به بهانه شروع ثبت‌نام جشنواره فیلم فجر؛
بازنگری در حافظه جمعی سینما
رضا صائمی دبیر گروه فرهنگی روزنامه ایران به بهانه شروع ثبت‌نام جشنواره فیلم فجر یادداشتی را نوشت.
گروه فرهنگی - ایران آنلاین: فراخوان چهل و چهارمین جشنواره ملی فیلم فجر منتشر شد و از امروز ۱۷ آبان، ثبت‌نام صاحبان آثار آغاز می‌شود. گرچه این دومین جشنواره فیلم فجر در دولت چهاردهم است، اما باید آن را اولین آوردگاه این دولت در حوزه سینما و تولید فیلم دانست، چرا که اغلب فیلم‌هایی که در جشنواره سال گذشته حضور داشتند، محصول سازمان سینمایی و سیاست‌گذاری‌های دولت سیزدهم بود. در واقع در جشنواره امسال می‌توان مدیریت سینمایی دولت چهاردهم را با محک و معیار دقیق‌تری ارزیابی کرد. گرچه چند سالی بود که جشنواره فیلم فجر، رونق گذشته را نداشت و تحت تأثیر فضای عمومی جامعه، اعتبار پیشین خود را از دست داده بود، اما با آغاز به کار دولت چهاردهم و برگزاری چهل و سومین دوره جشنواره فیلم فجر که با دبیری منوچهر شاهسواری همراه شد، بار دیگر روزنه‌ای از امید و شور در میان سینماگران گشوده شد که به نظر می‌رسد امسال کنجکاوی برای چند و چون جشنواره چهل و چهارم و انگیزه برای حضور و رقابت در آن میان سینماگران و علاقه‌مندان به سینما بیشتر باشد.
واقعیت این است که جشنواره فیلم فجر، فارغ از حواشی سینمایی و سیاسی به مثابه یک رخداد مهم فرهنگی همواره در کانون توجه اهالی فرهنگ و هنر بوده و به عنوان بزرگترین رخداد سینمایی سال ایران، موقعیتی استراتژیک در ساختار سینمای ایران داشته است. چنانکه منوچهر شاهسواری در فراخوان جشنواره پیش رو آورده: «سینمای ایران نگاه‌دارِ حافظه جمعی و شکل دهنده بخش مهمی از میراث فرهنگی و هویتی این سرزمین است. جشنواره فیلم فجر فرصتی برای یادآوری و خاطره‌سازی است، در جایی که زمان را می‌توان در کف گرفت و لحظات را به ابدیت پیوند زد.»
جشنواره فیلم فجر بیش از هر چیز، لذت سینما رفتن و تماشای فیلم در سالن سینما را بازتولید می‌کند و حیات می‌بخشد. در واقع قوام و دوام جشنواره به مخاطبان آن وابسته است و با قبض و بسط آن دچار دگرگونی و تحول می‌شود. از این منظر سینما در نسبت با مخاطب شناخته می‌شود و هویت می‌گیرد لذا جشنواره فیلم فجر در این خاستگاه به فرصت عشق‌بازی علاقه‌مندان سینما با معشوقه قدیمی‌شان می‌ماند که گویا در هیاهوی سرگیجه‌آور زندگی مدرن شهری دمی فرصت خلوت کردن با یار فراموش شده را غنیمت بدانند و با تنفس در فضای فرهنگی جشنواره، گمشده خویش را در آغوش بگیرند. علاقه‌مندانی که از همین امروز گوش و چشم‌شان برای پیگیری اخبار جشنواره تیز می‌شود و به انتظار فرا رسیدن ایام جشنواره می‌نشینند. آنچه در پس این شوق و کنجکاوی مهم است، این است که این نه یک انتظار منفعلانه که انتظاری منتقدانه باشد.
به این معنا که منتقدان و صاحب‌نظران سینمایی از فرصت‌های رسانه‌ای بهره ببرند و به تحلیل و ارزیابی ادوار گوناگون جشنواره فجر و نقاط ضعف و قوت آن بپردازند تا حاصل این واکاوی‌ها، دستاوردی مکتوب برای سیاست‌گذاران و مدیران جشنواره فیلم فجر باشد تا از آن در جهت برگزاری بهتر و غنی‌تر این دوره استفاده کنند. اتفاقاً این نکته‌ای بود که در پیام دبیر جشنواره هم آمده بود و شاهسواری تأکید کرد: «ضروری است این رویداد ملی بعد از ۴۴ سال مورد بازنگری جدی، عالمانه و محققانه قرار گیرد که این امر جز با مشارکت همه‌جانبه و در همه سطوح، محقق نخواهد شد. ما بی‌صبرانه مشتاق شنیدن نقد و نظرهای کارشناسانه صاحب‌نظران، بهره‌مندان، کنشگران فرهنگی و صنوف سینمایی هستیم تا در ایام برگزاری این رویداد ملی با رویکردی آینده‌پژوهی، ساختار مناسبی را برای آن ترسیم کنیم.»
انتهای پیام/