۵ واقعیت درباره خاورمیانه جدید
فرید زکریا_ تحلیلگر واشنگتن پست در ستون یادداشت این روزنامه نوشت: دونالد ترامپ اغلب «رئیس‌جمهوری معامله‌گر» نامیده می‌شود و هفته گذشته این توصیف منجر به موفقیت شد. آتش‌بس غزه معامله‌ای پیچیده بود. مرحله اول واقعاً مسیری محتمل برای پایان دادن به خشونت وحشتناک در غزه است و فرصتی که ارزش امتحان کردن دارد. این توافق پنج واقعیت مهم در مورد خاورمیانه امروز را آشکار می‌کند.
ایران آنلاین: فرید زکریا در یادداشت واشنگتن پست در خصوص تحولات منطقه غرب آسیا نوشت: نخست، موقعیت اسرائیل طوری است که هر دو کشور قطر و عربستان سعودی با احتیاط شروع به موازنه با این بازیگر کرده‌اند. دوحه به دنبال تضمین‌های نظامی از واشنگتن است و ریاض نیز با پاکستان، کشوری مجهز به سلاح هسته‌ای، یک پیمان دفاعی دوجانبه امضا کرده است.
دوم، می‌توان امتیازاتی از اسرائیل گرفت اما این کار نیاز به سرمایه سیاسی و مهارت دارد. ترامپ هر دو اینها را برای وادار کردن بنیامین نتانیاهو به پذیرش این توافق به کار گرفت.
سوم، در این مذاکرات، واقعیت خاورمیانه جدید را می‌توان دید. نگاه کنید چه کسانی در اتاق مذاکره برای این توافق حضور داشتند: مصری‌ها، ترک‌ها، اسرائیلی‌ها، قطری‌ها و آمریکایی‌ها، به همراه حماس. مصری‌ها تنها در این زمینه خاص اهمیت دارند، به‌دلیل مرزشان با غزه و گذرگاه رفح که مسیر کلیدی برای ارسال کمک‌ها به داخل غزه است. حضور آنها یادآور نظم قدیم خاورمیانه بود؛ نظمی که تحت سلطه کشورهای بزرگ، پرجمعیت و غنی از نظر فرهنگی بود.
در حالی که خاورمیانه قدیم تحت رهبری دولت‌های بزرگی بود که پان‌عربیسم را تبلیغ و تشویق می‌کردند؛ پادشاهی‌های خلیج فارس به دنبال ثبات هستند.
چهارم، خاورمیانه جدید جایی است که در آن موقعیت ایران تغییر پیدا کرده است. در نهایت، با وجود تمام دشمنی‌ها، واقعاً هیچ طرح بلندمدتی وجود ندارد که پایان آن به یک راه‌حل دو کشوری ختم نشود. مارتین ایندیک، دیپلمات کهنه‌کار آمریکایی که همزمان به‌شدت طرفدار اسرائیل و حامی تشکیل کشور فلسطینی بود، سال گذشته، چند ماه پیش از درگذشتش، مقاله‌ای در نشریه فارن افرز نوشت با عنوان «رستاخیز عجیب راه‌حل دو دولتی». او استدلال کرد که دهه‌ها رها کردن این هدف، تنها ثابت کرده‌اند که هیچ جایگزینی برای آن وجود ندارد. هر گزینه دیگری- اشغال ادامه‌دار، یک کشور واحد، یا اخراج جمعی- جواب نمی‌دهد و مردم نهایتاً، هرچند با بی‌میلی، دوباره به آن بازخواهند گشت.
اما اکنون این تنها زمانی ممکن است که ترامپ خودش به آن باور پیدا کند و قدرت و انرژی‌اش را صرف آن کند. طرح او اشاره‌ای گذرا به این موضوع دارد. اما هنگام اعلام آتش‌بس، او نه فقط امید به آتش‌بس داشت بلکه سخن از «صلح همیشگی» گفت. رسیدن به آن، فراتر از یک معامله صرف است و به چشم‌انداز نیاز دارد. ثمره چنین چشم‌اندازی- صلحی اصیل و پایدار- در تاریخ طنین‌انداز خواهد شد.
منبع: Washington Post
متن کامل این گزارش را اینجا بخوانید.
انتهای پیام/