تماس وزیر امور خارجه کشورمان، دبیرکل سازمان ملل بیانیه ای صادر کرد و اجلاس اضطراری شورای امنیت سازمان ملل برگزار شد. همچنین دبیرکل سازمان همکاری اسلامی یک بیانیه قوی صادر کرد و کشورهای عضو آن نیز بیانیه ای را صادر کردند. روز شنبه ما اجلاس اضطراری کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی را خواهیم داشت که در جریان آن قطعنامه یا بیانیه شدیداللحنی صادر خواهد شد. اتحادیه عرب به صورت جمعی بیانیه ای صادر نمود. تمامی اعضای سازمان همکاری شانگهای بیانیه شدیداللحنی را صادر کردند. کشورهای عضو جنبش عدم تعهد بیاینه ای را در محکومیت این تجاوز صادر کردند. گروه دوستان منشور ملل متحد شامل ۲۱ کشور نیز بیانیه ای را صادر کردند. برخی از گزارشگران شورای حقوق بشر بیانیه ای صادر کرده و نسبت به این تجاوز ابراز نگرانی کردند. طیف وسیعی از وزرای خارجه کشورها که احتمالاً تا امروز بالغ بر ۵۰ کشور باشد، در تماس با وزیر امور خارجه ایران این اقدام را محکوم یا نسبت به آن ابراز نگرانی و با خانواده‌های داغدار اظهار همدردی کردند.
بنابراین موج گسترده بین المللی در محکومیت این تجاوز آغاز شده که بی سابقه است.
اما گام دوم که باید توسط جامعه بین المللی برداشته شود، عمل شورای امنیت به تعهدات خود تحت منشور می‌باشد. شورای امنیت اگر با موضوع تجاوز یا تهدید به تجاوز در ارتباط با یک کشور مواجه باشد، مسئولیت اصلی آن ذیل فصل هفتم توقف تجاوز و مسئول شمردن کشور متجاوز و اتخاذ اقداماتی برای تنبیه متجاوز می‌باشد. ما انتظار این اقدامات را داریم و در همین راستا روز جاری سفیر و نماینده دائم ما در سازمان ملل با اعضای غیردائم شورای امنیت جلسه مشترکی دارند.
در ادامه با دبیرکل سازمان ملل نیز دیدار خواهد کرد. تا کنون ۴ نامه به دبیرکل سازمان ملل ارسال کرده ایم و امیدوار هستیم اعضای شورای امنیت به نقش اصلی خود در راستای اجرای مفاد منشور ملل متحد که همانا توقف تجاوز است، عمل کنند. توقف تجاوز به معنای التماس جمهوری اسلامی ایران نیست بلکه ما متجاوز را با پاسخ خود سر جایش خواهیم نشاند اما در عین حال وظیفه جامعه بین المللی نیز توقف تجاوز می‌باشد. اکنون دبیرکل سازمان ملل در ایفای نقش خود کوتاهی می‌کند. جلسه خوبی در شورای امنیت برگزار شد اما متأسفانه مانع از صدور بیانیه علیه رژیم صهیونیستی شد. آمریکا اکنون در کنار متجاوز قرار گرفته است و اینجاست که باید اعضای شورای امنیت به نقش اساسی و تاریخی خود عمل کنند و الا دیگر هیچ کشوری برای سازمان ملل و منشور ارزشی قائل نخواهد بود.
در پایان به عنوان جمع بندی باید تأکید نمایم اولاً اقدام رژیم صهیونیستی یک اقدام تجاوزکارانه و مغایر با منشور ملل متحد و حقوق بین الملل است. دوم اینکه جمهوری اسلامی ایران حق دفاع مشروع دارد تا متجاوز را سر جای خود بنشاند و این حقی است که طبق اصول حقوق بین الملل به ما داده شده و ابزارها و ظرفیت‌های چگونگی پاسخ نیز در اختیار خود ما قرار دارد و هیچ محدودیتی در این زمینه نخواهیم داشت. نکته سوم خطاب به کشورها و افکار عمومی بین المللی است که در این برهه اخیر به مسئولیت خود برای مقابله با متجاوز و مسئول شناختن آن عمل نمایند.
انتهای پیام/