قانونی که فقط سرمایه‌سوزی می‌کند

محمدرضا رحیم پور _ گروه ورزشی: این تصمیم که با استدلال‌هایی همچون «افت انگیزه»، «کاهش توان فیزیکی» و «لزوم ایجاد فضا برای داوران جوان» توجیه می‌شود، امروز به مانعی جدی برای بهره‌گیری از مهارت و دانش داوران باتجربه تبدیل شده است.

جدیدترین مشمولان این قانون، بیژن حیدری و علیرضا ایلدروم هستند که با وجود عملکرد مناسب، به دلیل رسیدن به مرز سنی تعیین‌شده، از چرخه داوری در فوتبال ایران کنار گذاشته می‌شوند. این اتفاق پیش از این نیز برای علیرضا فغانی، پرافتخارترین داور تاریخ فوتبال ایران، رخ داد؛ فغانی به جای خداحافظی، ترجیح داد از ایران مهاجرت کند و امروز در سن ۴۷ سالگی، در لیگ استرالیا و رقابت‌های معتبر AFC و فیفا قضاوت می‌کند.

اسناد رسمی فیفا اگر هم در مقطعی سقف سنی تعیین کرده بودند، حالا دیگر، محدودیت سنی برای داوران لحاظ نمی کنند. ملاک فیفا تنها آمادگی جسمانی داوران و موفقیت در تست‌های استاندارد داوری است. در سطح آسیا نیز نمونه‌های متعددی از داوران بالای ۴۵ سال فعال هستند؛ از جمله ما نینگ (چین، ۴۵ ساله)، مهند قاسم (عراق، ۴۵ ساله) و کوک مان لیو (هنگ‌کنگ، ۴۶ ساله) که همچنان در سطح اول قضاوت می‌کنند.

آیا اگر سیمون مارچیانک، داور سرشناس لهستانی که در ۴۴ سالگی در اوج قرار دارد، در ایران بود، باید تنها یک سال دیگر سوت می‌زد و خداحافظی می‌کرد؟ پاسخ روشن است: این قانون نه تنها خلاف منطق فوتبال مدرن است، بلکه به نوعی حذف خودخواسته سرمایه انسانی در داوری ایران به حساب می‌آید.