فوتبال، مرغ تخم طلا و قربانی عزا و عروسی!
برای سازمان معظم صداوسیما پرداخت حق پخش تلویزیونی مسابقات فوتبال سخت است.
سیاوش باقی/ گروه ورزشی: طبق این قوانین سیما باید بودجه توافق شده با باشگاه‌ها را از سازمان برنامه و بودجه، یعنی در قالب بودجه عمومی کشور، یعنی از جیب و به خرج مردم بگیرد و به باشگاه‌ها بدهد. همان چیزی که سال‌ها سیما دنبالش بود. تازه این قانون با انحصاری کردن پخش فوتبال برای صداوسیما، خیال مدیران سازمان را از هر رقابتی راحت کرده و حالا آنها می‌توانند با خیال راحت و هرجور که دل‌شان می‌خواهد باشگاه‌ها و فوتبال را سر بدوانند و حق طبیعی فوتبال را هرطور دوست دارند و راحتند به صاحبان آن، یعنی باشگاه‌ها و بازیکنان بدهند یا ندهند. این در حالی است که در کشورهای صاحب فوتبال، بزرگترین درآمد باشگاه‌ها از حق پخش تلویزیونی است.
در قوانین و تأکیدات FIFA و AFC هم آمده که برای حرفه‌ای شدن باشگاه‌ها، بخش قابل توجه درآمد آنها باید از حق پخش تلویزیونی باشد. موضوع بدیهی است. مردم فوتبال تماشا می‌کنند و شبکه‌های تلویزیونی بابت این علاقه و سرگرمی یا بطور مستقیم از بینندگان‌شان آبونمان دریافت می‌کنند یا با پخش تبلیغات قبل و بعد و میان بازی کسب درآمد می‌کنند یا هر دو. در اینجا تلویزیون ایران کل بودجه خود را از درآمد عمومی کشور می‌گیرد پس برخلاف آنچه دوستان در این سازمان سعی دارند بگویند، هیچ منت و لطفی نیست که برای مردم کار می‌کنند و برنامه‌ای مثل فوتبال را پخش می‌کنند.
پس درآمدی که از فوتبال کسب می‌کند را باید به فوتبال برگرداند. فوتبال هم برنامه‌ای است که همه زحماتش جای دیگری کشیده می‌شود و تلویزیون فقط چند تا دوربین و یک گزارشگر لازم دارد تا بهترین محصول را به بینندگان ارائه کند. این بهترین و آماده‌ترین نمایش سیما برای پخش است. فوتبال برای تلویزیون مرغ تخم طلاست. جایی است که هم ساعت کنداکتور را با بهترین و پربیننده‌ترین برنامه پرمی‌کنند و هم درآمد تبلیغاتی کلانی از آن دارند.
تلویزیون سال‌هاست می‌خواهد آن درآمد را کلا برای خودش بردارد و برای پرداخت حق پخش یک بار دیگر از بودجه عمومی نیز برداشت نماید، از آن عجایب اتفاقاتی است که چندان معقول به نظر نمی رسد. تازه همه اینها در شرایطی است که تلویزیون برای ساعت برگزاری مسابقات همه تعیین تکلیف می‌کند و می‌گوید بازی‌ها چه ساعتی برگزار شود. تلویزیون سال‌هاست توجهی به درخواست‌های عمومی نکرده و در مسابقات اغلب شهرستان‌ها با دوربین‌های بی‌کیفیت و قدیمی تصویری به مردم ارائه می‌دهد که قابل قبول نیست. همچنین برای پخش فوتبال هم سلایق خودش را عمل می‌کند و اگر نخواهد مثلاً دیدار دو تیم شهرستانی صدر جدول را از شبکه‌های سه و ورزش پخش نمی‌کند و همه را به شبکه‌های شهرستانی احاله می‌دهد.
تلویزیون برای پخش مسابقات خارجی هم، با وجود درآمدزا بودنش، معمولا حق پخشی نمی پردازد. همین حالا پلتفرم‌های مختلف، تمام تلاش‌شان را می‌کنند تا همه مسابقات مهم و همزمان را نمایش دهند و به مردم حق انتخاب بدهند.
لطفی هم نمی‌کنند و پولش را درمی‌آورند. اما سیما همین کار را هم نمی‌کند. فوتبال محدود شده به شبکه ورزش و شبکه ۳ تا در بهترین حالت دو مسابقه پوشش داده می شود.
