نظام بینالملل در گذار؛ از هژمونی تا روایتهای ملی؛
سجادپور: هیچ منطقهای قابل مهندسی نیست؛ روایتها و ساختارها در حال تغییرند
استاد روابط بینالملل در گفتوگو با روزنامه ایران با تأکید بر پویایی ساختارهای بینالمللی، از پایان دوران هژمونی کامل سخن گفت و تصریح کرد که هیچ منطقهای در جهان قابل مهندسی نیست. او با اشاره به تحولات پس از هفت اکتبر، نادیده گرفتن فلسطینیها را ناممکن دانست و از بحران مشروعیت شورای امنیت و شخصیسازی قدرت در سیاست خارجی آمریکا انتقاد کرد.
گروه سیاسی_ ایران آنلاین: محمد کاظم سجاد پور در خصوص تغییر و تحولات منطقهای گفت: هیچ منطقهای در جهان قابل مهندسی نیست؛ کشورها و بازیگران آن منطقه را نمیتوان حذف، جابهجا یا مهندسی کرد.
اتفاقات هفت اکتبر نشان داد که نمیتوان فلسطینیها را نادیده گرفت و تحت تأثیر مجموع اتفاقات دو سال اخیر باید گفت پیمان ابراهیم در کوتاه مدت محقق نخواهد شد.
یکی از تفاوتهای اصلی آمریکا با چین و روسیه در شخصیسازی قدرت این است که شی جینپینگ و پوتین نافی مفروضات سیاست خارجی سیستم و بوروکراسی نیستند در حالی که ترامپ عملاً مفروضات اصلی سیاست خارجی آمریکا را زیر سؤال برده است.
هیچ رئیس جمهوری در تاریخ آمریکا تا این حد فردی و شخصی عمل نکرده است. او سیاست و بوروکراسی را نادیده گرفته و کار خود را به شیوهای بسیار شخصی و خانوادگی پیش میبرد.
سیاست داخلی و خارجی آمریکا مانند یک آونگ حرکت میکند؛ گاهی به سمت انزواگرایی و گاهی به سمت هژمونی و فعالیت جهانی. هژمونی کامل امروز دیگر برای آمریکا امکانپذیر نیست؛ بحران عدم اعتماد میان آمریکا و متحدانش مشهود است و قدرت نظامی به تنهایی کافی نیست.
روابط میان قدرتهای بزرگ امروز ترکیبی از تنش و همکاری است؛ هماهنگی سابق کاهش یافته و نظام بینالملل همزمان شاهد تداوم و تغییر است.
سه مفهوم کلیدی برای درک روابط بینالملل اهمیت دارند: تداوم و تغییر، توجه به متغیرهای گوناگون، و پویایی مداوم ساختارها و کنشگران.
شورای امنیت سازمان ملل، هرچند تداوم نهادی دارد، با فرسایش کارکردی و مشروعیتی مواجه شده است و بحران اوکراین این وضعیت را آشکار کرد.
هماهنگی میان قدرتهای بزرگ که مثلاً در زمان تصویب قطعنامه ۱۹۲۹ علیه ایران وجود داشت، امروز دیگر از میان رفته است و به نظر میرسد احیای آن نیز بعید باشد.
شاید هیچ زمان هژمونی کامل وجود نداشته باشد، اما زمانی انگلیس برای حدود ۲۰۰ سال هژمون جهانی بود و در دورههای بسیار دورتر، ایران نیز نقش هژمون را ایفا میکرد.
تغییرات در بلوک بندی منطقهای همراه با پدیدهای جالب به نام تغییر روایتها رخ میدهند؛ هر کشور برای خود یک روایت ملی، یک روایت منطقهای و گاهی حتی یک روایت جهانی دارد.
متن کامل این گفتگو را اینجا بخوانید.
انتهای پیام/