درنگی در  آغاز  ( ۲ )

ایران آنلاین: این توجه و یادآوری در ایجاد حال و هوای نشاط آوری و شورانگیزی موسم علم ( دانش )  آموزی مؤثر بود ؛ به نظر می رسد در زمانهٔ  از میزان آن شورمندی و توجه تا حد زیادی کاسته شد . 
در مقایسه با پیشینیان ، امروزه قدرت « فرد »  بیشتر شده است و متفاوت از نسل های گذشته که عمدتاً تجارب عملی و اندوخته های شفاهی غالب بود و « همگان » نمی دانستند یا نمی توانستند سهمی روشن و چشمگیر در پیشرفت و سرنوشت کشور داشته باشند در روزگار ما  به یاری ارتباطات و فن آوری های نوین بیشتر و بهتر می توان در سرنوشت کشور مشارکت فعال داشت و سهیم بود . 
هر روز از هنگامی که برمی خیزیم تا موقعی که می آساییم فعالیت ها و حرکات متعددی از خود نشان می دهیم ؛ گفتار ، رفتار ، نوشتار و حتی حرکات ( زبان بدن ) مان ، یا واکنش های ما به دیگران در فضای اینترنتی بر دیگری تأثیر گذار است . و هر کدام از افراد جامعه می توانند با آگاهی بخشی و رفتار آموزی زمینه « بِه  زیستی » را فراهم آورند . 
با این توضیح تأمل در واژگان و  عبارات پر  بسامدی که در ادبیات روزمره به کار می بریم و می تواند تحریک کننده ، نویدبخش ، امید آفرین یا آسیب زا و نا به جا باشد  ضرورت دارد . 
اگر جدی گرفتن قدرت واژگان و توجه به عبارات پر تکرار روزمره ما را به تأمل وادارد ،  در بیان و عنوان کردن گزاره ها و عباراتی که عمدتاً با قید « همه » ، « هر » ، « تمام » ، « همیشه » ، ...  بی محابا بر زبان جاری می کنیم محتاط تر می شویم و در قضاوت های علمی ـ اخلاقی در مورد دیگران درنگ کرده تا جایی که ممکن است « سکوت » را ترجیح دهیم یا در پاسخ به پرسش هایی که در حیطه و حوزه تخصص ما نیست از گفتن واژه « نمی دانم » نهراسیم و با این شیوه مواجهه ، از تعمیم دادن رفتارهای ناپسند به همگان خودداری کرده و همه را به یک چوب نرانیم و از یک سنخ نپنداریم . 
این مراقبت در گفتار ، نوشتار و رفتار ما سبب می گردد از بازگویی و به کاربردن واژگان و عبارات بدبینانه و نومیدانه ـــ  که باعث قُبح زدایی از اعمال ناپسند و مسئولیت ناپذیری شده خودداری کنیم ؛ و در نتیجه به جای « تماشاگران خاموش »  تک تک ما به کنش‌گرانی تبدیل می شویم که آینده زیبای ترسیم شده در ذهن شان  دست یافتنی ست .

چشم انتظاری و  امیدواری دل و ذهن  ما ، به دانش آموزان و دانش جویان زمانی واقع گرایانه ( روشن ) ست که آنان را به نظم دهندگان فضای واقعی جامعه تبدیل کنیم و از این ظرفیت و قدرت سرمایه انسانی برای توسعه بهره جوییم .
آغاز سال تحصیلی توأم با تغییر در شیوه های آموزشی مُدرسان ، ایجاد امکانات فضای آموزشی مناسب توسط تصمیم سازان و درنگ در قضاوت های اخلاقی و علمی ما ، مُهنا باد .