چرا سیما نمی‌تواند از همه آن شبکه‌های کم بیننده چند تا را بگذارد که ساعت خلوت آخر شب مسابقات متعدد فوتبال اروپا را نمایش دهند و مردم خودشان انتخاب کنند. بله درست است. چون سیما ظاهرا فوتبال را خیلی جدی نمی گیرد. به آن نشانی که برخی مدیران کمترین اهمیت را می‌دهند که گزارشگران‌شان چقدر مقبول‌اند و چقدر نیاز به تغییر دارند. فوتبال مرغ تخم طلای سیماست ولی همین مرغ را در عزا و عروسی قربانی می‌کنند.
انتهای پیام/
در قوانین و تأکیدات FIFA و AFC هم آمده که برای حرفه‌ای شدن باشگاه‌ها، بخش قابل توجه درآمد آنها باید از حق پخش تلویزیونی باشد. موضوع بدیهی است. مردم فوتبال تماشا می‌کنند و شبکه‌های تلویزیونی بابت این علاقه و سرگرمی یا بطور مستقیم از بینندگان‌شان آبونمان دریافت می‌کنند یا با پخش تبلیغات قبل و بعد و میان بازی کسب درآمد می‌کنند یا هر دو. در اینجا تلویزیون ایران کل بودجه خود را از درآمد عمومی کشور می‌گیرد پس برخلاف آنچه دوستان در این سازمان سعی دارند بگویند، هیچ منت و لطفی نیست که برای مردم کار می‌کنند و برنامه‌ای مثل فوتبال را پخش می‌کنند.
پس درآمدی که از فوتبال کسب می‌کند را باید به فوتبال برگرداند. فوتبال هم برنامه‌ای است که همه زحماتش جای دیگری کشیده می‌شود و تلویزیون فقط چند تا دوربین و یک گزارشگر لازم دارد تا بهترین محصول را به بینندگان ارائه کند. این بهترین و آماده‌ترین نمایش سیما برای پخش است. فوتبال برای تلویزیون مرغ تخم طلاست. جایی است که هم ساعت کنداکتور را با بهترین و پربیننده‌ترین برنامه پرمی‌کنند و هم درآمد تبلیغاتی کلانی از آن دارند.
تلویزیون سال‌هاست می‌خواهد آن درآمد را کلا برای خودش بردارد و برای پرداخت حق پخش یک بار دیگر از بودجه عمومی نیز برداشت نماید، از آن عجایب اتفاقاتی است که چندان معقول به نظر نمی رسد. تازه همه اینها در شرایطی است که تلویزیون برای ساعت برگزاری مسابقات همه تعیین تکلیف می‌کند و می‌گوید بازی‌ها چه ساعتی برگزار شود. تلویزیون سال‌هاست توجهی به درخواست‌های عمومی نکرده و در مسابقات اغلب شهرستان‌ها با دوربین‌های بی‌کیفیت و قدیمی تصویری به مردم ارائه می‌دهد که قابل قبول نیست. همچنین برای پخش فوتبال هم سلایق خودش را عمل می‌کند و اگر نخواهد مثلاً دیدار دو تیم شهرستانی صدر جدول را از شبکه‌های سه و ورزش پخش نمی‌کند و همه را به شبکه‌های شهرستانی احاله می‌دهد.
تلویزیون برای پخش مسابقات خارجی هم، با وجود درآمدزا بودنش، معمولا حق پخشی نمی پردازد. همین حالا پلتفرم‌های مختلف، تمام تلاش‌شان را می‌کنند تا همه مسابقات مهم و همزمان را نمایش دهند و به مردم حق انتخاب بدهند.
لطفی هم نمی‌کنند و پولش را درمی‌آورند. اما سیما همین کار را هم نمی‌کند. فوتبال محدود شده به شبکه ورزش و شبکه ۳ تا در بهترین حالت دو مسابقه پوشش داده می شود.
چرا سیما نمی‌تواند از همه آن شبکه‌های کم بیننده چند تا را بگذارد که ساعت خلوت آخر شب مسابقات متعدد فوتبال اروپا را نمایش دهند و مردم خودشان انتخاب کنند. بله درست است. چون سیما ظاهرا فوتبال را خیلی جدی نمی گیرد. به آن نشانی که برخی مدیران کمترین اهمیت را می‌دهند که گزارشگران‌شان چقدر مقبول‌اند و چقدر نیاز به تغییر دارند. فوتبال مرغ تخم طلای سیماست ولی همین مرغ را در عزا و عروسی قربانی می‌کنند.
انتهای پیام/
منبع: روزنامه ایران