وفاق ملی، ثمره منطقی الگوی جدید انتخاباتی
از اجماع در شورا تا مسئولیتپذیری جمعی؛ انتخابات تناسبی چگونه جنجالها را کم میکند؟
«انتخابات تناسبی، نه تنها راهکاری برای افزایش مشارکت و تضمین حقوق مدنی شهروندان است، بلکه پشتوانهٔ حقوقی محکمی برای ایدهٔ “وفاق ملی” است که مسعود پزشکیان آن را در دولت چهاردهم پیاده کرد.
گروه سیاسی_ ایران آنلاین: انتخابات تناسبی، به شکل بهتری هم مقوم مشارکت بیشتر در انتخابات و هم تضمینکننده بهرهمندی بیشتر شهروندان از حقوق مدنی خود خواهد بود. انتظار میرود حاصل این شیوه انتخابات، مشارکت و حضور طیفهای مختلف به میزان پایگاه رأی و توانمندیهایشان در تصمیمسازیها باشد.
حسن پسینی انتخابات تناسبی، تصمیمسازی بر اساس اجماع، مسئولیتپذیری و پاسخگویی جمعی خواهد بود. از آنجا که به احتمال بسیار زیاد نمایندگانی از طیفهای اصلی جامعه در نهاد مورد اشاره (اینجا شورای شهر تهران) حضور خواهند داشت، مجموعه گروهها و مجموعههای سیاسی خود را در نتیجه انتخابات سهیم میدانند و لذا نسبت به کیفیت بهتر اداره پارلمان شهری اهتمام خواهند داشت. مضاف بر آن، همچنان که موفقیتها و دستاوردها اعتبارآفرینی برای آنها خواهد بود، ضعفها و ناکامیها هم به حساب آنها نوشته خواهد شد. بنابر این همه طیفهای حاضر در یک نهاد انتخاباتی نسبت به آنچه در آنجا اتفاق میافتد باید مسئولیتپذیری و پاسخگویی داشته باشند. این مشارکت جمعی در تصمیمسازیها قاعدتاً باید هم مقوم همافزایی و همکاری ملی باشد و هم به واسطه مسئولیتپذیری جمعی، بساط جنجالها، تسویهحسابها و اتهامزنیهای رسانهای و افشاگریهای مرسوم را جمع یا حداقل کم کند.
یک سال پیش و قبل از آنکه انتخابات تناسبی تبدیل به قانون شود، مسعود پزشکیان با اهتمام به حسنهای برشمردهشده برای این شیوه انتخاباتی، ایده «وفاق» را مطرح کرد و آن را در دستورکار دولت چهاردهم قرار داد. در حقیقت وجوه مشترک هر دو ایده یعنی وفاق و انتخابات تناسبی، مهیا کردن شرایط برای بهره بردن از توانمندیهای موجود در کشور است. این گونه بود که در دولت پزشکیان از اصلاحطلب و اصولگرا و میانهرو در سطوح مختلف مدیریتی حضور دارند.
اتخاذ تصمیمهایی درباره فعال کردن دیپلماسی، رفع فیلترینگ برخی پلتفرمها، تعلیق قانون عفاف و حجاب، اصلاحات ساختاری در راستای چابکسازی دولت و ارائه بودجه عملیاتی؛ حاصل همین شیوه مدیریتی است که نمایندگانی از مجموعه طیفهای مختلف در آن حضور دارند.
در حقیقت انتخابات تناسبی میتواند مقوم و پشتوانهسازی قانونی برای ایده وفاق ملی باشد. مسعود پزشکیان بدون آنکه به لحاظ قانونی ملزم به در پیش گرفتن چنین شیوه حکمرانی باشد، با برداشت خود از شرایط خاص کشور و تجربیات گذشته، اهتمام به پرهیز از جنجالهای جناحی، استفاده از ظرفیتهای متنوع مدیریتی داخلی و تسهیل اجماعسازی آن را سرلوحه دولت خود قرار داد. حال با قانون انتخابات تناسبی، این شیوه حکمرانی میتواند پشتوانه حقوقی مستحکمی هم پیدا کند.
متن کامل این یادداشت را اینجا بخوانید.
انتهای پیام/